…Θα μπορούσα να ξεκινήσω λέγοντας σας το κλισέ “Το Brown’s φόρεσε τα καλά του…”, αλλά η αλήθεια είναι πως το Brown’s, από την πρώτη στιγμή που μας συστήθηκε “φορούσε τα πανέμορφα του”. Τις σπάνιες ταπετσαρίες του, τα απλικαρισμένα τραπεζομάντιλα, τις μοσχομυριστές πετσέτες του, τις μεταξωτές ριγέ στόφες, τους εντυπωσιακούς πολυελαίους και τα ακριβά του σερβίτσια.
Θα μπορούσα επίσης να συνεχίσω ενημερώνοντας σας πως το Brown’s άλλαξε menu. Άλλαξε. Αλλά δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα με τον προηγούμενο κατάλογο του, οι επιλογές του οποίου ήταν και τότε εξαιρετικές, και ναι, υπάρχουν ακόμα οι Γαρίδες Κοκτέιλ με Καυκαλήθρες στα ορεκτικά αλλά και το Μπισκ Αστακού… Απλά τώρα, εκεί, δίπλα στο μενού των Ορεκτικών υπάρχει και η εξαιρετική Τάρτα με τυρί chevre, σπαράγγια και Μανιτάρια Πορτσίνι… Και στα ζυμαρικά προστέθηκε η Καρμπονάρα -στην πιο αυθεντική της μορφή που μπορείτε να φανταστείτε-, ενώ στις κυρίως επιλογές ξεχωρίζει (οπωσδήποτε) το Burger, το Rib Eye, η Ταλιάτα Black Angus που επέλεξα εγώ, το Αρνάκι καρέ με Δεντρολίβανο και Τσίλι, αλλά και το Εσκαλόπ Βιενουάζ που μάλλον -από ό,τι υποστηρίζει σύσσωμη η παρέα- κλέβει όλες τις εντυπώσεις…
Ναι, πρόκειται για μενού που θυμίζει τα παλιά αστικά γεύματα της καλής Αθήνας, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά και στις αναμνήσεις σου, που θέλεις να ξανά έρθεις με τους γονείς σου, αλλά και με τα παιδιά σου. Και με την κολλητή σου, αλλά και με τον σύντροφο σου. Και να κάνεις και όλα σου τα επαγγελματικά Δείπνα εδώ.
Ναι, ο προσανατολισμός του νέου καταλόγου συνεννοείται ακόμη καλύτερα με τα “θέλω” μας (soul food), όμως ο ενθουσιασμός του σεφ Γιάννη Πηλού και η δημιουργικότητα του είναι πάντα στα ίδια υψηλά στάνταρντ.
Θα μπορούσα να συνεχίσω λέγοντας σας και πολλά ακόμα, αλλά πέρα από το φαγητό, πέρα από την αισθητική του χώρου, αυτό που μου μένει πάντα -μα πάντα- μετά από μία επίσκεψη μου στο Brown’s, είναι η αίσθηση πως ναι, πρόκειται πλέον ξεκάθαρα για ένα “στέκι”. Από αυτά που υπήρχαν παλιά για να μας χαρίσουν υπέροχες στιγμές που θα γινόντουσαν αξέχαστες αναμνήσεις…
Από αυτά που πας μεσοβδόμαδα για να μοιραστείς τα νέα σου με τους φίλους σου, να ξεκουραστείς μετά από μία ατελείωτη μέρα και να αναλύσεις όσα σε προβληματίζουν πάνω από έναν εξαιρετικό “Μπαμπά με Ρούμι”. Να και κάτι άλλο που δεν σας είπα. Το άφηνα για το τέλος…