Άρθρο από την Ψυχολόγο, Ψυχοθεραπεύτρια και Ομαδική Αναλύτρια Ήρα Σαρακηνού.
Τελευταία, διαπιστώνεται όλο και συχνότερα, οτι πολλοί άνθρωποι (κυρίως γυναίκες), βρίσκονται σε on-off σχέσεις επί μήνες, ακόμα και επί χρόνια επειδή αδυνατούν να τις τερματίσουν. Παρόλο που δυσφορούν και δεν παίρνουν χαρά μέσα σε αυτές τις σχέσεις και ενώ συνειδητοποιούν πως ο μόνος δρόμος είναι ο χωρισμός, νιώθουν αδύναμοι και αβέβαιοι να πάρουν την απόφαση να αποχωρήσουν από αυτές.
Ένας απο τους λόγους που δεν αποφασίζουν να χωρίσουν από τις σχέσεις τους τελειωτικά, είναι τα «ενοχικά» συναισθήματα τους. Θεωρούν οτι το πιθανότερο είναι να έχουν φταίξει εκείνοι που οι σχέσεις τους δε προχωρούν ή έχουν προβλήματα, οτι ίσως δεν έχουν εξαντλήσει κάθε προσπάθεια για να τις σώσουν, οτι τα λάθη διορθώνονται, οτι γενικά δε θέλουν ξαφνικά να γίνουν «οι κακοί» στις σχέσεις τους και να παρατήσουν τους άλλους και να τους στεναχωρήσουν και γενικότερα ψάχνουν αιτίες για να μη προβούν στην επόμενη κίνηση για τη ζωή τους.
Ένας άλλος λόγος που δεν προχωρούν στον χωρισμό είναι η «απίθανη» αυτουποτίμηση τους. Πιστεύουν οτι δεν πρόκειται να βρουν άλλο σύντροφο, οτι κανείς άλλος δεν θα τους αγαπήσει και δεν θα ενδιαφερθεί για αυτούς, οτι έχουν διάφορα κουσούρια που δύσκολα τα ανέχονται άλλοι κλπ. Λόγω αυτής της αυτουποτίμησης βέβαια, η παραμονή τους στις σχέσεις αυτές υποδηλώνει οτι ανέχονται ενδεχομένως ανεπιθύμητες συμπεριφορές και καταστάσεις, πράγμα που τους επιβεβαιώνει το πόσο αδύναμοι είναι και το πόσο «λίγοι» είναι για να ονειρευτούν κάτι παραπάνω.
Ένας ακόμα λόγος που οι άνθρωποι όλο χωρίζουν και όλο γυρίζουν είναι οτι δε μπορούν μόνοι τους, με τον εαυτό τους. Ο φόβος του «αποχωρισμού» τους στρεσάρει πολύ και νιώθουν οτι δε θα τα καταφέρουν μόνοι. Από την άλλη, ένας αποχωρισμός είναι συμβολικά «ένας μικρός θάνατος» που κανείς δεν θέλει να βιώσει. Είναι μία κατάσταση πένθους που είναι αμφίβολο για αυτούς τους ανθρώπους αν θα μπορέσουν να τη διαχειριστούν, ιδίως αν οι ίδιοι έχουν βιώσει παρελθοντικά τραυματικούς χωρισμούς ή απώλειες κοντινών τους ανθρώπων κλπ.
Τέλος, δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να αξιολογούν καταστάσεις με τα υπέρ και τα κατά τους, να παίρνουν αποφάσεις, να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους, να ρισκάρουν για το καλύτερο στη ζωή τους, οπότε μένουν και υπομένουν σχέσεις που για αυτούς είναι οικείες και πιο διαχειρίσιμες σε σχέση με ένα δύσκολο αποχαιρετισμό ή ένα διάστημα μοναξιάς τους.
Η Ήρα Σαρακηνού είναι Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια και Ομαδική Αναλύτρια σε γραφείο που διατηρεί στη Κηφισιά (Παπαδιαμάντη 1, 14561) από το 2002. Οι μεταπτυχιακές της σπουδές αφορούν τη Συμβουλευτική και την Κλινική Ψυχολογία και έλαβαν χώρα στα Manchester Metropolitan University και University of Manchester, στο Μάντσεστερ της Αγγλίας και στο Universita di Napoli στη Νάπολη της Ιταλίας. Έχει ολοκληρώσει την 4ετή εκπαίδευση της στην Ομαδική Ανάλυση και τη Ψυχοθεραπεία.