ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Τα μαθήματα και τα “δώρα” που μας προσφέρει η κρίση…Ναι, υπάρχουν!

«‘Η αλήθεια είναι ότι μετά από αυτό το καλοκαίρι κανείς μας δεν θα είναι πια ο ίδιος. Όλοι μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε, ενηλικιωθήκαμε απότομα. Πήραμε όμως μαθήματα ζωής….»

Καθισμένη σε μια βεράντα μπροστά σε ένα μοναδικό ελληνικό τοπίο, με υπέροχες, απλές ομορφιές, όπως το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, το φωτεινό ήλιο, τη πλουμιστή φούξια βουκανβίλια και το μυρωδάτο βασιλικό, κάτω από το γαλάζιο ελληνικό ουρανό που στον ορίζοντα ενώνεται με τη θάλασσα, ατενίζοντας τα πολύχρωμα καραβάκια, αναλογίζομαι την περιπέτεια που έζησε η πατρίδα μας τον τελευταίο καιρό…

Από την Τζίνα Θανοπούλου

Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες όλοι βιώσαμε ένα μεγάλο «σοκ», ζώντας τα ίδια γεγονότα, αλλά που ο καθένας το αντιλήφθηκε διαφορετικά. Είτε με τη μορφή έντονης στεναχώριας, πίκρας και απογοήτευσης είτε με τη μορφή θυμού και αγανάκτησης, είτε με τη μορφή κρίσεων πανικού και κατάθλιψης και συνδυασμό όλων των παραπάνω, ή άλλοι με πιο «φιλοσοφημένο τρόπο» σαν εμπειρία Μαθημάτων ζωής!

Όλοι φίλοι, οικογένεια, γνωστοί και πελάτες μου βίωσαν κάποια στιγμή μέσα σε αυτούς τους μήνες τέτοιου είδους συναισθήματα. Κανείς βέβαια δεν θα βγει από αυτή τη κρίση ίδιος και αλώβητος ! Η κρίση αυτή τους περισσότερους μας μεγάλωσε, μας ωρίμασε και μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε πολλά, να βγούμε από το «το ροζ συννεφάκι» μιας «επίπλαστης ευμάρειας», και να πάρουμε μαθήματα ζωής. Άλλους τους ακινητοποίησε, τους καθήλωσε σε ένα καναπέ, τους παγίδεψε σε μια κατάσταση κατάθλιψης, κρίσεων πανικού, θυμού και αρνητισμού και ακόμα αυτοκτονικού ιδεασμού. Τι κάνει τη διαφορά ανάμεσα στους δύο αυτούς τύπους ανθρώπων ?

Σύμφωνα με τη Ελληνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας και το Πανεπιστήμιο Αθηνών έξι (6/10) στους δέκα ‘Έλληνες, δήλωσαν αυτή τη περίοδο υπερβολικό άγχος, ψυχοσωματικά προβλήματα και κρίσεις πανικού. Από αυτούς το 75 % εμφανίζει κάποια μορφή ψυχοπαθολογίας, που όμως δεν λαμβάνει καμία βοήθεια η θεραπεία. Μόνο το 25% αναζητά βοήθεια ή υποστήριξη από Συμβούλους Ψυχικής Υγείας. Από αυτούς έχει παρατηρηθεί ότι 60 με 70% βοηθούνται ουσιαστικά να βγουν από σκέψεις αδιεξόδου & κατάθλιψης ! Τέλος στα χρόνια της κρίσης, οι κλήσεις στην Εθνική Γραμμή Βοήθειας (1018) για απόπειρες / σκέψεις αυτοκτονίας έχουν αυξηθεί κατά 70% . Επίσης ενώ το 2008 3,3% του Ελληνικού πληθυσμού παρουσίαζε συμπτώματα κατάθλιψης, το 2010 έφτασε στο 6,8%, το 2013 άγγιξε το 12,3% ενώ το 2015 σχεδόν διπλασιάσθηκε.

Σαν Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας βιώνω τις σκέψεις, συναισθήματα και εμπειρίες ανθρώπων δικών μου, φίλων και μελών της οικογένειας καθώς και πελατών και συνεργατών μου. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω, γιατί ενώ όλοι μας βιώνουμε τα ίδια γεγονότα, τι κάνει μερικούς ανθρώπους να βιώνουν και να μένουν στον πανικό ενώ άλλους να αντιμετωπίζουν πιο ψύχραιμα τα γεγονότα παίρνοντας μαθήματα και να προχωρούν ; Τι διαφοροποιεί τους μεν από τους δε;

Τζίνα Θανοπούλου

Τζίνα Θανοπούλου

Η πρώτη κατηγορία ανθρώπων (οι απαισιόδοξοι, απογοητευμένοι άνθρωποι), είναι άτομα που έχει σαφέστατα κλονισθεί η καθημερινή τους επιβίωση, αλλά πάνω από όλα έχει θιγεί κάτι πολύ σημαντικότερο για τον Έλληνα: η εθνική και προσωπική αξιοπρέπεια του που βρέθηκε μετά από χρόνια τίμιας εργασίας και προσφοράς σε ένα οικονομικό αδιέξοδο και ιδιαίτερα στο συναίσθημα της Προδοσίας των Ονείρων για το μέλλον.

Αυτοί οι περήφανοι Έλληνες του μόχθου και της προσπάθειας μου λένε: «Που πάμε; Τι θα κάνουμε; Τι πρέπει να περιμένουμε; Θέλουμε να είμαι αξιοπρεπείς στις υποχρεώσεις μας ….αλλά δεν πληρωνόμαστε για τη δουλειά που έχουμε προσφέρει… και ντρεπόμαστε να χρωστάμε…….» «Δεν μπορούμε να βλέπουμε τα μάτια των παιδιών μας να ζητούν κάτι απαραίτητο και να μην μπορούμε να προσφέρουμε…. και ιδιαίτερα όταν μας ρωτούν για το μέλλον δεν μπορούμε να μη ξέρουμε τι μέλλον θα τους παραδώσουμε ….».

Επίσης σε αυτούς τους ανθρώπους μεταλλάσσονται τα συναισθήματα αδικίας, πανικού και απογοήτευσης, με συναισθήματα θυμού & πίκρας για το τον τρόπο που μας φέρονται «οι έξω», «οι προδότες πολιτικοί» αλλά και μίσος για τους «πλούσιους που τα κλέψανε και φύγανε ατιμώρητοι». Αυτή η κατηγορία ανθρώπων βυθίζεται σε αυτές τις αρνητικές σκέψεις της προδοσίας, της αδικίας , του θυμού. Ουσιαστικά έχουν ηθικά και πρακτικά δίκιο. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουν ότι κάνουν κακό στον ίδιο τους τον εαυτό, γιατί η αρνητική σκέψη είναι σαν μια δίνη που τους τραβάει προς τα κάτω και όσο πιο βαθιά πηγαίνουν τόσο πιο βαθιά παγιδεύονται.

Πρέπει να αποφασίσουν, & να αποφασίσουμε όλοι να το «δούμε» διαφορετικά για τον ίδιο μας τον εαυτό, τις οικογένειες και τα παιδιά μας. Να επιλέξουμε την ζωή, να τολμήσουμε να σηκωθούμε από τη δίνη της κατάθλιψης και να αποφασίσουμε να προχωρήσουμε πέρα από το θυμό, τα πόνο, την απογοήτευση και να επιλέξουμε τη ζωή, την ελπίδα, την εσωτερική δύναμη, το φως της Ελλάδας. Όπως μου είπε μια φίλη: « Άκουσα και έλαβα πολύ πόνο αυτούς τους μήνες….. όμως αποφάσισα να μην σταθώ εκεί…… να πάω παραπέρα».

Και αυτή είναι η δεύτερη κατηγορία ανθρώπων. Που δεν κλείσανε τα μάτια στα αληθινά γεγονότα και δεν παρέμειναν στον κόσμο τους, αλλά αποφάσισαν να προχωρήσουν, να πάρουν μαθήματα, να γίνουν πιο δυνατοί, πιο άνθρωποι, πιο “Έλληνες”.

Όπως γράφει η αγαπητή φίλη και συγγραφέας Σοφία Παπαηλιάδου « Μεγαλώσαμε απότομα αυτό το καλοκαίρι, ενηλικιωθήκαμε μέσα στο καλοκαίρι και νιώσαμε ότι κουβαλάμε στους ώμους μας τα προβλήματα όλου του κόσμου». Όμως μερικοί από εμάς ξυπνήσαμε από τη λήθη μας. Επιλέξαμε να πάρουμε μαθήματα. «Ας διεκδικήσουμε πίσω το καλοκαίρι μας και τη ζωή μας, ας σταματήσουμε πια τις κραυγές και τις πολιτικές αναλύσεις…. Ξέραμε την αλήθεια και δεν θέλαμε να την παραδεχτούμε…, τώρα έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και ζήσαμε την αλήθεια….Ας πάρουμε μαθήματα που θα μας βοηθήσουν να μεγαλώσουμε …. Στο κάτω- κάτω δεν υπάρχει τίποτα που η αρμύρα της θάλασσας και ο Ελληνικός ήλιος δεν μπορεί να γιατρέψει ».

10407824_10153291850723859_178618803502876267_n

Αν είμαστε στη δεύτερη κατηγορία ανθρώπων που ωριμάσαμε, πήραμε μαθήματα και ενηλικιωθήκαμε, μπορούμε να συνεχίσουμε, «να μαζέψουμε τα κομμάτια μας» και να ατενίσουμε με αισιοδοξία το σήμερα και το αύριο. Μπορούμε να ακολουθήσουμε τα παρακάτω βήματα:

  • Να πάρουμε απόφαση να δούμε τη ζωή “αλλιώς” και να βάλουμε άλλες προτεραιότητες.

  • Ας “αφήσουμε” το παλιό τρόπο σκέψης και ζωής & τις παλιές, φθαρμένες αξίες.

  • Ας μην βυθιζόμαστε «στον καναπέ της κατάθλιψης» και της αυτό-λύπησης

  • Ας κλείσουμε τη τηλεόραση με τις ανούσιες πολιτικές συζητήσεις που γίνονται μόνο πηγές πανικού και θυμού.

  • Ας διδαχθούμε από τα λάθη μας και να κάνουμε αλλαγές τρόπου ζωής, σκέψης και άλλες επιλογές.

  • Ας βρει ο καθένας το δικό του «ψυχικό οπλοστάσιο» αντίστασης, επιβίωσης και αυτοπροστασίας.

  • Ας αποφασίσουμε να εκτιμήσουμε τις μικρές απολαύσεις της ζωής στη πατρίδα μας (ένα ηλιοβασίλεμα, μια βόλτα & μπάνιο στη θάλασσα, μία φέτα δροσερό καρπούζι στη παραλία, ένα βραδινό μπάνιο με φεγγάρι, μια ποδηλατάδα σε εξοχικό δρόμο, μια συζήτηση με φίλους κάτω από ένα σκιερό πλατάνι στην πλατεία ενός χωριού, ένα ποτήρι κρασί στη βεράντα, μια ωραία, δροσερή χωριάτικη σαλάτα, ένα ωραίο βιβλίο, μια καλή ταινία σε θερινό σινεμά, μια υπαίθρια συναυλία κλπ). Απλά αλλά πολύτιμα πράγματα για τα οποία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες.

Η ευτυχία βρίσκεται στα απλά, στα ουσιαστικά. Όχι στην κατάκτηση όλο και πιο πολλών υλικών αγαθών, όχι στο επίπλαστο «ροζ συννεφάκι» μιας ανούσιας ψεύτικης ευμάρειας (παγίδα στη οποία είχαμε πέσει όλοι μέχρι πρόσφατα) αλλά στην εκτίμηση των υπέροχων ουσιαστικών δώρων που μας δίνει η Ελλάδα μας «δωρεάν».

Ας διεκδικήσουμε πίσω το Καλοκαίρι μας. Ας διεκδικήσουμε την Ουσιαστική Ζωή. Ας διεκδικήσουμε τις Αληθινές σχέσεις & Φιλίες. Ας διεκδικήσουμε την Ελλάδα μας!

Ας επιλέξουμε να σηκωθούμε. Ας πάρουμε τη ζωή μας, παρόν και μέλλον μας στα χέρια μας. Ας κτίσουμε «αντισώματα αντίστασης στη κρίση. Ας ζήσουμε την «ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΖΩΗ» μέσω μικρών ουσιαστικών πραγμάτων, με τους δικού μας ανθρώπους, με την οικογένεια μας και με τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ που μιλάνε στην ψυχή μας.

Καλή συνέχεια καλοκαιριού…xxx

error: Content is protected !!