Οάσεις πάνω στον καμβά και στον πηλό της Βάσως Τρίγκα, στη Γκαλερί της Βικτώριας Φασιανού!
H Bάσω Τρίγκα, στην 14η ατομική της έκθεση στην Αθήνα, εξερευνεί οάσεις πάνω στον καμβά και στον πηλό. Η καλλιτέχνης δημιουργεί εικόνες που δρουν θεραπευτικά για το σύγχρονο άνθρωπο, με κεντρικό στοιχείο τη φύση, τον πλούτο των χρωμάτων και των οργανισμών που συναντάει όταν περικλείεται από αυτήν. Οάσεις, πηγές ζωής, αναβλύζουν μέσα από άγονες εκτάσεις, σαν εκπλήξεις που αφυπνίζουν και τροφοδοτούν. Η οπτική της ζωγράφου προσαρμόζεται σε διάφορες κλίμακες, εστιάζοντας πότε στις λεπτομέρειες και πότε στο όλον. Στο κύτταρο, το μικρότερο δομικό συστατικό της έμβιας ύλης, ως σε άλλη όαση, φύονται και πλέουν οργανισμοί. Εκεί κρύβονται συστάδες από αχόρταγα φυτά που στέκονται ακίνητα, υπομονετικά και φωτοσυνθέτουν.
Τα χρώματα εμφανίζονται με ιδιαίτερη ορμή, ντύνοντας τις φόρμες των κεραμικών με την ίδια ένταση και αποφασιστικότητα που κατακλύζουν τα έργα στον καμβά. Οι αντιθέσεις μεταξύ των γόνιμων και άγονων εκτάσεων, ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, προσδίδουν βάθος και ποικιλομορφία εξάπτοντας επιπλέον τη φαντασία. Με τις ιδιαίτερες φόρμες τους, τα κεραμικά αντικείμενα ξυπνούν παραπάνω από μία αισθήσεις. Συχνά η τοποθέτηση των χρωμάτων μεταλλάσσει την αντίληψη της αρχικής φόρμας τους.
Η Βάσω Τρίγκα αντιλαμβάνεται πως ο ρόλος του κεραμικού είναι και διακοσμητικός όμως η ίδια στοχεύει κυρίως στην χρηστικότητα ενός τέτοιου έργου. Τα ζωγραφικά και κεραμικά της έργα φαίνεται να παίρνουν μορφή οργανική, ανασύροντας πληροφορία και χρώμα από το πλήθος των εικόνων που συνθέτει το ασυνείδητο. Όπως δηλώνει η ίδια, «η επιλογή αλληλεπίδρασης χρώματος και σχεδιαστικής σύνθεσης, στον καμβά ή στον πηλό, δημιουργεί μία μοναδική χημεία που δρα έξοχα, αποφασιστικά, χωρίς να εξηγείται με τη λογική».
Evgenia Vlachaki, Co-Curation, curational text, exhibition consulting.
«To me, art almost speaks more forcefully when it appears in an imperfect, accidental, and fragmentary way, somehow just singaling its presence… I prefer the Chopin that reaches me in the street from an opened window to the Chopin served in great style from the concert stage». W. GOMBROWITZ
Πόσες και πόσες φορές δεν σας έχω μιλήσει για μία από τις πιο αγαπημένες μου Ελληνίδες εικαστικούς, που κάθε φορά που θέλω να κάνω ένα ακόμη δώρο στο σπίτι μου, να ανανεώσω με ένα ακόμη έργο της την ήδη υπάρχουσα συλλογή μου, οδηγούμαι στο δικό της ατελιέ. (Μπες εδώ, εδώ και εδώ να θυμηθείς κάποια από τα αφιερώματα που έχω κάνει για αυτήν).
Της στέλνω μήνυμα: “Μόλις μπήκα στα σαλόνια του Ποσειδωνίου από μία νωχελική καϊκάδα κάτω από τον Σπετσιώτικο ήλιο και αμέτρητες βουτιές σε σμαραγδί σπηλιές, και ξεδιψάω με ολόφρεσκη σπιτική λεμονάδα, όσο βρίσκω δροσιά από τα αμέτρητα μπλε των κεραμικών σου βάζων της Συλλογής “Κάτω από τον Ήλιο”...
Σαν χθες θυμάμαι το μήνυμα που έστειλα ένα ζεστό απόγευμα βαθύ Αυγούστου στην Βάσω Τρίγκα, βυθισμένη σε μία από τις colonial πολυθρόνες του Ποσειδωνίου, καθώς απολάμβανα τη δροσιά από τους ανακουφιστικούς ανεμιστήρες και ξεκούραζα το βλέμμα μου μέσα στα υπέροχα μπλε που με τόση έμπνευση και άλλη τόση δημιουργική αυθάδεια είχε λούσει με τα πινέλα της τα κεραμικά βάζα με την ασχημάτιστη μορφή. Σπαρακτικές μεσημβρινές μυήσεις σε περίκλειστους νησιωτικούς θερινούς παραδείσους. Ένα φθινόπωρο, μία μετακόμιση, ένα ακόμη lockdown και κάποιους χειμωνιάτικους μήνες μετά, και ακόμη θυμάμαι το δέος που μου προκάλεσαν αυτά τα ασυνήθιστα συναρπαστικά κεραμικά έργα. Τα κεραμικά του ήλιου. “Ήρθα από Λουξεμβούργο, λόγω συνθηκών θα παραμείνω λίγο καιρό ακόμη Αθήνα και θα χαρώ πολύ να πιούμε ένα τσάι στο ατελιέ μου όσο σε ξεναγώ στις νέες μου ιδέες. Να κοιτάμε μόνο μπροστά με εργασία και δημιουργία, είναι ό,τι μας κάνει τώρα καλό…” μου στέλνει προχθές μήνυμα μία από τις πιο αγαπημένες μου Ελληνίδες σύγχρονες ζωγράφους, που τα έργα της μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά μου. Η διαδρομή από την Φιλοθέη στο ατελιέ της που βρίσκεται στο Νέο Ψυχικό σύντομη, σχεδόν όσο κρατάει το τραγούδι Nous του Julien Doré που μου είχε στείλει αντί “καλημέρας” η Βάσω σε ένα από τα μηνύματα μας. Σχεδόν όσο κρατάνε οι σκέψεις μου όσο χορεύουν στα κείμενα της Ίριδος Κρητικού όταν περιγράφει τα “κεραμικά του ήλιου” της Βάσως Τρίγκα.
«Κάτω ακριβώς από τον γενέθλιο ελληνικό και τον οικείο μεσογειακό ήλιο της παιδικής ηλικίας και των αέναων ενηλικιωμένων περιπλανήσεων, εκεί όπου η ίδια αρθρώνει όσα ονειρεύεται και λαχταρά με ορμητικό θάρρος και επίπονη, μεθοδική ακρίβεια, σπέρνονται και ιχνηλατούνται, βλασταίνουν και ζωγραφίζονται οι γόνιμοι πλοχμοί της ταλαντούχας και ατελεύτητης φαντασίας της. Σύνθετες καταδύσεις σε πυκνοκατοικημένους κήπους, περιπετειώδεις περιηγήσεις σε λαβυρινθώδεις αλέες και ηλιόλουστα ευρωπαϊκά πάρκα, σπαρακτικές μεσημβρινές μυήσεις σε περίκλειστους νησιωτικούς θερινούς παραδείσους, τρυφερές ιμπρεσιονιστικές μουσικές και απτικές εξπρεσιονιστικές συνηχήσεις σχεδίου και χρώματος, αλαφροπάτητοι κατά μόνας περίπατοι στα μονοπάτια του βλέμματος και του νου και συντροφευμένα ευφραντικά γεύματα στη χλόη, ορίζουν την ιδιοσυγκρασιακή ετούτη τοπιογραφία της ζωγράφου και επινοούν ένα εύφορο, συναρπαστικό εξοχικό μικροκλίμα με χαμηλόφωνα θροΐσματα και λεπτότατες συνθετικές υφάνσεις του χρωστήρα επάνω στον καμβά…»
“Μόλις μπήκα στα σαλόνια του Ποσειδωνίου από μία νωχελική καϊκάδα κάτω από τον Σπετσιώτικο ήλιο και αμέτρητες βουτιές σε σμαραγδί σπηλιές, και ξεδιψάω με ολόφρεσκη σπιτική λεμονάδα, όσο βρίσκω δροσιά από τα αμέτρητα μπλε των κεραμικών σου βάζων της Συλλογής “Κάτω από τον Ήλιο”. Το καινούργιο μας σπίτι είναι ακόμη γιαπί, σχεδόν οικοδομή, αλλά θέλω να σου παραγγείλω τα δύο σου αυτά βάζα, ως το πρώτο μας δώρο για το νέο μας ξεκίνημα…” Σαν χθες θυμάμαι το μήνυμα που έστειλα ένα ζεστό απόγευμα βαθύ Αυγούστου στην Βάσω Τρίγκα, βυθισμένη σε μία από τις colonial πολυθρόνες του Ποσειδωνίου, καθώς απολάμβανα τη δροσιά από τους ανακουφιστικούς ανεμιστήρες και ξεκούραζα το βλέμμα μου μέσα στα υπέροχα μπλε που με τόση έμπνευση και άλλη τόση δημιουργική αυθάδεια είχε λούσει με τα πινέλα της τα κεραμικά βάζα με την ασχημάτιστη μορφή. Σπαρακτικές μεσημβρινές μυήσεις σε περίκλειστους νησιωτικούς θερινούς παραδείσους. Ένα φθινόπωρο, μία μετακόμιση, ένα ακόμη lockdown και κάποιους χειμωνιάτικους μήνες μετά, και ακόμη θυμάμαι το δέος που μου προκάλεσαν αυτά τα ασυνήθιστα συναρπαστικά κεραμικά έργα. Τα κεραμικά του ήλιου. “Ήρθα από Λουξεμβούργο, λόγω συνθηκών θα παραμείνω λίγο καιρό ακόμη Αθήνα και θα χαρώ πολύ να πιούμε ένα τσάι στο ατελιέ μου όσο σε ξεναγώ στις νέες μου ιδέες. Να κοιτάμε μόνο μπροστά με εργασία και δημιουργία, είναι ό,τι μας κάνει τώρα καλό…” μου στέλνει προχθές μήνυμα μία από τις πιο αγαπημένες μου Ελληνίδες σύγχρονες ζωγράφους, που τα έργα της μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά μου. Η διαδρομή από την Φιλοθέη στο ατελιέ της που βρίσκεται στο Νέο Ψυχικό σύντομη, σχεδόν όσο κρατάει το τραγούδι Nous του Julien Doré που μου είχε στείλει αντί “καλημέρας” η Βάσω σε ένα από τα μηνύματα μας. Σχεδόν όσο κρατάνε οι σκέψεις μου όσο χορεύουν στα κείμενα της Ίριδος Κρητικού όταν περιγράφει τα “κεραμικά του ήλιου” της Βάσως Τρίγκα.
«Κάτω ακριβώς από τον γενέθλιο ελληνικό και τον οικείο μεσογειακό ήλιο της παιδικής ηλικίας και των αέναων ενηλικιωμένων περιπλανήσεων, εκεί όπου η ίδια αρθρώνει όσα ονειρεύεται και λαχταρά με ορμητικό θάρρος και επίπονη, μεθοδική ακρίβεια, σπέρνονται και ιχνηλατούνται, βλασταίνουν και ζωγραφίζονται οι γόνιμοι πλοχμοί της ταλαντούχας και ατελεύτητης φαντασίας της. Σύνθετες καταδύσεις σε πυκνοκατοικημένους κήπους, περιπετειώδεις περιηγήσεις σε λαβυρινθώδεις αλέες και ηλιόλουστα ευρωπαϊκά πάρκα, σπαρακτικές μεσημβρινές μυήσεις σε περίκλειστους νησιωτικούς θερινούς παραδείσους, τρυφερές ιμπρεσιονιστικές μουσικές και απτικές εξπρεσιονιστικές συνηχήσεις σχεδίου και χρώματος, αλαφροπάτητοι κατά μόνας περίπατοι στα μονοπάτια του βλέμματος και του νου και συντροφευμένα ευφραντικά γεύματα στη χλόη, ορίζουν την ιδιοσυγκρασιακή ετούτη τοπιογραφία της ζωγράφου και επινοούν ένα εύφορο, συναρπαστικό εξοχικό μικροκλίμα με χαμηλόφωνα θροΐσματα και λεπτότατες συνθετικές υφάνσεις του χρωστήρα επάνω στον καμβά…»
Ο κόσμος της αποτελείται από ό,τι χαρακτηρίζει περισσότερο την Βάσω Τρίγκα. Την τέχνη της και τα ταξίδια της…
Της ζητώ να μου δείξει τα Κεραμικά της Πιάτα, ένας από τους λόγους που βρίσκομαι σήμερα εδώ, μιας και η απόκτηση 12 ζωγραφισμένων στο χέρι πιάτων με την υπογραφή της Βάσως Τρίγκα, είναι το ομορφότερο δώρο που θέλω να κάνω στο νέο μου σπίτι. Τα λατρεύω. Αυτά και όλες τις υπέροχες ιστορίες που έχουν να διηγηθούν. Τα πιάτα της, οι μεγάλες πιατέλες αλλά και τα μπολ της είναι ζωγραφισμένα τόσο στην μπροστινή τους επιφάνεια όσο και στην ανάποδη, στον πάτο τους. “Καταρχήν έτσι μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις και από την ανάποδη μεριά τους για να ακουμπήσεις πάνω τους ένα άλλο object. Όμως, πολλές είναι και οι φορές που το καλοκαίρι, στην εξωτερική τραπεζαρία, τα τοποθετώ ανάποδα για να μην σκονίζονται μέχρι να σερβιριστεί το φαγητό…” Τα art de la table της Βάσως είναι μέσα στα καλύτερα που μπορείς να φανταστείς…
Την ακούω τώρα δίπλα μου να μου εξηγεί και να με ενθαρρύνει “Αν θέλεις για τα 12 πιάτα σαλάτας που ζήτησες θα στα φτιάξω χειροποίητα στο τροχό και θα τα ζωγραφίσω όλα μαζί και συνδυαστικά ξεχωριστά το καθένα αφού στεγνώσει ο πηλός και ψηθούν το πρώτο ψήσιμο … σου δίνω μια ιδέα! Αν θέλεις να έχουν ένα πιο προσωπικό στοιχείο, κάτι που εγώ το έχω κάνει σε κάποια άλλα κεραμικά μου, μπορώ να εντάξω διακριτικά στη ζωγραφική τους κάποια λέξη στο καθένα που εσύ αξιολογείς και έχει σημασία για εσένα, όπως οι λέξεις αγάπη, χαρά, θαλπωρή, ή κάποιο όνομα…. Σκέψου, εμπνεύσου και πες μου 12 λεξούλες να τις ζωγραφίσω ή άσε εμένα με οδηγό την έμπνευση μου…”
Λίγες ώρες αργότερα, οδηγώ την Κηφισίας με προορισμό το σπίτι μου, και μου λείπει ήδη η συντροφιά της Τέχνης, η θαλπωρή των ζεστών λαδιών της, οι σπαρακτικές μεσημβρινές μυήσεις σε περίκλειστους νησιωτικούς θερινούς παραδείσους. Κοινοί παράδεισοι, ένα νησί λατρεμένο, φεγγάρια ζωγραφισμένα με τα πιο έντονα πορτοκαλί, μπλε αχινοί και ένας κόσμος, κατάστικτος από τα πολύτιμα εκείνα κοιτάσματα της ανθρώπινης δημιουργίας που δεν κατατάσσονται με ακρίβεια, ανήκουν ωστόσο οργανικά στην πολύτιμη ευρωπαϊκή πολιτισμική μας μνήμη, ακροβατεί με περισσή χάρη ανάμεσα στους ανήσυχους πλοκάμους των μινωικών βυθών και τις κυπριακές μεσαιωνικές εγχαράξεις, ανάμεσα στους ανάγλυφους αναγεννησιακούς κόσμους του Bernard Palissy, την παραδοσιακή κεραμική του Vallauris, τα ψυχεδελικά πεδία του Miquel Barceló ή τους οργιαστικούς φαύνους και τους ανθρωπόμορφους ήλιους του Picasso…
It’s good to know: Η Βάσω Τρίγκα είναι Eλληνίδα σύγχρονη ζωγράφος. Το έργο της χαρακτηρίζεται από συνθέσεις εξπρεσσιονιστικές και αποφασιστικές στον καμβά και τον πηλό, με κεντρικό τους στοιχείο τη φύση και την άνθρωπινη παρουσία μέσα σε αυτή. Είναι πτυχιούχος του νομικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1996 έως το 2003 παρακολούθησε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής (σχέδιο, σύνθεση, μεικτές τεχνικές). Από το 1996 άρχισε να εκθέτει την δουλειά της σε ομαδικές εκθέσεις και αργότερα σε ατομικές. Σήμερα εργάζεται στην Αθήνα και στο Λουξεμβούργο όπου διαμένει. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στο Λουξεμβούργο, στη Γαλλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
OΑSIS: A solo show by VASSO TRIGA 3.5 – 3.6 2023
