«Παλέρμο. Άνθρωποι και Ερείπια»: Τα λαμπρά εγκαίνια της νέας ατομικής έκθεσης του Γιάννη Ψυχοπαίδη στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη!
Παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου και της αφρόκρεμας της φιλότεχνης Αθήνας, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της νέας ατομικής έκθεσης του Γιάννη Ψυχοπαίδη, με τίτλο «Παλέρμο. Άνθρωποι και Ερείπια», στη κατάμεστη Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Πρόκειται για μια εγκατάσταση στο χώρο από ζωγραφισμένα τούβλα και κεραμίδια, η οποία περιβάλλεται από σειρά εκατό σχεδίων μεικτής τεχνικής.
Όπως σημειώνει ο ίδιος ο καλλιτέχνης: «με αφορμή πρόσφατο ταξίδι στην Μάγκνα Γκρέτσια και στους ερειπιώνες των σικελικών πολιτισμών της, περπατώντας αργότερα στα φιλόξενα ελληνικά ακρογιάλια της Πελοποννήσου, μακριά από την παράνοια των καταναγκασμών της μεγαλούπολης, ανακαλύπταμε και τους μικρούς θησαυρούς που απλόχερα χαρίζει η θάλασσα. Εκεί που βγάζει στις ακτές θαυμάσιες πέτρες, βότσαλα, σπασμένα ξύλα, κοχύλια, φθαρμένα πλαστικά, σκουριασμένα σίδερα, φαγωμένα μάρμαρα. Αλλά πιο πολύ παρασέρνει τα πιο ελαφριά απ’ όλα αυτά, αυτά που πιο εύκολα τα σπρώχνει έξω το κύμα και γεμίζουν τις αμμουδιές. Είναι τα σπασμένα τούβλα και τα κεραμίδια, οι μικρές αλλοιωμένες φόρμες, κεραμιδιά θραύσματα πού έχουν χάσει τα πρώτα τους σχήματα, χρόνια μέσα στο νερό. Σπαρμένα στην άμμο, με τις παράξενες όψεις, οι «κυψέλες» αυτές από σπασμένα τούβλα και τσακισμένα κομμάτια, με τον χρόνο να’ χει λειάνει την μορφή τους, ψάχνουν έναν φανταστικό, ελλειπτικό μικρόκοσμο μιας παράδοξης μικρογλυπτικής από όγκους, πλαστικούς ρυθμούς και καμπυλώσεις θερμών χρωματικών τόνων. Μέλη από παλιά οικοδομήματα ήτανε κάποτε και αυτά, κομμάτια και θρύψαλα από περήφανα κτίσματα, ανθρώπινες κατασκευές για ταπεινά ή μεγαλειώδη ενδιαιτήματα, μάρτυρες άλλων εποχών, ίχνη στους χρόνους που περνούν και αφήνουν πίσω τους ερείπια. Από ένα μακρινό ή πρόσφατο παρελθόν ξεβρασμένα στο σήμερα, τα σπασμένα αυτά κομμάτια μας ανακαλούν με την φαντασία την νοητή προϊστορία τους, μια αλλοτινή ζωή που κάποτε υπήρξε, ανθρώπινες υπάρξεις που χτίζανε και στέριωναν τα σπίτια τους, τις ελπίδες και τα όνειρά τους.
Αυτές οι θρυμματισμένες μνήμες, τα σπαράγματα μιας άλλης ζωής, ζητούν σήμερα να μεταμορφωθούν μέσα από την εικαστική γλώσσα σε μικρές συμβολικές «κοιλάδες των ναών», φανταστικά κτίσματα και κατοικίες, πρωτόγονοι νέοι οικισμοί, μαρτυρίες μιας νέας ελπίδας για την συνέχιση της ζωής. Νέες, αλλόκοτες, τούβλινες κατασκευές που συνθέτουν χρωματικές πανδαισίες από «κυψέλες ζωής», πολύχρωμες οντότητες από ξαναζωντανεμένα μικρά, ξαναχτισμένα ερείπια, στο πείσμα των βάρβαρων καιρών, στο πείσμα των μονόχρωμων, μαύρων, σκοτεινών προμηνυμάτων».
It’s good to know: Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1963-1968) με υποτροφία (Ι.Κ.Υ.) και στην συνέχεια με υποτροφία του γερμανικού κράτους (DAAD), σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (1970-1976). Ανέπτυξε συλλογική δράση και συμμετείχε σε πολλές ομάδες καλλιτεχνών: ομάδα «Α» (δεκαετία του 1960), εικαστική ομάδα του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης, ομάδα «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές» (1971-1973 ως ιδρυτικό μέλος), Κέντρο Εικαστικών Τεχνών (Αθήνα 1974-1976 ως ιδρυτικό μέλος), καλλιτεχνική ομάδα «10/9» του Μονάχου (1975). Υπήρξε προσκεκλημένος υπότροφος του καλλιτεχνικού προγράμματος του Δυτικού Βερολίνου DAAD το 1977 και μέχρι το 1986 έζησε στο Βερολίνο, ενώ από το 1986 μέχρι το 1992 έζησε και εργάστηκε στις Βρυξέλλες. Το 1994 εκλέχθηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ, δίδαξε έως το 2012 και το 2013 ανακηρύσσεται ομότιμος καθηγητής. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις σε μουσεία, πινακοθήκες και ιδρύματα και έχει λάβει μέρος σε πολλές σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία, Ιρλανδία, Αλβανία, Κύπρο, ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Σουηδία, Ισραήλ, Αγγλία, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Τουρκία, Αίγυπτο, Ιταλία, Καναδά κ.λπ.). Έχει δημοσιεύσει δοκιμιακά κείμενα για την τέχνη και το έργο του έχει παρουσιαστεί σε πολλές εκδόσεις.
Φωτογραφίες: Studio Panoulis
