Γέννημα θρέμμα στη Βουλιαγμένη, που η ζωή και οι συγκυρίες της με ανέβασαν πολύ πιο βόρια από την γαλαζοπράσινη αγκαλιά της, χθες, μία βραδιά τόσο καλοκαιρινή και με αυτό το φεγγάρι, ένιωσα την ανάγκη να βρεθώ κοντά της.
Και ξεσήκωσα κάποιους από τους “νότιους” φίλους μου, να πάμε στο Remezzo. Είμαι σίγουρη, πως αν έμενα ακόμη στο πιο όμορφο προάστιο του κόσμου, εδώ θα ξημεροβραδιαζόμουν…
Η αλήθεια είναι, πως κάποιες αλλαγές στην πλατεία της μου κακό φάνηκαν. Ένας “Ζάχος” υπερπαραγωγή στα τριπλάσια τετραγωνικά του, και δύο (!) frozen yogurt boutique με ένα προποτζίδικο μόνο να τους χωρίζει, ε, δεν ήταν ακριβώς η πλατεία της νιότης μου. Αλλά αυτό, είναι καθαρά συναισθηματικό δικό μου θέμα.
Όμως το Remezzo σέβεται απόλυτα τη περιοχή που βρίσκεται, την κορυφαία περιοχή ολόκληρης της Μεσογείου, η αισθητική του δεν πληγώνει την ιστορία του προαστίου, ίσα ίσα ενσωματώνεται και γίνεται ένα με αυτό, ενώ τα cocktail του, απλά, είναι από άλλο πλανήτη!
Αν πάτε, δοκιμάστε τα spaghetti με τον σολομό. Όταν ξανά πάω, αυτό θα πάρω πάλι…
Για την ιστορία, πήγαμε στις 21.30′ και δεν λέγαμε να φύγουμε πριν τις 2.30’…