Την Πέμπτη 8 Μαΐου 2014 εγκαινιάζεται στην TeşvikiyeSanatGalerisi στην Κωνσταντινούπολη η ατομική έκθεση ζωγραφικής της Μαρίας Φιλοπούλου με τίτλο «SU» σε επιμέλεια της Ιστορικού Τέχνης Ίριδας Κρητικού.
Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα διαρκέσει έως τις 7 Ιουνίου 2014.
Η έκθεση περιλαμβάνει έργα μεγάλων και μεσαίων διαστάσεων από διαφορετικές θεματικές ενότητες της δουλειάς της ζωγράφου, που δημιουργήθηκαν ειδικά για την παρουσίαση του έργου της στην Κωνσταντινούπολη.
Οι χαρακτηριστικοί υποβρύχιοι κολυμβητές, που σε μεγάλο βαθμό χρωστούν την έμπνευσή τους στην Αρχαία Ιεράπολη της Τουρκίας (Pamukkale), τα παράλια τοπία, αλλά και οι πιο πρόσφατοι καταρράκτες καθώς και τα πρόσφατα φωτεινά γυμνά σε βοτσαλωτές παραλίες που αποτελούν το πεδίο μελέτης και πειραματισμού της ζωγράφου κατά τα τελευταία χρόνια, θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη, δημιουργώντας μια νέα θεματική ενότητα με τίτλο «Su» (Νερό).
Μετά την αναδρομική της έκθεση στα Ερμουπόλεια 2009 στη Σύρο -όπου παρουσίασε όλες τις ενότητες της δουλειά της από το ’89, εσωτερικά, σκάλες, θερμοκήπια, θάλασσες και κολυμβητές-, η Μαρία Φιλοπούλου παρουσίασε μία καινούργια σειρά έργων με θέμα τους καταρράκτες και τίτλο «Νερό» στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη το φθινόπωρο του 2011, ενώ τον Απρίλιο του 2013 πραγματοποίησε μία επόμενη ατομική έκθεση στη γκαλερί Belgravia στο Λονδίνο. Η έκθεση «SU» είναι η 18η ατομική έκθεση της Μαρίας Φιλοπούλου και θα φιλοξενηθεί στη γκαλερί Teşvikiye, που λειτουργεί στην Κωνσταντινούπολη υπό τη διεύθυνση του εικαστικού και εκδότη Dogan Paksoy.
Τόσο η σύνθετη εμβληματική αφήγηση όσο και η αναγνωρίσιμη γραφή των έργων της Μαρίας Φιλοπούλου προτείνονται στο τουρκικό κοινό ως ένα ιδεατό και συμβολικό συμπύκνωμα ελληνικότητας που οι θεατές καλούνται να ανακαλύψουν και να περιηγηθούν κατά την παρουσίασή του στην Κωνσταντινούπολη.
Η Ίρις Κρητικού σημειώνει για το έργο της ζωγράφου:
«Οδηγούμενη από τις διαφάνειες της Αργολίδας στους σκοτεινούς βυθούς του Αιγαίου και τις αρχαίες δεξαμενές της μικρασιατικής Ιεράπολης, αναζητώντας επίμονα την απτή πεμπτουσία του ταξιδιωτικού χρόνου και τόπου και μαζί, τα έγκατα μιας αυτογνωσιακής κάθαρσης, η πρόσφατη έρευνα της Μαρίας Φιλοπούλου, αποτελεί φυσική βιωμένη εικαστική και αυτοβιογραφική συνέχεια της μακρόχρονης σχέσης της με το ζωοποιό νερό: στα τελάρα της ξαναβρίσκουμε το καθηλωτικό, αλάνθαστο λεξιλόγιο των παραδεισένιων κυανών και των οργανικών, υγρών πράσινων του νερού, των εκτυφλωτικών λευκών των σπαρμένων υπό τον ήλιο βράχων, των ψιθυριστικών ρόδινων και των ωχρών τόνων του διακεκομμένου από δραματικούς φυσικούς όγκους ορίζοντα, την αφαιρετική σύμμειξη της διαφάνειας, της σκιάς και του φωτός ενός άχρονου μυθικού τόπου με ιδανικό μικροκλίμα. Γιατί τα νέα έργα της Φιλοπούλου, υπερασπιζόμενα για μία ακόμη φορά το ουσιαστικό ζητούμενο των γενναίων διαστάσεών τους, προτείνουν ανεξερεύνητους αυτοτελείς κόσμους που διεκδικούν την καταβύθιση του βλέμματος και δράττουν τη συγκίνηση του θεατή, ευφορικά ζωγραφικά πεδία μεσημβρινού χρόνου που παλλόμενα από την ίδια τους τη δυναμική, εγκαθιστούν τη ζωγραφική της σε νέες, συναρπαστικές συντεταγμένες.
Διαδεχόμενο τη θεματική ενότητα των «Κολυμβητών», το μυστικιστικό τοπίο των σπλάχνων της Σαμοθράκης, σπαρμένο με καταρράκτες, βάθρες και φυσικές δεξαμενές, διαλύεται στα οργανικά του στοιχεία, άλλοτε ιδωμένο από ψηλά και άλλοτε εισχωρώντας στα υγρά άδυτα ενός ευφραντικού σύμπαντος διάστικτου από σιωπηλούς λουόμενους που εμβαπτίζονται ηδονικά στο νερό.
Παράλληλες σημειώσεις του ίδιου τοπίου, τα γυναικεία και ανδρικά σώματα που πλασμένα με ανατομική σχεδιαστική ενδελέχεια γραμμής, όγκου και χρώματος, εγκαθίστανται σε μικρότερες ζωγραφικές επιφάνειες, διασπείροντας τα φωτεινά ίχνη τους σε εκτυφλωτικές εκροές και κόγχες νερού και βράχων, ωθώντας τη ρεαλιστική ζωγραφική τους μετάσταση στα άκρα της, προτείνοντας στο βλέμμα του θεατή έναν μυθώδη τόπο έκπαγλης πλαστικής ύπαρξης. Έναν αθέατο τόπο κατοικημένο και από το ίδιο το σώμα της ζωγράφου».
