Στις 3 Απριλίου του 1821 οι Σπετσιώτες είναι οι πρώτοι νησιώτες που επαναστατούν σηκώνοντας τη Σημαία τους με τυπωμένες τις λέξεις ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Προηγούμενως, στις 13 Μαρτίου, έχει γίνει επαναστατική ενέργεια της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας που ύψωσε την δική της επαναστατική σημαία στο κατάρτι του πλοίου της Αγαμέμνων και την χαιρέτησε με κανονιοβολισμούς μπροστά στο Παλιό Λιμάνι των Σπετσών. Με την έναρξη της Επανάστασης, Σπετσιώτικες μοίρες πλοίων αποκλείουν από τη θάλασσα τα κάστρα του Ναυπλίου και της Μονεμβασιάς αποκλείοντας έτσι τον δια θαλάσσης εφοδιασμό των Τούρκων.
Πλοία του νησιού επιτίθενται σε Τουρκικά σκάφη σε όλο το μήκος και πλάτος του Αιγαίου. Ο Σπετσιώτικος στόλος αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα του τρινήσιου (Ύδρα Σπέτσες και Ψαρά) Ελληνικού στόλου που προχωρεί σε εκτεταμένες ναυτικές επιχειρήσεις κατά των Τούρκων και στέφετε σχεδόν σε όλες με το στεφάνι της νίκης. Οι μπουρλοτιέρηδες των Σπετσών μαζί με άλλους γίνονται ο φόβος και ο τρόμος του Τουρκικού ναυτικού. Απαράμιλλες σελίδες ηρωισμού και φιλοπατρίας γράφονται με χρυσά γράμματα στις σελίδες της ιστορίας.
Μπουμπουλίνα, Μπαρμπάτσης, Μπότασης, Λαζάρου –Ορλώφ, Χατζή-Γιάννης Μέξης, Πάνου, Κολανδρούτσος, γνήσια τέκνα των Σπετσών, μαζί με εκατοντάδες άλλους Σπετσιώτες, πάλεψαν με ηρωισμό και αυτοθυσία, εκχωρώντας τα πλούτη τους και ακόμα και τη ζωή τους στον Απελευθερωτικό Αγώνα.
Ο πλούτος των Καπεταναίων των Σπετσών μαζί με αυτούς της Ύδρας και τον άλλων νησιών, μαζί με τη φιλοπατρία τους, ήταν το δαδί στη φλόγα της Επανάστασης.
Ήταν αυτοί, που κράτησαν τη φλόγα ζωντανή. Χωρίς την συμβολή του Ελληνικού Ναυτικού των νησιών αυτών, η έκβαση της Επανάστασης ήταν καταδικασμένη να αποτύχει.
