Τρία ολόκληρα χρόνια πριν. Διασχίζουμε χέρι χέρι μία σχολική πύλη, κάπου στην Λυκόβρυση. Εσύ στα τρίτα χρόνια σου, εγώ πνιγμένη στα μπερδεμένα συναισθήματα μου. Τα δικά σου είναι πιο πολύτιμα, σκουπίζω ένα δάκρυ από το μάγουλο μου, κρύβω τα μάτια μου πίσω από τα μεγάλα μαύρα γυαλιά μου, και προχωράω πιο αποφασιστικά. Αυτή η διαδρομή είναι δική σου. Σε οδηγώ στην πρώτη σχολική τάξη της ζωής σου, μία παιδική ζωγραφιά δείχνει την αίθουσα “Nursery I”, τον ολοκαίνουργιο σου κόσμο, και πρέπει να σου αφήσω το χέρι. Ακουμπώ ένα φιλί στις κοντές ακόμη μπούκλες σου καθώς διακρίνω μία λάμψη στα μάτια σου. Είσαι πιο τολμηρή από εμένα, εγώ είμαι πιο διστακτική. Είναι η αρχή της νέας σου ζωής που επέλεξα εγώ για εσένα, αφήνω όλες τις άλλες επιλογές σε εσένα.
Το μεσημέρι, γυρίζεις γεμάτη νέα. Η δασκάλα σου είναι η Mrs Westerink, γνώρισες την Νέλλυ και την Ιλεάνα, “φάγαμε και παίξαμε μαζί”, μάθατε και ένα καινούργιο τραγούδι…
Προσπαθώ να κρύψω τις αγωνίες μου, προσπαθώ να θυμηθώ την δική μου πρώτη μέρα. Την θυμάμαι σαν να είναι χθες έστω κι αν φαίνεται πως έχει περάσει ένας αιώνας. Η πρώτη μου φίλη, η Σάντρα, ακόμη φίλες είμαστε…Θα την θυμάσαι και εσύ τόσα χρόνια μετά; Σε κλείνω στην αγκαλιά μου και σε αφήνω να μου διηγηθείς όλες σου τις ιστορίες. Πόσες ιστορίες…
Τρία ολόκληρα χρόνια μετά, Ιούνιος του ’13. Την Mrs. Westerink διαδέχτηκε η Mrs. Danskin, και μετά η Mrs. Treharne. Το πρώτο εκείνο τραγουδάκι το διαδέχεται ένας υπέροχος ανεμοστρόβιλος από τόσες γνώσεις, από νέες εικόνες, από νέες παρέες, εκδρομές, άπειρα πάρτι και ακόμη περισσότερα play dates. Η Κατερίνα, η Αριάν, η Αφροδίτη, η Στεφανία, η Νεφέλη, ο Νίκος, ο Πέτρος, ο Ιπποκράτης, η Μαρία, ο Γιάννης, η παρέα! Πόσες γιορτές…
Μαθαίνεις να διαβάζεις συλλαβές, να γράφεις μικρές λέξεις. Μαθαίνεις να φτιάχνεις ολόκληρες προτάσεις, να γράφεις κάρτες αγάπης.
Η Νέλλυ και η Ιλεάνα είναι πάντα εκεί. Η αρχική παρέα που έγινε φιλία, αγνή και δυνατή αγάπη, σχέση ζωής… Κάνετε μαζί μπαλέτο, μαθαίνετε μαζί να κολυμπάτε, δοκιμάζετε ιππασία, μαθαίνετε να κάνετε σκι, μαθαίνετε να ανακαλύπτετε, μαθαίνετε να περνάτε μαζί κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Αποφασίζετε ποιους θα παντρευτείτε, κάθε εβδομάδα αλλάζει το όνομα του γαμπρού, μα εσείς το απολαμβάνετε. Μεγαλώνετε μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, ζωγραφίζετε τα ομορφότερα χρόνια της ζωής σας με τα πιο έντονα χρώματα, τα παστέλ τα κρύβετε σε κοριτσίστικα ημερολόγια. Τα φυλάω και αυτά.
Τα πρώτα σας δοντάκια έπεσαν συγχρόνως, με μία -δύο μέρες διαφορά. “Νέλλυ δάγκωσε ένα μήλο!” την συμβουλεύεις , για να της βγει το δόντι μια μέρα νωρίτερα. “Ελμίνα έλα να σου φτιάξω τα μαλλιά” προσφέρεται η Ιλεάνα στα καμαρίνια που ετοιμάζεστε να δώσετε την πρώτη σας παράσταση στο μπαλέτο, μπροστά σε μεγάλο κοινό. Πόσες στιγμές…
Ιούνιος του ’13, και αύριο τελειώνεις κιόλας το Νηπιαγωγείο, γίνεσαι και εσύ Πρωτάκι. Θα ζήσουμε παρέα άλλη μία αρχή, θα διασχίσουμε χέρι χέρι μία καινούργια πύλη Σχολείου. Ακόμη πιο μεγάλη. Οι συγκυρίες, τα “θέλω” της ζωής σου, ή η οικογενειακή παράδοση θα σε πάει τον Σεπτέμβριο σε άλλο Σχολείο. Πρωτάκι…Σε βλέπω να τα συζητάς με την Νέλλυ και την Ιλεάνα…Η μαμά της Νέλλυς σου αγόρασε τα καινούργια σου βιβλία, σου τα έντυσε κιόλας με προστατευτικό αυτοκόλλητο. Σας γράψαμε στο νέο σας Σχολείο μαζί…Η Ιλεάνα ξέρει , το νιώθει πως δεν θα χαθείτε σε αυτή την διαδρομή, σας γράψαμε κιόλας τις τρεις σας στο μπαλέτο. Πως να χαθείτε; Η μαμά της Νέλλυς και η μαμά της Ιλεάνας γίνονται οι δικές μου καλύτερες φίλες. Πόσες αναμνήσεις…
Σου διοργανώνω Graduation Weekend στο σπίτι μας στις Σπέτσες, το ήθελες τόσο πολύ. Σε βλέπω με την Νέλλυ και την Ιλεάνα να φοράτε τα φορέματα σας για να κατεβείτε στην πλατεία της Μπουμπουλίνας, να τους δείξεις πως περνάς τα καλοκαίρια σου, να τους δείξεις τι αγαπάς πιο πολύ, τι κάνεις όταν δεν είσαι μαζί τους. Την βόλτα με τα ποδήλατα και τα πατίνια μπροστά στο Ποσειδώνιο. Το “μαλλί της γριάς” μπροστά στο λιμάνι. Την βόλτα με το πόνι. Την διαδρομή με το άλογο μέχρι το Παλιό Λιμάνι. Θερινό σινεμά… “Παίζει το Μαδαγασκάρη ΙΙΙ!”. Πίνετε λεμονάδες δίπλα στις γλάστρες με τον βασιλικό. Τρώτε πίτσα στην πλατεία στο Ρολόι…Και καϊκάδα σε όλους τους κόλπους του νησιού…Πόσες βουτιές…
Και το βράδυ αποκαμωμένες, πλένετε όλες μαζί τα δόντια σας, φοράτε τα λευκά μακριά λινά νυχτικά σας, και κάνετε τα πρώτα σας sleep over…Με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα από τα φιλιά του ήλιου, και έναν τόνο πιο ανοιχτά μαλλιά. Ξέμπλεκες, μακριές πλέον μπούκλες που μετράνε πέντε καλοκαίρια.
Ένας κύκλος κλείνει καλά μέσα στην καρδιά, ανοίγει ένας καινούργιος. Και αυτός, είναι από μόνος του ένας λόγος για γιορτή. Γιόρτασε καρδιά μου…