Στην Αθήνα για μία ημέρα και μία πρόταση για το πιο ρομαντικό δείπνο κάτω από το “Μπλε” Φεγγάρι!
Από το Παλιό Λιμάνι των Σπετσών στο Μικρολίμανο του Πειραιά, δύο ώρες δρόμος…
Στην Αθήνα για μία ημέρα, με αφορμή την επίσημη φωτογράφιση του συνδυασμού “Προάστιο Πρότυπο”, στο οποίο συμμετέχω στις Εκλογές της 8ης Οκτωβρίου ως Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος για το Προάστιο Φιλοθέης/Ψυχικού, με τον Δήμαρχο, Δημήτρη Γαλάνη. Ελάχιστες ημέρες πριν το επίσημο τέλος της θερινής ραστώνης και πριν μπω στα βαθιά νερά του προεκλογικού αγώνα των Δημοτικών Εκλογών, κάνω μία επίσκεψη αστραπή στο Ψυχικό, για τις ανάγκες της φωτογράφισης μας, και για αυτό το πρώτο βράδυ στη πόλη, μετά από πολύ καιρό, επιλέγουμε να πάμε κατευθείαν από τις Σπέτσες, στο Μικρολίμανο, για να δειπνήσουμε με τους φίλους μας, τον Γιώργο και την Μαρία Γλου, που μαζί τους έχουμε περάσει όμορφα καλοκαίρια στην Πάτμο και στις Σπέτσες, και τώρα ψάχνουμε ευκαιρίες για να ιδωθούμε, ανεξαρτήτου εποχής. “Αύγουστο με καύσωνα στην Αθήνα?”, “Αύγουστο με αεράκι πάνω στη θάλασσα του Πειραιά!”, απαντάει με το υπέροχο αυτό γέλιο της η Μαρία, η οποία προτείνει να δειπνήσουμε παρέα στην “όαση δροσιάς” που έστησε πριν λίγο καιρό, στην Ακτή Κουμουνδούρου.
Μιας και έχουμε συνδυάσει το Μικρολίμανο αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Καστέλλας με το ολόφρεσκο ψάρι της (μεγάλη μας αδυναμία το Michelin star Greek culinary experience του Βαρούλκο), η ιδέα της Πειραιώτισσας φίλης μου για “σοβαρό Ιταλικό, θα νομίζεις πως βρίσκεσαι στη Νάπολη”, δεν γινόταν να μην μας εξιτάρει.
Πρόκειται για το Il Marinero, το μικρό αυτό διαμάντι στην καρδιά του Μικρολίμανου, που δημιούργησαν ο Γιώργος και η Μαρία Γλου, με τον γνωστό εφοπλιστή Αλέξη Αγγελόπουλο.
Πίνω μία απολαυστική γουλιά από το cocktail μου και η ματιά μου χάνεται στα κατάρτια που χορεύουν στο Μικρολίμανο, που τώρα μου θυμίζει την αρχοντιά του Παλιού Λιμανιού, που δειπνούσαμε στις Σπέτσες χθες βράδυ. Ομαλότερη επιστροφή δεν θα μπορούσα να ονειρευτώ. Είναι ένα από τα τελευταία βράδια του Αυγούστου και στα διπλανά τραπέζια βλέπω ζευγάρια που έχουν έρθει για ένα Aperol, παρέες που είναι παραπάνω από ξεκάθαρο πως έχουν έρθει μετά από το γραφείο -ναι, είναι ship brokers από ότι καταλαβαίνω- για μία Burrata, για ένα (σωστό) Carpaccio Di Vitello, για μία Pinsa Salsiccia Picante που θα συνοδεύσουν με ένα κορυφαίο ροζέ (ναι, υπάρχουν κορυφαία ροζέ), ή μία Bistecca Fiorentina που θα απολαύσουν με μία Barbera.
“Επισκεφθήκαμε διάφορες περιοχές της Ιταλίας όπως την Τοσκάνη, τη Πάρμα, τη Σικελία, και τη Νάπολη για να αποφασίσουμε τι θέλουμε να υιοθετήσουμε και τι να αφήσουμε πίσω μας από το ταλαιπωρημένο κεφάλαιο του “Ιταλικού”, ενώ προτεραιότητα μας είναι να συνεργαστούμε με μικρούς παραγωγούς από Ελλάδα και Ιταλία” μου λέει τώρα πάνω από τις γοητευτικές φωτιές της κουζίνας του ο chef Χάρης Μηλιός. Έλα τώρα… το ξέρες χρόνια το χούι μου, όταν ενθουσιάζομαι με έναν chef να τρυπώνω στην κουζίνα του ζητώντας διάφορες συνταγές.
Σκέφτομαι ακριβώς αυτό που είπε ο chef για την “ταλαιπωρημένη διαδρομή της Ιταλικής κουζίνας στην Ελλάδα”. Πως ένα πιάτο όπως η καρμπονάρα δεν μπορεί να είναι “κάτι σαν καρμπονάρα”, πέραν της πραγματικής.
Μιλάμε για γεύσεις, για εικόνες, για ταξίδια, για προσλαμβάνουσες. Και η οικογένεια του Γιώργου και της Μαρίας Γλου έχουν όλα τα παραπάνω και πολλές παραπάνω απαραίτητες προϋποθέσεις, για να ανοίξουν ένα Ιταλικό εστιατόριο που μπορεί να αλλάξει το ρου της ταλαιπωρημένης γειτονικής κουζίνας στη χώρα μας.
Η ώρα περνάει με ιστορίες από περασμένα ταξίδια μας στον βορά και στον νότο της Ιταλίας, με γεύσεις που έχουμε δοκιμάσει και έχουν μείνει για πάντα φυλαγμένες στον νου και στην καρδιά, για αρώματα που οφείλουν το μεγαλείο τους στην υπεροχή της πρώτης ύλης. Όπως τα sorbet που δοκιμάζουμε τώρα αλλά και τις γεύσεις από τα παγωτά της Kayak, φτιαγμένα αποκλειστικά από πραγματικά φρέσκα φρούτα, ολόφρεσκο γάλα και κορυφαίους ξηρούς καρπούς. “Δεν θα συμβιβαζόμασταν με τίποτα λιγότερο” μου λέει η Μαρία καθώς δοκιμάζει μία απολαυστική μπουκιά sorbet Mango.
Η ώρα βαθαίνει ακόμη πιο πολύ, μα δεν λέμε να φύγουμε από εδώ κι ας έχουμε να πάμε να ανοίξουμε το σπίτι μας πάνω από έναν μήνα. Είναι το αεράκι του λιμανιού, είναι τα αρώματα από τα πιθάρια με τους βασιλικούς, είναι η γεύση του λεμονιού στο στόμα και η προσμονή για το μεγαλύτερο, το ομορφότερο φεγγάρι ολάκερου του χρόνου.
H καλύτερη ιδέα για να απολαύσεις το ομορφότερο φεγγάρι της χρονιάς!
“Διοργανώνουμε Full moon Aperitivo βραδιά, για να τιμήσουμε το Blue Moon του Αυγούστου!” μου λένε τώρα όλο ενθουσιασμό ο Γιώργος και η Μαρία και εγώ κάνω έναν γρήγορο υπολογισμό με το μυαλό, αν θα μπορούσα να είμαι και εγώ εδώ. “Θα έχουμε live saxophone και θα υμνήσουμε το φεγγάρι με Select Aperitivo και ένα signature Ιταλικό μενού, ικανό να σε ταξιδέψει έως τη Νάπολη και τη Σικελία…” . Κι όλα αυτά, την ώρα που πάει να δύσει ο ήλιος και να δώσει τη θέση του στο ολόγιομο Μπλε Φεγγάρι. Σκέφτεσαι τίποτα καλύτερο?
