Καλεσμένη για brunch στο σπίτι και στο ατελιέ του Γιώργου Ζογγολόπουλου (μια ηλιόλουστη ημέρα)…

Αυτή την πρόσκληση δεν μπορούσα να την αρνηθώ έστω κι αν γνωρίζω πολύ καλά την πλατεία Γιώργου Ζογγολόπουλου, στο Παλαιό Ψυχικό, μιας και είναι ένα έργο που ολοκληρώθηκε επί Δημαρχίας της μητέρας του άντρα μου, της Ειρήνης Κατσαρού.

Γλυπτό ΔΕΘ-1966 Όμοιο έργο βρίσκεται μόνιμα εγκατεστημένο από το 1966 στη Βορεινή είσοδο της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης

Ο Γιώργος Ζογγολόπουλος

Μόλις επέστρεψα λοιπόν από μία υπέροχη, ηλιόλουστη ημέρα που πέρασα στην εν λόγω πλατεία του όμορφου προαστίου μας, μιας και ο Οργανισμός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Πολιτισμού και Αθλητισμού του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού και το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου, με αφορμή την ανακοίνωση της έναρξης ξεναγήσεων για το κοινό την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα στις 12 το μεσημέρι στην Υπαίθρια Γλυπτοθήκη Ψυχικού, με προσκάλεσε να γνωρίσω από κοντά το έργο του μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη, μέσα από τα γλυπτά της ομώνυμης πλατείας, και σε brunch που θα ακολουθούσε της ξενάγησης στο σπίτι και στο ατελιέ του Ζογγολόπουλου!

Και ναι μεν το πρώτο κομμάτι της ξενάγησης το έχω κάνει άπειρες φορές, τόσο κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της Γλυπτοθήκης όσο άλλες αντίστοιχα ηλιόλουστες ημέρες συντροφιά με την κόρη μου, όμως το σπίτι και το ατελιέ του Ζογγολόπουλου δεν είχα την ευκαιρία να το επισκεφτώ ποτέ…

Οι περισσότεροι γνωρίζουν το μεγάλο γλυπτό “Ομπρέλες” στον Φάρο Ψυχικού, αλλά είναι λιγότερο γνωστή η κοντινή Υπαίθρια Γλυπτοθήκη “Γιώργου Ζογγολόπουλου”, επί της Λεωφόρου Δημοκρατίας, δίπλα στον Ιερό Ναό του Αγ. Δημητρίου του Παλαιού Ψυχικού. Πρόκειται για την μοναδική δημοτική Υπαίθρια Γλυπτοθήκη στην Ελλάδα, αφιερωμένη σε έναν καλλιτέχνη!

Υπηρετώντας το όραμα του Ζογγολόπουλου ότι η Τέχνη πρέπει να είναι προσιτή στο ευρύ κοινό λοιπόν, θα πραγματοποιούνται οι εν λόγω ξεναγήσεις κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στις 12 το μεσημέρι, και η συμμετοχή όσων ενδιαφέρονται θα είναι δωρεάν. Η πρώτη ξενάγηση για το κοινό θα γίνει την Κυριακή 3 Μαρτίου, και θα είναι η καλύτερη ευκαιρία για να γνωρίσει κανείς σημαντικούς σταθμούς στη ζωή και το έργο του σημαντικού Έλληνα γλύπτη.

Η Πρόεδρος του ΟΚΑΠΑ, Νέλλυ Λάβδα και η πρώην Δήμαρχος Παλαιού Ψυχικού, Ειρήνη Κατσαρού

Ο Δήμος Ψυχικού στον οποίο έζησε και δημιούργησε ο Γ. Ζογγολόπουλος , τιμώντας τον μεγάλο καλλιτέχνη , έδωσε στην πλατεία το όνομα του και με την συνεργασία του Ιδρύματος Γεωργίου Ζογγολόπουλου και του συλλέκτη Ζαχαρία Πορταλάκη, τοποθετήθηκαν έξι γλυπτά μεγάλων διαστάσεων – τα έργα “Ποσειδώνας”, “Ειράνα”, “Στήλη”, το “Γλυπτό της ΔΕΘ”, “Αλέξανδρος” καθώς και το αγαπημένο μου “Ολυμπιακοί Κύκλοι”– συμβάλλοντας στο όραμα του ίδιου του καλλιτέχνη για την αρμονική ένταξη των γλυπτών του σε δημόσιους υπαίθριους χώρους. Ο Ζογγολόπουλος και η γυναίκα του, ζωγράφος, Ελένη Ζογγολοπούλου-Πασχαλίδου, υπήρξαν από τους πρώτους κατοίκους του Ψυχικού από τον πόλεμο και μετά, και πέρασαν όλη την μακρά ζωή τους δουλεύοντας και δημιουργώντας στο ατελιέ του σπιτιού τους που βρίσκεται δίπλα στην πλατεία και το οποίο αποτελεί σήμερα την έδρα του Ιδρύματος που ο ίδιος ίδρυσε.

“Ποσειδώνας”-1957. Ανοξείδωτος Χάλυβας με διαστάσεις: Ύψος 600 εκ. και Πλάτος 400 εκ.

“Ολυμπιακοί Κύκλοι”-2001, Ανοξείδωτος Χάλυβας, Διαστάσεις: Ύψος 193εκ.-Πλάτος 226 εκ.

Εξωτερική άποψη του ατελιέ του Γιώργου Ζογγολόπουλου

Και εκεί, συνάντησα την μαγεία…Καθώς στο μυαλό μου, όταν μου έγινε η πρόσκληση για “Brunch στην Οικία και στο ατελιέ του Ζογγολόπουλου”, είχα μία κλασική, επιβλητική και οπωσδήποτε μεγάλη και αρχοντική πέτρινη μονοκατοικία, σαν τις αρκετές που δεσπόζουν στο πράσινο αυτό προάστιο. Πόσο λάθος…Η εν λόγω Οικία λοιπόν, είναι στην πραγματικότητα το 70 τετραγωνικών μέτρων υπόγειο μίας τριόροφης και καθόλου ξεχωριστής ή γοητευτικής κατοικίας του ’71. “Κανονικά , αυτός ο χώρος θα έπρεπε να είναι το garage της κατοικίας” μου λέει τώρα ο Πρόεδρος του Ιδρύματος , Νίκος Θεοδωρίδης και συνεχίζει “Τόσο ο Ζογγολόπουλος όσο η σύζυγος του Ελένη χαρακτηρίζονταν πάντα από μία ιδιαίτερη σεμνότητα. Για να καταλάβεις, τα έπιπλα που χρησιμοποιούσαν ήταν πάντα τα βασικά για την διαβίωση τους, η βιβλιοθήκη τους ήταν από χαρτί και ντενεκέ, ενώ τα μεγάλα έργα του Ζογγολόπουλου δεν χωράνε σε καμία περίπτωση σε αυτά τα τετραγωνικά και φυλάσσονται σε μία αποθήκη”. Όσο για το ατελιέ του Ζογγολόπουλου, πρόκειται για έναν αποθηκευτικό χώρο 3.5 επί 4.5 μέτρα, ο οποίος, αν και πνιγμένος στο πράσινο, ήταν αδύνατον να χωρέσουν σε αυτόν πάνω από τέσσερα άτομα, και αυτά στριμωγμένα! Υποκλίνομαι για άλλη μία φορά στο μεγαλείο αυτού του καλλιτέχνη και σκέφτομαι, πόσο τυχερή είμαι που πέρασα αυτή, την ηλιόλουστη μέρα ανάμεσα στα συγκλονιστικά αυτά έργα Τέχνης, στους χώρους που έζησε και μεγαλούργησε αυτός ο υπέροχος άνθρωπος. Σκέφτομαι τα ίδια τα λόγια του:
“Η Γλυπτική γίνεται με όγκους πολλούς, γίνεται με γραμμές. Γλυπτική είναι σήμερα και μία σκιά. Δεν ορίζεται μόνο στον όγκο, στο μασίφ. Υπάρχει κάποια εξέλιξη και σιγά σιγά φτάνει κάποιος να κάνει πράγματα με γραμμές. Νομίζω ότι κάθε καλλιτέχνης , για το έργο που κάνει και αν το αγαπάει, έχει ένα όραμα. Να το δει τοποθετημένο στη θέση που επιθυμεί. Το έργο έχει πάντα την ανάγκη του δικού του ζωτικού χώρου. Δεν μπορεί να επιζήσει οπουδήποτε….”

Το ατελιέ

Μην χάσετε αυτή την εμπειρία, βρείτε την δική σας ηλιόλουστη ημέρα,

Φαίη