Stress does not go with my outfit!!!

Fri-nally!!!!

Ήταν μία από αυτές τις εβδομάδες. Που έχεις τόσα πολλά να κάνεις και που δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρεις και που δεν θέλεις να ακυρώσεις τίποτα, γιατί όσο βουνό κι αν σου φαίνονται όταν πρωί πρωί πριν καν πιεις καφέ τα βλέπεις γραμμένα στην ατζέντα σου με μαύρο μαρκαδόρο, τόσο συναρπαστικά είναι στην πραγματικότητα. Πόσο μάλλον, όταν είναι Παρασκευή!!!

Λίγο το τετραήμερο ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη, λίγο η αϋπνία και το jet lag, λίγο όλα τα ραντεβού που άφησα σε εκκρεμότητα, λίγο οι πυρετώδεις προετοιμασίες για το τρίτο The Pop Up Project με την ονομασία “Twinkle”, στις 10 Δεκεμβρίου, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, αυτή, ήταν μία δύσκολη εβδομάδα. Μα καθόλου άσχημη μπορώ να πω.

Και σήμερα, τελευταία ημέρα της εργάσιμης εβδομάδας, ξεκινάω πρωί πρωί σε έναν μαραθώνιο ραντεβού, με πρώτο από όλα το partner-aki μου, με την Ιλεάνα Ισμυρίδη και με την επικεφαλής της Αρχιτεκτονικής μας ομάδας, από την οποία ζητάμε να κάνει θαύματα, όπως να γεννήσει τετραγωνικά που δεν υπάρχουν, να προσθέσει άλλη μία πτέρυγα στις ήδη υπάρχουσες, να φέρει τα πάνω κάτω στις κατόψεις, καθημερινά πράγματα δηλαδή… 🙂

Φοράω το υπέροχο -και από ότι φαίνεται γουρλίδικο- necklace της ARCHtrend by Lena Kalidis. Μεταμορφώνει το απλό λευκό V-neck μου και σε συνδυασμό με την Avant Toi ζακέτα που βρήκα στην Lucia boutique της αγαπημένης μου Λουκίας Σταματοπούλου, μπορεί να κάνει θαύματα. Δηλαδή, να βγω ασπροπρόσωπη όπου κι αν βρεθώ κατά την διάρκεια της ημέρας, όπου κι αν πάω. Το non-stress outfit μου ολοκληρώνεται με τα αγαπημένα μου Stan Smith. Φυσικά.

Toυ ραντεβού μου με το Ιλεανάκι στο Μουσείο ακολουθούν back to back ραντεβού στο Amarillys, με υποψήφιους χορηγούς του Χριστουγεννιάτικου The Pop Up Project μας, ενώ το’χω βάλει σκοπό να μην επιστρέψω σπίτι -ό,τι ώρα κι αν έχει φτάσει- αν δεν περάσω από την Αντουανέτα, από το Flower Shop της Antoinetta Koutsouradi, για να φτιάξω ένα κομψό και εντυπωσιακό φθινοπωρινό Στεφάνι για το σπίτι. Από χθες το προσπαθώ, όταν συνάντησα στο εστιατόριο του Μουσείου την αγαπημένη μου φίλη και συμμαθήτρια Αλεξία Αδάμη, η οποία παρήγγειλε το δικό της στην Αντουανέτα, το στόλισε με pumpkins και δημιούργησε ένα άκρως φθινοπωρινό σκηνικό θαλπωρής στο σπίτι της, προετοιμάζοντας το για την σεζόν που έρχεται.

“Θα προλάβω, θα προλάβω…” σκέφτομαι, μπας και το πιστέψω…

Mα πρώτα από όλα τα παραπάνω, πρέπει να αντιμετωπίσω (zen) την Κηφισίας….

Συνεχίζεται….