Υπέροχες είναι όλες αυτές οι σύντομες αποδράσεις του καλοκαιριού αλλά καμία από αυτές δεν συγκρίνεται με τις πολύτιμες του φθινοπώρου. Αυτά τα διήμερα που μοιάζουν με καλοκαίρι, που η θάλασσα είναι πιο λαχταριστή από ποτέ και που οι βραδιές θυμίζουν τις πρώτες ευωδιαστές του Μαΐου, ερωτικές μα πασπαλισμένες με ψήγματα μελαγχολίας. Είναι που δεν ξέρεις αν και πότε θα επαναληφθούν πριν έρθει για τα καλά ο χειμώνας, είναι που ξέρεις πως όσο μαγικός κι αν είναι ο προορισμός, το πρωί της Δευτέρας θα είσαι πίσω στρατιώτης στις υποχρεώσεις, θα είσαι εκεί συνεπής για να κλείσεις την αυλαία του Σεπτέμβρη. Τότε, το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη, όσο υπέροχες κι αν είναι όλες αυτές οι σύντομες αποδράσεις του καλοκαιριού, η βουτιά γίνεται με μεγαλύτερη λαχτάρα, θέλεις να κάτσεις με ένα βιβλίο κάτω από τον ήλιο έως ότου αυτός σβήσει, στον κοντινό ορίζοντα σου, ακριβώς πίσω από τον Ναό του Ποσειδώνα. Γιατί, ναι. Όσα κλισέ κι αν είχαν όλες αυτές οι φωτογραφίες που ανέβαζα στο Instagram, με φόντο τον ναό που είναι αφιερωμένος στον «Θεό της Θάλασσας», ποτέ κανείς δεν μπορεί να χορτάσει την ομορφιά του εμβληματικού μνημείου που δεσπόζει στο επιβλητικό αυτό ακρωτήρι που οριοθετεί ένα από τα ομορφότερα σημεία του κόσμου.
Η ιδέα να επισφραγίσουμε τον πρώτο μήνα του φθινοπώρου με ένα τριήμερο στο Cape Sounio, δεν ήρθε τυχαία. Συνδεδεμένο το ξενοδοχείο με τα πρώτα χρόνια της κόρης μας και με εκείνες τις πρωτόγνωρες αναμνήσεις μας μαζί της, τοποθετημένες σε τόσες και τόσες πρώτες Πρωτομαγιές, επετείους της 28ης Οκτωβρίου, κάμποσες Καθαρές Δευτέρες και ένα αξέχαστο Πάσχα, που έστω κι αν βρισκόμασταν τόσο κοντά, στη νότια απόληξη της Αττικής, η αίσθηση ήταν πως είχαμε ταξιδέψει έως τα πιο παραδοσιακά χωριά της Κρήτης, αυτό το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, που οι μαθητικές της υποχρεώσεις της τελευταίας τάξης του Λυκείου, είναι πιο αυξημένες από ποτέ, θέλαμε με τον Νικόλα να φύγουμε μεν αλλά να μην απομακρυνθούμε δε πολύ από κοντά της. Μόλις 45΄ μακριά από το σπίτι κι όμως, το εμβληματικό Resort, απλωμένο σε αυτό το φυσικό καταφύγιο με θέα τον δεύτερο πιο σημαντικό ναό στην Ελλάδα – τον θρυλικό Ναό του Ποσειδώνα και το Αιγαίο Πέλαγος, αποτελεί πάντα το τέλειο σκηνικό για αυτά τα τόσο εκπληκτικά ηλιοβασιλέματα και τις διάσημες πανσελήνους.
Η αλήθεια είναι πως είχαμε να έρθουμε πολλά χρόνια. Από τότε, από εκείνα τα πολύτιμα πρώτα της Ελμίνας. Αυτά που θυμόμασταν ήταν η μοναδική, σχεδόν ανεπανάληπτη αίσθηση της φιλοξενίας. Η ανεμπόδιστη θέα στον Ναό, σε όποιο σημείο του ξενοδοχείου κι αν βρισκόσουν. Τον όμορφο κόσμο που σύχναζε εδώ και την αμμουδένια παραλία που σε κρατούσε στην αναπαυτική αγκαλιά της έως ότου δύσει ο ήλιος.
Θυμόμασταν το live συγκρότημα -από τα λίγα σε ξενοδοχεία τόσο σωστά, που αντί να σε εκνευρίζουν με τις άτοπες και άστοχες επιλογές τραγουδιών και … κορώνων, σε ταξιδεύουν ακριβώς εκεί που θέλεις να πας- που ξεκινούσε το όμορφο ρεπερτόριο του κάθε που έδυε ο ήλιος και κρατούσε τους θαμώνες έως πολύ αργά, θυμόμασταν την τραγανή και συγχρόνως αφράτη crispy duck και το ολόφρεσκο ψάρι ημέρας. Καλά θυμόμασταν…
Δεν ξέραμε πως ο νέος φωτισμός του ναού του Σουνίου από την Ελευθερία Ντεκώ θα αναδείκνυε με τόσο μοναδικό τρόπο την αρχαιολογική και αρχιτεκτονική σημασία του μνημείου, προσδίδοντάς του νέες διαστάσεις. Οπτική και συναισθηματική εμπειρία.
Αν και το γνωρίζαμε, δεν είχαμε εικόνα των ανακαινισμένων bungalows, που όσο κι αν θέλεις να τρέξεις στην παραλία, να απολαύσεις την χορταστική πισίνα με το θαλασσινό από το Αιγαίο νερό, να δοκιμάσεις όσο περισσότερα treatments στο Ploε Spa με το φως της Ριβιέρα και την ενέργεια του Ποσειδώνα, αυτά σε κρατούν στα άπλετα τετραγωνικά τους, προσφέροντας σου όλη την πολυτέλεια και την ιδιωτικότητα που τόσο πολύ έχεις ανάγκη.
Σε αυτό το ευλογημένο κομμάτι γης θέλεις να κοιμηθείς όσο περισσότερες ώρες μπορείς, να γεμίσεις με θετική ενέργεια κάθε εκατοστό της ψυχής σου, να πετάξεις από πάνω σου κάθε έγνοια που φορτίζει την καθημερινότητα σου και να αντικαταστήσεις το άγχος με μία πρωτόγνωρη ηρεμία που εδώ, σου προσφέρεται σε γενναιόδωρες δόσεις.
Μα πιο πολύ από όλα, αυτό που πάντα θυμάμαι και που για πάντα θα θυμάμαι, είναι η μοναδική αίσθηση της φιλοξενίας. Όχι μόνο από το ζεστό καλωσόρισμα του διευθυντή και όλα τα καλούδια και τα κεράσματα που προσφέρει σε κάθε ένοικο το ξενοδοχείο. Μιλάω για κάθε υπάλληλο του ξεχωριστά. Για τις κυρίες της καθαριότητας, για τον life guard στη πισίνα, για τον οδηγό του Golf Cart, για το service στα εστιατόρια και στα μπαρ, για την υποδοχή και για το «εις το επανιδείν» τους.
Για την ευκολία τους να μαθαίνουν τα χούγια σου από την πρώτη μέρα της παραμονής σου εδώ και να θυμούνται το όνομα σου, λες και είσαι ο μοναδικός ένοικος αυτού του ξενοδοχείου, έστω κι αν αυτό είναι fully booked.
Γιατί, ξέρεις κάτι? Χορτάσαμε από «προκάτ πολυτέλεια» και από «τσάμπα concepts….». Χορτάσαμε και από τα φτηνά «δεν μπορείς να βρεις εύκολα καταρτισμένο προσωπικό πια…». Φιλόξενο και φιλότιμο μπορείς να βρεις? Κι αν ναι, μπορείς να το κρατήσεις? Αυτή είναι η νέα πολυτέλεια πια, και στο Cape Sounio υπάρχει σε γενναιόδωρες δόσεις.
Καλή εβδομάδα και καλό μήνα να έχουμε, με πολλές ευκαιρίες για μικρές ή μεγαλύτερες αποδράσεις!
