Μία συγκινητική πρόσκληση στο Κολλέγιο και στην Οικία του President του, για τα 100 χρόνια του πιο εμβληματικού Σχολείου της Ελλάδας!

Όταν έλαβα την πρόσκληση για την ιδιωτική ξενάγηση στην έκθεση «Πομπή προς την πόλη» της γλύπτριας Αλεξάνδρας Αθανασιάδη που φιλοξενείται στο Κολλέγιο, και για το γεύμα που θα ακολουθούσε αμέσως μετά στην Οικία του President του Σχολείου, Σπύρου Πολλάλη και της συζύγου του, της Ιστορικού Τέχνης Τατιάνας Πολλάλη, ήξερα πως αυτό το μεσημέρι Σαββάτου, θα ήταν εντελώς διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο, και οπωσδήποτε ξεχωριστό. Σάββατο μεσημέρι λοιπόν, και καθώς διασχίζουμε με τον Νικόλα για άλλη μία φορά την επιβλητική πύλη του Κολλεγίου Αθηνών για να κατευθυνθούμε προς την Βιβλιοθήκη του Σχολείου, μας πιάνει για άλλη μία φορά δέος. Πόσες φορές;

Έστω κι αν την έχουμε διαχύσει εκατομμύρια (χωρίς καμία υπερβολή) φορές για ένα εκατομμύριο διαφορετικούς λόγους, έστω κι αν ο Νικόλας έχει περάσει σε αυτές εδώ τις εγκαταστάσεις όλα του τα μαθητικά χρόνια (+1 ακόμη ως απόφοιτος τετρατάξιου Λυκείου), έστω κι αν ο πατέρας του άντρα μου και παππούς της κόρης μου, επίσης απόφοιτος, έχει ακουμπήσει τις ομορφότερες αναμνήσεις της μισής του ζωής εδώ, ως μαθητής-Οικότροφος του Κολλεγίου (Senior’57), έστω κι αν η κόρη μας η Ελμίνα, είναι τελειόφοιτη άλλης μίας γενιάς αυτού του Σχολείου, και ετοιμάζεται σε λίγους πλέον μήνες, να κατέβει ως περήφανη απόφοιτη πια, φορώντας την Τήβεννο της, τα σκαλιά του Μπενακείου, στην πιο ιστορική Τελετή Αποφοίτησης του πιο εμβληματικού Σχολείου της χώρας, αφού συμπίπτει με τον εορτασμό των 100 χρόνων από την Ίδρυση του. Κι όμως. Το δέος είναι πάντα ίδιο, κάθε φορά που διασχίζεις αυτή τη πύλη…

Με αφορμή την έναρξη των εορτασμών για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του Κολλεγίου Αθηνών, το Σάββατο που μας πέρασε, ο Πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος κ. Αλέξης Φυλακτόπουλος και ο Διευθυντής/President του Κολλεγίου Αθηνών Καθηγητής Σπύρος Ν. Πολλάλης υποδέχονται μία χούφτα όμορφων ανθρώπων, για μια σύντομη παρουσίαση του Κολλεγίου και των στόχων του με έμφαση στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων της Εκατονταετηρίδας που προγραμματίζονται το επόμενο διάστημα. Είχε προηγηθεί ξενάγηση στην έκθεση της γλύπτριας Αλεξάνδρας Αθανασιάδη «Πομπή προς την Πόλη», που πραγματοποίησε η ίδια η καλλιτέχνιδα μαζί με τον επιμελητή της έκθεσης και απόφοιτο του Κολλεγίου, Θεόφιλο Τραμπούλη.


Τα έργα της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη εκτίθενται σε σημεία από τα οποία περνούν καθημερινά εκατοντάδες μαθητές και μαθήτριες. Η παιδαγωγική αξία της παρουσίας έργων τέχνης σε έναν εκπαιδευτικό χώρο είναι ανεκτίμητη. Εκτός από την αισθητική απόλαυση που προσφέρουν, γεννούν ερωτήματα, εξάπτουν τη φαντασία και απευθύνονται στο συναίσθημα. Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη συνεργάστηκε με εκπαιδευτικούς και ενέπλεξε μαθητές και μαθήτριες του Κολλεγίου στην προετοιμασία της έκθεσής της. Έχει άλλωστε συνεργαστεί και στο παρελθόν με παιδιά του Σχολείου, που εμπνέονται από την τέχνη της, για να δημιουργήσουν τα δικά τους έργα.

Το Κολλέγιο, που διαχρονικά πρωτοπορεί ανοίγοντας καινούργιους δρόμους στην εκπαίδευση, από την εποχή του Κάρολου Κουν και του Μίνου Δούνια αγκαλιάζει καινοτόμες παιδαγωγικές πρωτοβουλίες και στον χώρο των τεχνών, με σημαντική επίδραση στην πνευματική καλλιέργεια των μαθητών και μαθητριών του.


Της ξενάγησης ακολουθεί πρόσκληση στην κατοικία του President που βρίσκεται μέσα στο campus του Κολλεγίου, και που με τον Νικόλα έχουμε την τύχη και τη χαρά να έχουμε προσκληθεί αρκετές φορές στο παρελθόν στην Οικία που φιλοξενεί τον ευγενή και αναγεννησιακό καθηγητή αρχιτεκτονικής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, του πανεπιστημίου της Ζυρίχης, και απόφοιτου του ΕΜΠ και του MIT, Σπύρο Πολλάλη και την intellectual σύζυγο του, την Ιστορικό Τέχνης, Τατιάνα Σπινάρη.




Το Κολλέγιο Αθηνών ιδρύθηκε το 1925 και ανήκει στο κοινωφελές μη κερδοσκοπικό σωματείο Ελληνοαμερικανικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Ξεχωριστός θεσμός του Σχολείου από την ίδρυση του έως και σήμερα αποτελεί το Ταμείο Υποτροφιών, το οποίο κάθε χρόνο παρέχει οικονομική στήριξη σε εκατοντάδες μαθητές.

Το 2025, το Σχολείο εισέρχεται στη δεύτερη εκατονταετία του, έχοντας συμπληρώσει έναν αιώνα ουσιαστικής συμβολής στην ελληνική εκπαίδευση. Πορεύεται βασισμένο στην παράδοσή του, εμπλουτισμένη με τις απαιτήσεις του σήμερα. Ο Σπύρος Πολλάλης, επίσης συγκινημένος τονίζει ότι το Σχολείο δίνει έμφαση στην ολοκληρωμένη παιδεία, όπως πρεσβεύει το επετειακό λογότυπο της Εκατονταετηρίδας με το ΠΟΛΙΤΑΣ ΤΡΕΦΟΝ. Παράλληλα, ο Ιδρυτικός Νόμος του Κολλεγίου επιτρέπει να παρεκκλίνει από το Πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας και να εμπλουτίζει διαχρονικά το πρόγραμμά του με εκπαιδευτικές καινοτομίες.



Κατά τη διάρκεια της Εκατονταετηρίδας, έχουν προγραμματισθεί μια σειρά από εκδηλώσεις και δράσεις που θα αναδείξουν τα επιτεύγματα της εκατοντάχρονης πορείας του Σχολείου, καθώς και τους πρωτοποριακούς θεσμούς που έχουν διαμορφώσει την ξεχωριστή προσωπικότητά του. Κεντρική θέση στον εορτασμό έχουν δύο διεθνή εκπαιδευτικά συνέδρια που θα εστιάσουν στις καινοτόμες μεθόδους που ακολουθούν οι εκπαιδευτικοί του Κολλεγίου και στον τρόπο που η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση αντιμετωπίζουν τα μεγάλα θέματα του 21ου αιώνα.



Ομιλητές από το εξωτερικό και την Ελλάδα θα αναφερθούν σε θέματα ηθικής και αξιών της εκπαίδευσης, πολιτειακής αγωγής και δημοκρατίας και στον ρόλο της τεχνολογίας στην εκπαίδευση. Την Άνοιξη του 2026 θα πραγματοποιηθεί και τρίτο συνέδριο, στο οποίο θα συζητηθούν οι αρχές που διέπουν το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό μέλλον του Κολλεγίου. Παράλληλα, θα πραγματοποιηθούν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Έχουν προγραμματισθεί μια μουσική εκδήλωση στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με τη συμμετοχή μαθητών από τις Ορχήστρες και τις Χορωδίες του Σχολείου και αποφοίτων μουσικών, καθώς και μια Εικαστική Έκθεση στο Ζάππειο Μέγαρο με έργα μαθητών και αποφοίτων καλλιτεχνών. Επίσης, στο Θέατρο του Κολλεγίου θα παρουσιαστεί η επετειακή έκθεση για τα 100 χρόνια ιστορίας του Κολλεγίου Αθηνών, με υλικό που έχει συγκεντρωθεί από μέλη της Κολλεγιακής οικογένειας.



Συγχρόνως πραγματοποιούνται εκδηλώσεις για τη συγκέντρωση χρημάτων ώστε το Σχολείο, ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, να μην στηρίζεται μόνο σε δίδακτρα για να συνεχίσει απρόσκοπτα να παρέχει στην ελληνική εκπαίδευση.

Ένα από τα τελευταία Σάββατα του Ιανουαρίου του 2ο25 πια, σε αυτήν εδώ την καλαίσθητη Οικία, περιτριγυρισμένη από Τέχνη και από σπάνιες εκδόσεις, υπό τους ήχους θείων μελωδιών, που σαν να χορεύουν με τις φλόγες από το τζάκι, ακούω μαγεμένη τον Πρόεδρο του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, Αλέξη Φυλακτόπουλο και τον President του Κολλεγίου Αθηνών, Καθηγητή Σπύρο Ν. Πολλάλη, να διηγούνται ιστορίες από τα 100 χρόνια του Σχολείου, που μπλέκονται γλυκά με τα σχέδια για τη φετινή Τελετή Commencement, που έχει την ευλογία να είναι Απόφοιτη η κόρη μου. Νιώθω τα μάτια μου να καίνε, προσπαθώ να σώσω το δάκρυ να μην κυλίσει στο μάγουλο μου, προσπαθώντας στη πραγματικότητα να σώσω την ντροπή μου, μπροστά σε αυτή την όμορφη παρέα των γραμμάτων και της διανόησης, μα ακούω δίπλα μου τον Νικόλα να μου ψιθυρίζει: «Άστο να κυλίσει… Και ας αξιωθεί και η Ελμίνα μας να δακρύσει από τα ίδια συναισθήματα, καθώς βλέπει το δικό της παιδί να φοράει την Τήβεννο αυτού του Σχολείου…».

Και σε πολλές πολλές ακόμη γενιές αποφοίτων του Κολλεγίου…