( “το ακόλουθο Δελτίο Τύπου δεν είναι προϊόν Chat GTP. Είναι αποτέλεσμα του πάθους για αυτό που κάνουμε” – H ιδιοκτησία του Astakos)
Με ψάρια και θαλασσινά τόσο φρέσκα, όσο μια αναζωογονητική βουτιά στην παραλία μπροστά του, με μότο του τη “hook to fork” επικαιροποιημένη φιλοσοφία των παλιών ψαράδων και με τον διακεκριμένο chef Άγγελο Μπακόπουλο στη λαγουδέρα της κουζίνας του, το εστιατόριο Astakos, που μόλις άνοιξε στην Ιχθυόσκαλα της Αθηναϊκής Ριβιέρας, θα σε τυλίξει στα δίχτυα της γοητείας του. Και μάλιστα ανερυθρίαστα!
Όχι, δεν πρόκειται για το sea-quel της ταινίας «ένα-ακόμα-opening-εστιατορίου-στην-Αθηναϊκή-Ριβιέρα». Ούτε για ένα ακόμα «νέο εστιατόριο για ψάρι στα νότια προάστεια». Διότι το Astakos είναι μια… Λανθιμική βουτιά στην ουσία της ελληνικής απόλαυσης γύρω από ένα τραπέζι. Ένα με-μια-ανάσα-μακροβούτι στα κατάβαθα της εθνικής ταυτότητας της κουζίνας μας. Που φέρνει μαζί του στην επιφάνεια τις παλιές καλές αξίες ενός γεύματος, οικογενειακού ή όχι, εκεί που σκάει το κύμα. Ανασύροντας έννοιες όπως γνησιότητα, ειλικρίνεια, απλότητα, γενναιοδωρία και δοτικότητα, χαρά και μοίρασμα. Χωρίς τίποτα προσποιητό, χωρίς τίποτα τεχνητό, είναι το χωρίς φίλτρα ξαναζωντάνεμα του «καλωσήρθες – καλώς σε βρήκα», του «τι να σε φιλέψουμε», του «έλα στην παρέα μας για ένα τσιπουράκι», του «εβίβα», του «πάρε να δοκιμάσεις τι ψάρια πιάσαμε σήμερα»…
Στη 2η Μαρίνα της Γλυφάδας, ακριβώς δίπλα από τη «βάση» των ντόπιων αλιέων, με αισθητική που παραπέμπει σε ενάλιο και υπαίθριο, ωστόσο κομψό, καπηλειό, με branded ομώνυμη ψαρόβαρκα και ψαροκασέλες, από όπου διαλέγεις το ψάρι σου, με μία σαν ανοιχτό βιβλίο συνταγών open kitchen κι ένα «τζάκι» να φιλοξενεί τα καθημερινά γευστικά mashups του chef Άγγελου Μπακόπουλου, το εστιατόριο Astakos ήρθε για να ασκήσει στους λάτρεις της ψαροφαγίας, αυτή την ακαταμάχητη έλξη που σου δημιουργούν οι γεμάτες αλμύρα διηγήσεις των περιπετειών των παλιών ψαράδων.
«Ως Έλληνες, για εμάς το φαγητό δεν ήταν ποτέ μια απλή διαδικασία που επιβάλλει η κάλυψη μιας ανθρώπινης ανάγκης» εξηγούν οι ιδιοκτήτες του Astakos, Αλέξης Παπαγιαννάκης και Γιώργος Κεσετζής, (πολύ)επιχειρηματίες της εστίασης και διασκέδασης, αφού ο πρώτος είναι ο δημιουργός πίσω από τα ηχηρά αθηναϊκά concepts των Noah, Okra, Diego, αλλά και Santiago στην Τήνο, ενώ ο δεύτερος κρύβεται πίσω από το επιτυχημένο εστιατόριο Oh Mama της Γλυφάδας. «Ούτε, φυσικά -για να χρησιμοποιήσουμε και πιο λαμπερούς όρους-, ένα μέσο-αυτοσκοπός για να ικανοποιήσουμε την παλέτα του ουρανίσκου μας» συνεχίζουν.
«Για εμάς το φαγητό είναι η αφορμή για να κάτσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι η συλλογική μας μνήμη, η παράδοσή μας και η διάθεσή μας να συνδεθούμε με τον άλλο. Είναι η στιγμή που το τώρα μας, συναντά το γνώριμο χθες μας και μαζί προχωρούν για το μετά μας. Δημιουργώντας νέες αναμνήσεις που αξίζει να θυμάσαι, νέα γέλια, νέες χαρές, νέες παρέες, νέες συνήθειες, νέα ορόσημα ζωής. Αυτή ακριβώς την ιστορία, προσπαθούμε να διηγηθούμε στο Astakos. Μέσα από όλες τις εκφράσεις του: την αισθητική, την κουζίνα, αλλά και τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει το service του» καταλήγουν.
«Στο Astakos δεν σερβίρουμε hype vibes. Προσφέρουμε γνήσιες και ανόθευτες αισθήσεις» δηλώνει αντί γευστικού μανιφέστου ο κατά… συρροή συλλέκτης γαστρονομικών βραβείων chef Άγγελος Μπακόπουλος. «Γι’ αυτό και εδώ δεν θα βρεις ούτε ceviche ούτε καμία άλλη πρόταση σαν αυτές που “τρεντάρουν” πλέον στους καταλόγους όλων, ανεξαιρέτως, των χώρων εστίασης». Πράγματι! Μια ματιά στο μενού του εστιατορίου είναι αρκετή για να σε πείσει για των πιάτων του το αληθές. Από την ίσως μεγαλύτερη συλλογή μεζέδων που θα συναντήσεις ποτέ, μέχρι τη σαλάτα της τράτας, την οστρακομακαρονάδα και την αθερινόπιτα, αλλά και το μουσακά γαρίδας, τον τόνο με ξινό τραχανά ή το χταπόδι στιφάδο, όλη η κάρτα του Astakos επιβεβαιώνει την «από τη θάλασσα στο πιάτο σου» (άντε και με μερικά λογοπαίγνια ενδιάμεσα!) πρόθεσή του κι έρχεται για να σου υπενθυμίσει ότι το δημιουργικό δαιμόνιο πίσω από τις κουζίνες έχει και αυτό ελληνικές καταβολές.
Στην ανοιχτή κουζίνα, πρωταγωνιστεί το τζάκι, όπου ετοιμάζονται όλες οι επιλογές «της ώρας». Εδώ οι φλόγες δεν ανάβουν μόνο για τα ψάρια. Βάζουν φωτιά στη διάθεσή σου να εξερευνήσεις μια γαστρονομική πρόταση πέρα από τα συνηθισμένα. Κι είναι αυτή η ανεβασμένη διάθεσή σου που θα σε οδηγήσει στις ψαροκασέλες, για να διαλέξεις το ψάρι που μετά θα απολαύσεις στο πιάτο σου. Αυτή που θα σε κάνει να κολλήσεις σαν… στρείδι στον ειδικό που περιφέρεται με τα οστρακοειδή, μέχρι να αποφασίσεις ποια είναι τα καλύτερα για σένα και την παρέα σου. Αυτή που αμέσως μετά θα σε οδηγήσει στην ομώνυμη branded ψαρόβαρκα για μία instagramική πόζα ή ένα tik tok post. «Εδώ – από το ψωμί και τα γλυκά μέχρι τα… σερβίτσια – είναι όλα χειροποίητα, in house, πρεσβεύουν την εντοπιότητα, αλλά και τη λογική του sharing. Για να ξαναθυμηθούμε ότι ως λαός, όταν μαζευόμαστε γύρω από το τραπέζι δεν είμαστε ποτέ… shell-fish, αλλά αντίθετα υπερασπιστές του ότι «οι απολαύσεις, όπως και οι ιστορίες μας, είναι για να τις μοιράζεσαι» καταλήγει ο Άγγελος Μπακόπουλος.
«Η οδηγία που μου δόθηκε από τους ιδιοκτήτες ήταν σαφής» αναφέρει η aficionado της αισθητικής interior designer Γεωργία Τυλιγάδα. «Να δημιουργήσω έναν χώρο εστίασης όπου, αφενός, η γραμμή που χωρίζει το παλιό με το καινούργιο να είναι όσο το δυνατό περισσότερο δυσδιάκριτη και, αφετέρου, να ενσωματώνεται με το περιβάλλον της παρακείμενης “γειτονιάς” των ψαράδων».
Έτσι, το ξύλο, το μέταλλο, η τεχνοτροπία της πέτρας, τα πλακάκια που ανέλαβαν να αναπαραστήσουν παλιά πλακόστρωτα, δημιούργησαν ένα «σκηνικό» τόσο σύγχρονο που όμως, ταυτόχρονα, διαθέτει το έντονο αποτύπωμα του χρόνου και των ανθρώπων που έζησαν εδώ στο πέρασμά του. Το κύριο κτίσμα, καλοζωισμένο αλλά και «σημαδεμένο», λες, από την επαφή του με τα στοιχεία της φύσης. Τα χαλίκια στους εξωτερικούς χώρους δείχνουν το δρόμο προς τη θάλασσα, ενώ τα στοιχεία της διακόσμησης -οι αντίκες, τα κιούπια, τα καλάθια, τα ψάθινα φωτιστικά, οι λινάτσες- λειτουργούν ως ευθείες αναφορές στον τρόπο ζωής των παλιών ψαράδων.
Χρωματικά, το Astakos, κινείται σε γήινους ρυθμούς, με μερικές… κορωνίδες πράσινου, γαλάζιου και μπλε να σου θυμίζουν ότι η διαδρομή από εδώ στη θάλασσα διαρκεί τόσο όσο και η μνήμη των χρυσόψαρων… «Στο Astakos θελήσαμε να δώσουμε μια νότα παλιάς εξοχής. Με μια κουζίνα, τόσο ανοιχτή, όσο ήταν κάποτε οι πόρτες των σπιτιών στα παραλιακά χωριά μας» λέει κλείνοντας η κα Τυλιγάδα.
Aυθεντική, απλή, φιλόξενη και προ παντός νόστιμη, η νέα άφιξη των νότιων προαστείων, δεν είναι να απορείς που θεωρείται ήδη το… shell-ter των γεύσεων, των αρωμάτων και της μνήμης του τόπου μας. Αξίες που εδώ τις προστατεύουμε. Οπλισμένοι σαν… Astakos!
Θα παω!