Ο Beppe Caturegli στην Ελλάδα για να μας ξεναγήσει στα συναρπαστικά ανά τον κόσμο ταξίδια του!
Η Μαρία Ξανθάκου και η Ιζαμπέλα Φρανσές συστήνουν μέσα από αυτή την έκθεση συνολικά τη δουλειά του πολυταξιδεμένου αυτού καλλιτέχνη, έργα του οποίου έχουν παρουσιασθεί σε σημαντικά μουσεία και διακεκριμένες γκαλερί στις εικαστικές μητροπόλεις του κόσμου.
Με μεγάλη επιτυχία και εντυπωσιακή προσέλευση του φιλότεχνου Αθηναϊκού κοινού πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της πρώτης ατομικής έκθεσης στην Ελλάδα, του Ιταλού πολυδιάστατου καλλιτέχνη Beppe Caturegli, στον χώρο τέχνης artworx, στην Κηφισιά, με τίτλο «Lost in Transition 3. NEGATIVE/ΑΡΝΗΤΙΚΟ». Η Μαρία Ξανθάκου και η Ιζαμπέλα Φρανσές προτείνουν και συστήνουν μέσα από αυτή την έκθεση συνολικά τη δουλειά του πολυταξιδεμένου αυτού καλλιτέχνη, έργα του οποίου έχουν παρουσιασθεί σε σημαντικά μουσεία και διακεκριμένες γκαλερί στις εικαστικές μητροπόλεις του κόσμου.
Το πάθος του Beppe Caturegli για τα ταξίδια έχει εμπνεύσει μια ανθρωπολογική προσέγγιση στη σχεδιαστική κουλτούρα, που οδήγησε σε ένα ποικίλο χαρτοφυλάκιο, που εκτείνεται από την αρχιτεκτονική, την εσωτερική διακόσμηση και το βιομηχανικό σχέδιο ως τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τη γλυπτική, αλλά και το κέντημα, το χαλί, την ταπετσαρία, κ. ά.
Στο σύνολο της η δουλειά του Caturegli διακρίνεται για την πρωτοτυπία & τη διαφορετικότητα της.
Στην παρούσα έκθεση στο artworx o Beppe Caturegli παρουσιάζει μια σειρά από εξαιρετικής πρωτοτυπίας κεντημένα έργα αρχιτεκτονικής, μοναδικά μικρά σκίτσα κεντήματος, κεραμικά, καθώς και πολύ ιδιαίτερες φωτογραφίες, όπου μας μεταφέρει σε πλημμυρισμένες, πόλεις του 2093, σ’ ένα κινηματογραφικό μέλλον, που ίσως να μην είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα.
Τα ημιβυθισμένα ψηλά αρχιτεκτονικά μνημεία, σήμα κατατεθέν σύγχρονων μεγαλουπόλεων, θυμίζουν πλάνα από ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Αναφερόμενος στον τίτλο της έκθεσης «NEGATIVE/ΑΡΝΗΤΙΚΟ» ο Beppe Caturegli επισημαίνει: «οι λέξεις τίποτα, κανένα ή όχι έχουν γενικά μια αρνητική, καταστροφική έννοια. Στην πραγματικότητα λέμε: Δεν έχω τίποτα, δεν ξέρω τίποτα, δεν καταλαβαίνω τίποτα, κλπ. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι έχουν μια κάποια γοητεία. Κανένα πρόβλημα, καμία ανησυχία, κανένα άγχος… Το να χρησιμοποιούμε τη λέξη αρνητικό μας οδηγεί σε ένα τούνελ νοήματος με δύο αντίθετες εξόδους, μια δραματική και μια παραδεισένια. Το αρνητικό μπορεί να είναι και συνώνυμο του καλού. Για παράδειγμα, αν κάνουμε ένα τεστ ιού ελπίζουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό. Τα αρνητικά ιόντα είναι τα συστατικά του αέρα που αναπνέουμε και είναι καλά για εμάς, ενώ τα θετικά ιόντα είναι επιβλαβή για τον άνθρωπο, τα ζώα και τα φυτά… Εν ολίγοις, αυτό που μου φαίνεται ότι έχουμε χάσει σε αυτή τη μετάβαση, εννοώ τα σύγχρονα χρόνια, είναι ακριβώς το νόημα κάποιων λέξεων. Ή μάλλον, ο διαχωρισμός που κάνουν οι ίδιες οι λέξεις, η βεβαιότητα της αίσθησης τους, ο δυϊσμός, η επιβεβαίωση για το τι είναι καλό και τι κακό. Φαίνεται ότι έχουμε χάσει ακόμη και τη διαφορά μεταξύ των αντιθέτων, και μερικές φορές, πολύ συχνά – σχεδόν πάντα – μου φαίνεται εμένα ότι συμπίπτουν», σημειώνει ο Beppe Caturegli.
Μιλώντας ειδικότερα για τα έργα της έκθεσης επισημαίνει: «Τα Κεντημένα Έργα Αρχιτεκτονικής είναι σχέδια από νήματα στα οποία τα νέα έθνη, κάποτε γνωστά ως Τρίτος Κόσμος, θα μπορούσαν να αρχίσουν να βασίζονται σχεδόν από την αρχή σε έναν τύπο ενεργειακής ανάπτυξης που ακολουθεί τους νόμους του ήλιου και του ανέμου… και ίσως -από τελευταίοι- γίνουν πρώτοι. Και τα μικρά σκίτσα κεντήματος της σειράς NEGATIVE/ΑΡΝΗΤΙΚΟ, αντιπροσωπεύουν ακριβώς την πιθανή σύμπτωση των αντιθέτων: σχέδιο και τύχη, αρχιτεκτονικό σχέδιο και αφηρημένο σχέδιο, πρακτικότητα και διαλογισμός. Απλά σχέδια που μπορούν να γίνουν (και γίνονται) έπιπλα, κτίρια, χαλιά, βιτρό, κήποι ή γλυπτά… Στην πραγματικότητα, μου αρέσει να πιστεύω ότι αυτά τα κεντήματα θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε. Ότι μπορούν να υπαινίσσονται την ελευθερία, χωρίς ταμπέλες. Και αν στη μετάβαση έχουν χαθεί ακόμα και οι λέξεις που μας καθόριζαν μέχρι τώρα, ίσως είναι για το καλύτερο! Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε να είμαστε απλώς ένας ρόλος, ένα status, μια θέση. Να σταματήσουμε επιτέλους να είμαστε κάτι ή κάποιος, αλλά για μια και μόνο φορά, επιτέλους, απλά να είμαστε», καταλήγει ο Beppe Caturegli.
Φωτογραφίες: Studio Panoulis
