Αποχαιρετούμε με άφατη οδύνη τη Δέσποινα Γερουλάνου, την Πρόεδρό μας, ψυχή της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και απαστράπτον φως της, που ταύτισε τη ζωή της με τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό για δεκαετίες. Χάρις στην ευρηματικότητα, το ανοιχτό πνεύμα, την προσήλωση, την παιδεία, την ευγένεια και το χαμόγελό της, η πόλη της Ελευσίνας κατάφερε να τραβήξει πάνω της το παγκόσμιο πολιτιστικό ενδιαφέρον. Το αποτύπωμά της θα μείνει για πάντα ταυτισμένο με τον θεσμό αυτής της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, αλλά και με το μέλλον της Ελευσίνας, μιας πόλης που η Δέσποινα την αγάπησε βαθιά, με σεβασμό και ανιδιοτέλεια.
Όλοι όσοι εργαστήκαμε μαζί της τής χρωστάμε απέραντη ευγνωμοσύνη. Συντετριμμένοι απευθύνουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους οικείους της.
Υ.Γ.
Πριν περάσουμε σε ένα ακατάλυτο β’ ενικό άμεσης απεύθυνσης σε σένα αγαπημένη μας Δέσποινα,
Σήμερα, η Ημέρα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς τιμάται με την απώλεια ενός μοναδικού εξάγγελού της: Εσένα.
Είναι ο χρόνος άδικος, όταν δεν σταματά έστω για λίγο!
Έτσι, μήπως και καταλάβει τι μας συνέβη…
Από αυτή τη στιγμή, αυτό το άφατο πένθος μας να γίνει τραγούδι και έπος προς τιμήν σου, ανεκτίμητή μας. Αυτή η Πολιτιστική Πρωτεύουσα αποκτά από σήμερα μια ιστορική μοναδικότητα: αφιερώνεται ολόψυχα σε μια πόλη και σε έναν άνθρωπο!
Προς τιμήν σου αγαπημένη μας, όλοι εμείς μαζί, θα κάνουμε αυτό το άρρητο πένθος δύναμη και χρέος. Την Ελευσινα σου αστερισμό και εσένα χαμόγελο!
Και τα τραγούδια να σε βρίσκουν όπου κι αν βρίσκεσαι,
Για να λάμπεις όπου κι αν είσαι!
Η Διοικητική Επιτροπή και το προσωπικό του Μουσείου Μπενάκη εκφράζουν τη βαθύτατή τους οδύνη για την απώλεια της Δέσποινας Γερουλάνου, μέλους της Διοικητικής Επιτροπής του Ιδρύματος. Για περισσότερα από τριάντα χρόνια σφράγισε με την προσφορά της την πορεία και το έργο του Μουσείου, αγγίζοντας με την ακαταπόνητη εργατικότητά της και το κοινωνικό της έργο πολλούς συνανθρώπους μας. Ως δημιουργική δύναμη των Πωλητηρίων του Μουσείου, στήριξε τεχνίτες και δημιουργούς του ελλαδικού χώρου. Οι γνώσεις και η αισθητική της βοήθησαν να μείνουν ζωντανές πολλές παραδοσιακές τεχνικές.