Στην πραγματικότητα, το ταξίδι σε αυτόν τον ονειρικό προορισμό της βόρειας Αφρικής, ξεκίνησε μία εβδομάδα νωρίτερα, όταν ένα μόλις λεπτό πριν απενεργοποιήσω το τηλέφωνο μου για την πτήση Κοπεγχάγη-Αθήνα, λαμβάνω μήνυμα από τον Ανδρέα Μάνεσση που με προσκαλεί για ένα πενθήμερο στο Μαρόκο. Συνταξιδιώτες, μία χούφτα μόλις ανθρώπων, τρεις-τέσσερις εκλεκτοί συνάδελφοι μου, Δημοσιογράφοι σε Μηνιαία Έντυπα και Εφημερίδες και Travel Bloggers, μερικοί από τους καλύτερους ταξιδιωτικούς πράκτορες της Ελλάδας, και ο σπουδαίος επιμελητής και κριτικός τέχνης, υπεύθυνος των εικαστικών προγραμμάτων του Ιδρύματος Θεοχαράκη και αγαπημένος vintage φίλος μου από το ξεκίνημα της επαγγελματικής μου διαδρομής, Τάκης Μαυρωτάς. Έστω κι αν ζήτησα μερικές ώρες από τον οικοδεσπότη μας, τον ιδρυτή του τουριστικού οργανισμού Manessis Travel, για να συμβουλευτώ την ατζέντα μου για το αν θα μπορούσα να ακολουθήσω στο ταξίδι, ήξερα εκ των προτέρων πως κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να αρνηθεί μία τέτοια πρόσκληση, για να ζήσει ό,τι εκλεκτότερο μίας εμπειρίας που μόνο αυτό το σταυροδρόμι πολιτισμών και παραδόσεων, με τις 1000 + μία παραμυθένιες εικόνες, γεύσεις και μυρωδιές, μπορεί να σου προσφέρει.
Και τώρα, κάποιες ημέρες μετά την επιστροφή μας από το Μαρόκο, στο ηλιόλουστο γραφείο του σπιτιού μου στις Σπέτσες, ανήμερα της Επετείου της 25ης Μαρτίου, που ανατρέχω στις 1000+μία φωτογραφίες από το γραφικό χωριουδάκι Αΐτ Μπεν-Χαντού, από το Ουαρζαζάτ και την Μεζούργκα, από τις ανατολές και τα ηλιοβασιλέματα της Σαχάρας, από την εντυπωσιακή διαδρομή μέσα από τον Μεγάλο Άτλαντα, από τους κήπους Μαζορέλ, του Ιβ Σεν Λοράν και από το συγκλονιστικά ερωτικό Μαρακές, προσπαθώντας να καταγράψω κάποιες από τις στιγμές όσων έζησα, συνειδητοποιώ πως στην πραγματικότητα το ταξίδι αυτό δεν έχει τελειώσει ακόμα. Είμαι ακόμη εκεί, ακούω τους ήχους από τα τραγούδια των περήφανων Βεδουίνων και των περήφανων Τουαρέκ, νιώθω τα αρωματισμένα αμύγδαλα της Πίτας Παστία στο στόμα και ενώ η γλύκα του ροδόνερου είναι ακόμη στα χείλη, κλείνω τα μάτια και η αίσθηση της θέρμης της ολόχρυσης άμμου με τυλίγει ακόμη πιο σφικτά, σαν να θέλει να με κρατήσει για πάντα εκεί. Και είναι τόσο, μα τόσο εύκολο να τα καταφέρει…
Στο Ksar Aït Benhaddou πάνω στον δρόμο των καραβανιών μεταξύ της Σαχάρας και του Μαρρακές…
Από το αεροδρόμιο στο Marakkesh κατευθυνόμαστε στην Ait-Ben-Haddou -στα Αραβικά: آيت بن حدّو- την οχυρωμένη πόλη -ksar- πάνω στον δρόμο των καραβανιών μεταξύ της Ερήμου Σαχάρα και του Μαρρακές στο σημερινό Μαρόκο. Βρίσκεται στην επαρχία Souss-Massa-Draâ, σε ένα λόφο δίπλα στον ποταμό Κουαρζαζάτε. Η πόλη αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα πόλης Κάσμπαχ, ισλαμικής αρχιτεκτονικής, η οποία δυστυχώς καταστρέφεται από τις βροχοπτώσεις. Οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης μένουν σε ένα μοντέρνο χωριό στην άλλη πλευρά του ποταμού, δέκα οικογένειες όμως εξακολουθούν να μένουν σ’ αυτή. Η πόλη έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO από το 1997.
Βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες ίσως τις βρεις γνώριμες…. Ίσως επειδή θυμίζουν το σκηνικό πολλών επικών ταινιών, αφού όλοι οι σκηνοθέτες του Hollywood το λατρεύουν.
Το ομορφότερο χωριό του Μαρόκου, ένας κόσμος μακριά από τον κόσμο.
Αν σου αρέσουν τα ταξίδια και έχεις φίλο τον Ανδρέα Μάνεσση είσαι (πολύ) τυχερός, είναι δεδομένο πως θα περάσεις (πραγματικά) καλά. Αν σου αρέσουν τα ταξίδια και γνωρίζεις και τον Γενικό Διευθυντή Πωλήσεων Ελλάδας, Κύπρου και Βαλκανίων της Aegean, Στέφανο Σαδόπουλο, φόρα μπλε χάντρα, πολλοί θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση σου. Αν σου αρέσουν τα ταξίδια και διαβάζεις και τη Φαίη Μπέη, θα ξέρεις ήδη κάθε πιθανή (και απίθανη) γωνιά του κόσμου, και θα ακολουθήσεις μερικά από τα πιο ψαγμένα tips της ταξιδιωτικής ατζέντας του Fay’s Control. Αν γνωρίζεις και τους τρεις, έπιασες τζακ ποτ!
Σεργιανίζουμε την Ait-Ben-Haddou, χανόμαστε στα δαιδαλώδη στενά της, προσπερνάμε μαγαζάκια και πλανόδιους πωλητές που μας δείχνουν κάθε λογής πραμάτεια. Ένα παζάρι γεμάτο χρώματα και ολόκληρες ιστορίες να διηγηθεί.
Το Ait-Ben-Haddou είναι φτιαγμένο από πέτρες, πηλό, καλάμια και φοινικόδεντρα που του προσδίδουν το χαρακτηριστικό κοκκινωπό χρώμα, ενώ έχει χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό σε ταινίες όπως ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ο Μονομάχος, ο Αλέξανδρος και ο Λόρενς της Αραβίας.
Ανακαλύπτουμε σιγά σιγά ένα αραβικό παραμύθι στα δαιδαλώδη σοκάκια, τις πλινθόκτιστες κατοικίες και τις μνημειώδεις πύλες, που ξεδιπλώνεται νωχελικά μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας.
Γύρω μου τουρίστες, φοράνε Μαροκινά καφτάνια και τετράγωνες μαντίλες από μετάξι ή κασμίρι και συρρέουν στην περιοχή που το 2019 ήταν το σημείο με τις περισσότερες εμφανίσεις στο Instagram σε σχέση με το Game of Thrones. Όλη η πόλη είναι ο απόλυτος Instagram-ικός καμβάς έτοιμος να ρουφήξει τις καλύτερες ιστορίες του καθένα από εμάς.
Σταματάμε για να ξεκουραστούμε με λίγο τσάι πριν αναχωρήσουμε για το Ουαρζαζάτ.
Είναι η ώρα του δειλινού και νομίζω πως μπροστά στα μάτια μου συμβαίνει το πιο ερωτικό ηλιοβασίλεμα του κόσμου. Δεν είχα ζήσει ακόμα αυτό που μου επιφύλασσε η έρημος της Σαχάρας.
Τακτοποιούμαστε πολύ γρήγορα στο ξενοδοχείο μας στο Ouarzazate, και αυτό είναι το μόνο «κρίμα» όλου του ταξιδιού, αφού όπως μας επιβεβαιώνει και ο Ανδρέας Μάνεσσης -αντιλαμβάνεσαι πως είναι ο καλύτερος, πιο έμπειρος και πιο ενημερωμένος συνοδοιπόρος στο Μαρόκο που θα μπορούσες να ονειρευτείς- «το Βerber Palace Hotel είναι ένα από τα ομορφότερα ξενοδοχεία της περιοχής, και εδώ μένουν όλοι οι mega stars του πλανήτη που έρχονται για γυρίσματα στα μεγαλύτερα εξωτερικά studio του κόσμου, στο Atlas Studio. Το κρίμα λοιπόν, έγκειται στο ότι θα μείνουμε εδώ μόλις ένα βράδυ, πριν συνεχίσουμε το γοητευτικό αυτό οδοιπορικό».
Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα πολύ να αντιληφθώ την εγκυρότητα όσων είπε, αφού κατά τη διάρκεια της πολύ σύντομης επίσκεψης μου στην boutique του υπέροχου αυτού ξενοδοχείου, συναντάω τον Anthony Hopkins την ώρα που δοκιμάζει ένα κομψό καπέλο. Εννοείται πως με χαιρέτησε ευγενέστατα αμέσως με το που μπήκα στον χώρο, εννοείται πως ντράπηκα να του ζητήσω να βγάλουμε φωτογραφία. Αφού με ξέρεις…
Όταν βρεθείς στο Ouarzazate, φρόντισε να έχεις κάνει κράτηση για φαγητό στο «Chez Dimitri»…
Όταν βρεθείς στο Ouarzazate, φρόντισε να έχεις κάνει την κράτηση σου για φαγητό στο «Chez Dimitri». Αν είσαι αδιάβαστος-όπως ήμουν εγώ- θα νομίζεις πως σε στέλνω για ελληνική κουζίνα στην καρδιά του Μαρόκου.
Αν όμως γνωρίζεις τα καλύτερα μυστικά των πιο ψαγμένων προορισμών του κόσμου, θα ξέρεις ήδη πως πρόκειται για το απόλυτο στέκι όλων των mega stars και προσωπικοτήτων του πλανήτη, το οποίο βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο Boulevard Mohamed V, δίπλα στο Atlas Studio, το μεγαλύτερο εξωτερικό στούντιο του κόσμου, στο οποίο μεταξύ άλλων γυρίστηκαν, ο Μονομάχος, το Prison Break, το Game of Thrones και η Κλεοπάτρα.
Εκτός του ότι είναι ένα από τα πιο ερωτικά εστιατόρια του Μαρόκου, θα σε υποδεχθεί ο ίδιος ο οικοδεσπότης του Chez Dimitri, ο κ. Πέτρος Κατρακάζος, ο οποίος άφησε πίσω του το Παρίσι για να έρθει εδώ να συνεχίσει την επιτυχία του οικογενειακού εστιατορίου που γράφει την επική του ιστορία από το 1928, και ο οποίος θα σου διηγηθεί τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες κάποιων από τους πιο πιστούς πελάτες του, όπως ο Brad Pitt, o Tom Cruise, ο Paul Belmondo, η Μελίνα Μερκούρη, η Catherine Deneuve, ο Paul Newman και τόσοι τόσοι άλλοι.
Η μισή ιστορία των πιο επικών ταινιών του Χολιγουντιανού κινηματογράφου είναι γραμμένη εδώ. Οι μεγαλύτεροι αστέρες και προσωπικότητες του cinema industry έχουν δειπνήσει σε αυτά εδώ τα τραπέζια.
Εδώ λοιπόν θα δοκιμάσεις υπό το φως των κεριών Chicken Tagine With Dates And Figs, Lamb Chops With Atlas Thyme And Sarladaise Potatoes, ενώ εγώ δοκίμασα για πρώτη φορά στη ζωή μου Camel Tagine με κυδώνια και πράσινα μήλα. Πως να ξεχάσω αυτή τη βραδιά?
Ένα βράδυ πριν, στο ίδιο τραπέζι έτρωγε το ίδιο πιάτο ο Anthony Hopkins…
Η επόμενη ημέρα εξελίσσεται σε μία από τις πλούσιες σε εμπειρίες, εικόνες, συναισθήματα. Πως αλλιώς όταν ξεκινάει με επίσκεψη στα διπλανά Atlas Studios (ναι εδώ εργάζεται σήμερα μεταξύ άλλων και ο Anthony Hopkins), για να ολοκληρωθεί με μία αξέχαστη βραδιά κάτω από τα αστέρια της Σαχάρας? Λοιπόν, εδώ τραβάω άπειρες φωτογραφίες και ακόμη περισσότερα βίντεο, αλλά μάλλον δεν πρέπει να μπω στη διαδικασία να ξεκινήσω να τις ανεβάσω εδώ γιατί θα μονοπωλούσαν της εμπειρίας όλου του ταξιδιού και δεν θέλω. Ο Μονομάχος, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, Νώε, Βίκινγκς, Game of thrones και άλλες epic ταινίες έχουν γυριστεί εδώ και ο ξεναγός μας, μας δείχνει σκηνικά και μας λέει ιστορίες που μας ταξιδεύουν σχεδόν σε ολόκληρη την ιστορία του κινηματογράφου.
Μια επίσκεψη στο στούντιο είναι ταυτόχρονα αυθεντική και μαγική, ένα ταξίδι όπου ανά πάσα στιγμή, σε κάθε σετ ταινιών, η μαγεία λειτουργεί για να δείξει την ψυχή που κρύβεται πίσω από την επιτυχία τόσων γνωστών ταινιών. Τα Atlas Studios είναι μια κινηματογραφική χώρα των θαυμάτων, γνωστή στο Ouarzazate για τη διατήρηση των σκηνικών της και την αναδιοργάνωσή τους προκειμένου να προσφέρει ένα ευρύ φάσμα επιλογών στα στούντιο παραγωγής, αλλά και για να αφήνει τους τουρίστες να βιώσουν τη μοναδική συγκίνηση των ταινιών καθώς ανακαλύπτουν το μαροκινό Χόλιγουντ: Ouarzawood.
Μπήκα στο λεωφορείο του Prison Break, έκανα κανονικό «γύρισμα» ως Κλεοπάτρα (το έστειλα μόνο στους κολλητούς μου), μπήκα στο κελί του Ιησού από τη Ναζαρέτ, μέχρι και το ειδικό studio του Οίκου Hermès που γυρίστηκε η επική διαφήμιση για το θρυλικό L’Ombre des Merveilles επισκέφθηκα.
Τα Atlas Studios μας δίνουν την ευκαιρία να δούμε μόνοι μας τα σκηνικά όπου έχουν γυριστεί τόσες πολλές επιτυχημένες ταινίες και σειρές, συμπεριλαμβανομένων των “Gladiator”, “Prince of Persia” ή “Game of Thrones”. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης με ξεναγό, εξερευνούμε τις παρασκηνιακές περιοχές, απολαμβάνουμε όλα τα εσωτερικά ανέκδοτα ενώ μυούμαστε στην εξέλιξη των μεθόδων κατασκευής με την πάροδο του χρόνου. «Δεν είναι ασυνήθιστο, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο στούντιο, να πέσει πάνω σε μια ταινία που γυρίστηκε σε εξέλιξη, που έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με πραγματικούς ηθοποιούς με κοστούμια», μας εξηγεί ο ξεναγός μας.
Σήμερα κάνουμε τον γύρο των Οάσεων της Ερήμου. Σήμερα έχω την ευκαιρία να δω στα αριστερά μου τα χιόνια των βουνοκορφών του Μεγάλου Άτλαντα και την χρυσαφένια άμμο της Ερήμου στα δεξιά μου. Μέσα μόλις σε μία ματιά. Σήμερα εξερευνώ απ’ άκρη σε άκρη το πιο μυστηριακό πρόσωπο του Μαρόκου.
Στην έρημο της Σαχάρας…
Πότε έκανες τελευταία φορά κάτι για πρώτη φορά;, γράφω στο Instagram μου…
🦎🐪Εγώ μόλις χθες, καβάλα στην επιφορτισμένη με χρέη ξεναγού καμήλα, να ακολουθώ σαν υπνωτισμένη την διαδρομή της στη μέση της ερήμου, έως το ομορφότερο σημείο που διαλέγει η Σαχάρα να μας δείξει τη στιγμή που πάει να κρυφτεί ο ήλιος, στην αγκαλιά των εντυπωσιακών αμμόλοφων…
🦎🐪Μόλις χθες που δοκίμασα με τα χέρια την πίτα Μετφούνα, την «Πίτα της Ερήμου» με κρέας και μπαχαρικά, που έφαγα με λαχτάρα την νοστιμότερη πίτα του κόσμου όλου, την «Πίτα Παστία» γεμάτη με λεπτά κομμάτια κοτόπουλου, ολόκληρα αμύγδαλα, μπουμπούκια από τριαντάφυλλα της ερήμου, βελούδινο μέλι και αρωματισμένη με ανθόνερο από την κοιλάδα Mgouna.
🦎🐪Και μετά, χόρεψα… Και μετά χόρεψα κάτω από τα άπειρα αστέρια της Αφρικής, στους δικούς της ρυθμούς, με τα τραγούδια των γοητευτικών Τουαρέκ και των περήφανων Βερβερίνων.
🦎🐪Και μετά, εξαντλημένη από χαρά, μεθυσμένη από τα αρώματα, χορτάτη από γεύσεις, πλημμυρισμένη από τις χρυσαφιές εικόνες και τη ζεστασιά της της άμμου, πήγα στη σκηνή μου να κοιμηθώ, εκεί στη μέση του πουθενά, αφήνοντας τα ρυθμικά τύμπανα της παραδοσιακής μουσικής της βόρειας Αφρικής να με νανουρίσουν έως το πρωί.
🦎🐪Έως τις 6 το πρωί, που χωρίς ξυπνητήρι αλλά με την ένταση μίας πρωτόγνωρης προσμονής, σηκώθηκα να ρουφήξω την πιο συγκλονιστική ανατολή του κόσμου.
🦎🐪Το ξημέρωμα της ερήμου του Μαρόκου.
Πότε έκανες τελευταία φορά κάτι για πρώτη φορά; Εγώ την ημέρα που ξημέρωσε στη Σαχάρα και ξεκίνησα τη μεγαλύτερη διαδρομή που έχω κάνει ποτέ με πούλμαν, αυτή που διήρκησε 10 ώρες, τη μεγάλη διαδρομή μέσα από τον Μεγάλο Άτλαντα (2.260 μ. υψόμετρο) μέσα από βουνά, χαράδρες και φαράγγια που οδηγούν στην «Κόκκινη Πόλη», το κοσμοπολίτικο Μαρακές. «Δεν θα κουραστείς, όλα όσα αξίζει να δεις συμβαίνουν σε αυτή τη διαδρομή, πίστεψε με, δεν θα προλάβεις να βαρεθείς» μου λέει ο Ανδρέας Μάνεσσης. Αλήθεια λέει.
Και αφού αφήσεις πίσω σου τα πολύχρωμα Σουκ, εκεί όπου οι παραδόσεις αιώνων συναντούν τη σύγχρονη χειροτεχνία και τα αρώματα του σαφράν και της μέντας που αναδύεται από το τσάι μπερδεύονται μοναδικά με αυτά του «Argan», του αμυγδαλέλαιου και του «Ashira», και τα αμύγδαλα με τα μπαχαρικά ερωτοτροπούν με τη κανέλα και τον κουρκουμά, αφού αφήσεις πίσω σου και την Jemaa el-Fnaa, την πλατεία των θαυμάτων, που η ζωή δεν σταματάει ποτέ και που οι ημέρες και οι νύχτες χορεύουν στον ρυθμό ενός ατελείωτου πήγαινε-έλα, με τους μουσικούς, τους ταχυδακτυλουργούς, τους μάγους, τους παραμυθάδες, τους χορευτές και τους γητευτές φιδιών να δίνουν την παράσταση τους, θα κατευθυνθείς στο Jardin Majorelle, του ζωγράφου Jacques Majorelle που δημιούργησε τη δεκαετία του 1930, τον επίγειο παράδεισο γεμάτο χρώματα, μέσα στην καρδιά του Μαρακές, με την εμβληματική βίλα, «βυθισμένη» στο εκτυφλωτικό μπλε, που έζησε τα ομορφότερα καλοκαίρια του ο Yves Saint Laurent.
Και εκεί, ανάμεσα στα φοινικόδεντρα, τους κάκτους, τις βουκαμβίλιες, τις λίμνες με τα νούφαρα και τα σιντριβάνια του διάσημου σχεδιαστή, ανάμεσα στα μπλε, κίτρινα, λάιμ και στα κιόσκια με τα αυθεντικά μαροκινά πλακάκια, ανάμεσα στην αύρα και στις σκόρπιες στάχτες του αλλοτινού θαμώνα του θρυλικού Studio 54 στη Νέα Υόρκη και του ιστορικού Regine’s στο Παρίσι, που σκορπίστηκαν στους κήπους, θα κλείσεις τα μάτια και θα τον δεις ολοζώντανο μπροστά σου, πανέμορφο με το κομψό του γαλάζιο Μαροκινό καφτάνι, καθισμένο σε ένα από τα Μαροκινά πράσινα παγκάκια, πάντα μαζί με τον Πιερ Μπερζέ, να υποδέχονται τους γαλαζοαίματους των υψηλών κύκλων της Ευρώπης και της Νέας Υόρκης που μετέτρεψαν το Marrakesh σ΄έναν προορισμό μεγάλων απαιτήσεων.
«Στο σταυροδρόμι Ευρώπης-Αφρικής και Μεσογείου-Ατλαντικού, το Μαρόκο γνώρισε κατά τη διάρκεια της μακράς του ιστορίας πολλούς κατακτητές και εποίκους, καθένας από τους οποίους άφησε τα ίχνη του στον πολιτισμό και στις συνήθειες των κατοίκων του. Έρημος, βουνά και οάσεις, πολύχρωμες αγορές, κάσμπες και μεντίνες, αυτοκρατορικές πόλεις, γραφικά χωριά και βεδουίνοι, ένα ταξίδι στα όρια Δύσης και Ανατολής, που θα σας συναρπάσει! Η βασική πύλη εισόδου της χώρας με το εξωτικό όνομα και τους συνειρμούς που φέρνει στον νου, η Καζαμπλάνκα, το παλάτι και η κάσμπα της πρωτεύουσας Ραμπάτ, τα παλιά “αμαρτωλά” καφενεία της θρυλικής Ταγγέρης, η χιονοσκεπής οροσειρά του Άτλαντα, το περίφημο “Μπλε Χωριό” Σεφσαουέν, η καυτή έρημος με τις καμήλες και οι κόκκινοι αμμόλοφοι της Μερζούγκα, τα στενά δαιδαλώδη σοκάκια με τις συντεχνίες στη μεντίνα της Φες, η παλιά αυτοκρατορική πρωτεύουσα Μεκνές, ο “Δρόμος με τις Χίλιες Κάσμπες” μεταξύ Ερφούντ και Ουαρζαζάτ, η καστροπολιτεία Εσσαουίρα με το νησιώτικο χρώμα, τα σουκ και η μεγαλειώδης “Πλατεία των Θαυμάτων” στο απαράμιλλο Μαρρακές… το Μαρόκο είναι μια χώρα, όπου ο μυστικισμός και ο παράδεισος των αισθήσεων μαγνητίζει…» διάβαζα τις σημειώσεις που μας είχε στείλει το Manessis Travel ένα βράδυ πριν το ταξίδι μας, και τώρα μου έρχονται μία προς μία κάθε λέξη στο μυαλό, καθώς κατευθύνομαι προς το μεγαλειώδες Royal Mansour, του πιο εκλεκτού ξενοδοχείου του κοσμοπολίτικου Μαρακές και ολόκληρου του Μαρόκου, ένα από τα κορυφαία σε όλο τον κόσμο.
Ναι, δύο από τα καλύτερα ξενοδοχεία του κόσμου, το La Mamounia και το Royal Mansour, βρίσκονται δίπλα δίπλα εδώ, σε αυτή την ευλογημένη γειτονιά του κόσμου, με το πρώτο να διεκδικεί μερικές από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες των A-listers του πλανήτη όσο το δεύτερο εξασφαλίζει το απόλυτο privacy και ασφάλεια που χρειάζονται οι ισχυροί του κόσμου. Το πρώτο μας υποδέχεται για High Tea το δεύτερο για ένα Champagne Cocktail. Ok, μετά από όλο αυτά, πως να μην με πιάσει το μάτι??? 🧿
Πότε θα με σταματούσε ένας στραμπουληγμένος αστράγαλος για να με σταματήσει τώρα?
Γράφω στο facebook: «Στο Marrakesh με στραμπούληγμα στο πόδι. Αντί να τα βάζω με «την τύχη μου μέσα» και το κακό το 👁️, παρηγοριέμαι πως το ατύχημα έγινε στο Le Jardin Majorelle, στα σκαλοπάτια της εμβληματικής μπλε βίλας του Yves Saint Laurent, ανάμεσα στα φοινικόδεντρα, τους κάκτους, τις βουκαμβίλιες, τις λίμνες και τα σιντριβάνια του αγαπημένου σχεδιαστή! 🌵🪻 Μία ιστορία από μόνη της να διηγηθώ στο Fay’s Control…» και την ίδια στιγμή πετάω την σακούλα με τον πάγο από τον αστράγαλο μου, και κατευθύνομαι με ενθουσιασμό στην κόκκινη ώχρα του Μαρακές…
Καθώς χάνεσαι στα πολύχρωμα παζάρια της Jemaa el-Fna, στις πολύβουες πλατείες, στα στενά δρομάκια της ιστορικής Medina ή στους μεγαλύτερους και χαοτικούς δρόμους, θα βρεθείς να «μεθάς» από τα επιβλητικά παλάτια, τους γαλήνιους κήπους, τις τοπικές μυρωδιές και τον γενικότερο παλμό μιας συγκινητικής πόλης, που δείχνει να μην κοιμάται ποτέ. Εδώ ανακάλυψα -έστω και με χτυπημένο πόδι- και αγόρασα -με λίγο ή περισσότερο παζάρι- ένα σερβίτσιο από παραδοσιακά Μαροκινά χειροποίητα πράσινα πιάτα, ένα βάζο με ζωγραφισμένα όλα τα χρώματα του Μαρόκου, μπουμπούκια τριαντάφυλλο για τις μαγειρικές μου, έλαια Argan για τα μαλλιά μου, σαφράν και μπαχάρια αλλά και ένα Μαροκινό καφτάνι για τον Νικόλα. Σύμφωνα με την UNESCO, η πλατεία αυτή αποτελεί αριστούργημα προφορικής και ανέπαφης παγκόσμιας κληρονομιάς. Εδώ, επί καθημερινής βάσης εκτυλίσσεται ένα μαγευτικό θέαμα, που το συνθέτουν οι υπαίθριοι αυτοσχέδιοι πάγκοι-εστιατόρια, γητευτές φιδιών, παραμυθάδες και μάγισσες, σε συνδυασμό με τα εκατοντάδες μαγαζιά που ξετρυπώνουν από τις πιο απίθανες γωνίες των σουκς.
Ξέρω πως έστω κι αν ταξιδεύω πολύ, έστω κι αν οι μακρινοί προορισμοί πάντα με γοητεύουν ενώ οι πιο κοντινοί με πλημμυρίζουν με την πολυτελή αίσθηση του «συνηθισμένου», ναι, ξέρω πως αυτό το ταξίδι δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Φρόντισε ο οικοδεσπότες μας, ο Ανδρέας Μάνεσσης για αυτό (χωρίς καμία πρόθεση διαφήμισης, ναι, αν θέλεις να ταξιδέψεις στο Μαρόκο, το Manessis Travel είναι το πιο εξειδικευμένο γραφείο για αυτό), φρόντισε η βορειοδυτική αυτή γωνιά της Αφρικής, με όλα όσα είχε να μας δείξει, να μας μυήσει, να μας προσφέρει. (Επειδή θα με ρωτήσεις, αν θέλεις να ζήσεις και εσύ το παραμύθι, μπες εδώ να δεις το ταξίδι που έχει προγραμματίσει το Manessis Travel για το Πάσχα, στο Μαρόκο!)
…Και τώρα, κάποιες ημέρες μετά την επιστροφή μας από το Μαρόκο, καθισμένη στο ηλιόλουστο γραφείο του σπιτιού μου στις Σπέτσες, ανήμερα της Επετείου της 25ης Μαρτίου, ανατρέχω στις 1000+μία φωτογραφίες από το γραφικό χωριουδάκι Αΐτ Μπεν-Χαντού, από το Ουαρζαζάτ και την Μεζούργκα, από τις ανατολές και τα ηλιοβασιλέματα της Σαχάρας, από την εντυπωσιακή διαδρομή μέσα από τον Μεγάλο Άτλαντα, από τους κήπους Μαζορέλ, του Ιβ Σεν Λοράν και από το συκλονιστικά ερωτικό Μαρακές, προσπαθώντας να καταγράψω κάποιες από τις στιγμές όσων έζησα, συνειδητοποιώ πως στην πραγματικότητα το ταξίδι αυτό δεν έχει τελειώσει ακόμα. Είμαι ακόμη εκεί, ακούω ξεκάθαρα τα τραγούδια του Βεδουίνων, νιώθω τα αμύγδαλα της Πίτας Παστία στο στόμα και η γλύκα του ροδόνερου είναι ακόμη στα χείλη, κλείνω τα μάτια και η αίσθηση της θέρμης της ολόχρυσης άμμου με τυλίγει ακόμη πιο σφικτά, σαν να θέλει να με κρατήσει για πάντα εκεί.
Και είναι τόσο, μα τόσο εύκολο να τα καταφέρει…
