Αν αυτό το Σάββατο είναι η επίσημη πρεμιέρα του Φθινοπώρου, ανυπομονώ για τη συνέχεια του…
Χορτασμένες μετά από ένα τρίωρο με την Ιωάννα στη Ράτκα, -όπου ανάμεσα στο συναρπαστικό crowd που πρόλαβε να κλείσει το δικό του τραπέζι στο εστέτ εστιατόριο της Χάρητος, ζούμε τις δικές μας απολαυστικές στιγμές πάνω από ένα φιλέτο που σιγοψήνεται στην καυτή πέτρα και μία βελούδινη μαρέγκα μόκα-, κατευθυνόμαστε προς το Ζάππειο, όπου μία από τις παλιότερες φουάρ της Ευρώπης, η Art Athina, βρίσκεται ήδη στην τρίτη της μέρα. Όχι, δεν μας αποθαρρύνει η κίνηση του Σαββάτου στο κέντρο της πόλης, δεν μας εμποδίζει ούτε ο ηλικιωμένος τροχονόμος στην Ρηγίλλης, που μας απαγορεύει τη δίοδο προς την Ηρώδου Αττικού, απλά γιατί του φαίνεται πιο εύκολο από το να μας την επιτρέψει, δεν μας σταματάει ούτε καν η μεγάλη γιορτή του Παναθηναϊκού, για χάρη του οποίου, στο πλαίσιο του 6ου τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος», για πρώτη φορά μετά από 42 χρόνια, το Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, ανοίγει τις πύλες του και «ντύνεται» στα πράσινα για ένα τουρνουά που πρόκειται να γράψει την δική του ιστορία, με τις ομάδες του Παναθηναϊκού, της Παρτίζαν, της Αναντολού Εφές και της Μακάμπι Τελ Αβίβ να τιμούν τη μνήμη του κορυφαίου παράγοντα της Ομάδας.
Είμαστε αποφασισμένες -παρ ‘όλες τις τρικλοποδιές- να φτάσουμε στο ιστορικό Μέγαρο του Ζαππείου, για να χορτάσουμε Τέχνη. Εδώ, ανάμεσα στον πολύχρωμο καμβά της μεγάλης αυτής γιορτής της τέχνης, που αποκαλύπτονται μπροστά στα μάτια μας οι πρόσφατες προτάσεις των γκαλερί και όλες οι διεθνείς τάσεις. Βλέπω φίλους που διατηρούν ιστορικές αίθουσες τέχνης, με υποδέχεται η Τέτη Μιχαλαριά με ένα εγκάρδιο «Σε ακολουθώ, λατρεύω να σε διαβάζω», δίνω μία μεγάλη αγκαλιά στην Στέλλα Καπεζάνου, όσο με συνεπαίρνουν τα ενθουσιώδη «κακαρίσματα» των ηρωίδων του iconic έργου της Birds of Like Feathers, προορισμός μας είναι το περίπτερο L7, όπου η αγαπημένη μου Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη με τη συμμετοχή της CITRONNE Gallery παρουσιάζει μια σύμπραξη σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών, στην οποία αντικατοπτρίζεται η δυναμική της τοπικής εικαστικής σκηνής, με βασικό της άξονα, την εξωστρέφεια.
Μας ξεναγεί με τον δικό της, τόσο απόλυτα δικό της ζεστό λόγο στις Φιγούρες, στα αφαιρετικά τοπία, σε αντικείμενα καθημερινά, στη γραφή που μας προσκαλεί να τα διαβάσουμε ως αυτοτελή στοιχεία, καταλήγουμε για μία αγκαλιά κάτω από τη σκιά της Κόκκινης Φιγούρας του Γιώργου Λάππα. Αν αυτό το Σάββατο είναι η επίσημη πρεμιέρα του Φθινοπώρου, ανυπομονώ για τη συνέχεια του.
Για περισσότερες όμορφες διαδρομές, ακολούθησε με στις ιστορίες του Instagram εδώ.
