
«Με ακούς; κατάλαβες τι γίνεται; πες μου πως ήταν ένας πυρετός που έφυγε. Πες μου πως ήταν αστείο. Αλήθεια δεν θα θυμώσω αν μου πεις πως είναι αστείο. Ούτε θα σου το ξαναθυμίσω. Μόνο πες πως είναι αστείο. Πες μου το, σε π α ρ α κ α λ ώ.»
To Φεστιβάλ «Αναλόγιο 2017» παρουσιάζει στο κοινό νέους δημιουργούς και τα καλύτερα, σύγχρονα και πιο ανήσυχα δείγματα γραφής. Ένα από τα 8 ελληνικά έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά επί σκηνής είναι το έργο του Βαγγέλη Χρόνη «Και τώρα, τι κάνουμε;», που ανέβηκε σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη την Κυριακή που μας πέρασε στο Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου 14.
Ένας διάλογος περισσότερο με τη ζωή παρά με το θάνατο, το «Και τώρα τι κάνουμε;», καθώς αν και σχεδόν διαρκώς παρούσα η πεθαμένη σύζυγος πάνω στη σκηνή, ο άνδρας της τής απευθύνεται μ᾽έναν τρόπο που περιλαμβάνει και την ίδια μέσα του. Δεν ακούμε τη φωνή της αλλά μπορούμε να υποθέσουμε τις απαντήσεις της σ᾽αυτό το διαρκές παιχνίδι που είναι οι ανθρώπινες σχέσεις ώστε ο θάνατος αν και σε εξαιρεί από τη ζωή, η παρουσία σου να συνεχίζεται σχεδόν αναλλοίωτη χάρη σε όσα «αποστήθισε» ανεπιδίωχτα η μνήμη και η ψυχή του συντρόφου. Σε τόσο έντονο μάλιστα βαθμό ώστε ρητορικό σχεδόν να ακούγεται το ερώτημα «και τώρα τι κάνουμε;» αφού τη συνέχεια είναι σα την γνωρίζουν εξίσου καλά τόσο αυτός που έχει μείνει όσο και αυτή που έχει φύγει.
Κείμενο: Βαγγέλης Χρόνης Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης Πιάνο επί σκηνής: Αντώνης Παπακωνσταντίνου Επί σκηνής ο ζωγράφος: Ντίνος Πετράτος Ερμηνεύει: Αντώνης Καφετζόπουλος Συμμετέχει: Γιολάντα Μπαλαούρα
photo credits: Studio Panoulis