«Δειναί γαρ αι γυναίκες ευρίσκειν τέχνας»
Την Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου , είναι η νέα ημερομηνία για την παράσταση «ΕΡΩΤΕΣ & ΘΡΗΝΟΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ» από τις τραγωδίες του Ευριπίδη, στο Ηρώδειο .
Το Ίδρυμα «To Σπίτι του Ηθοποιού» ο πολιτιστικός οργανισμός “Sound & Picture Theatre Production” και ο σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος παρουσιάζουν μια σπουδαία καλλιτεχνική δημιουργία. Το έργο είναι μια θεατρική σύνθεση εμπνευσμένη από τις 7 τραγωδίες του Ευριπίδη, «Άλκηστη», «Ανδρομάχη», «Μήδεια», «Ιφιγένεια», «Ελένη», «Εκάβη» «Ηλέκτρα» και αναδεικνύεται μέσα από έναν συνδυασμό λόγου, κίνησης, μουσικής και video art σε μια πρωτότυπη σκηνική συνύπαρξη.
Άννα Φόνσου
Τα έσοδα θα διατεθούν στο Ίδρυμα στο «Σπίτι του Ηθοποιού»
Ο σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος συνεργάζεται με τον συνθέτη, μουσικό Δημήτρη Παπαδημητρίου για την πρωτότυπη μουσική όπως και με την χορογράφο Έρση Πήττα για την διδασκαλία και την κίνηση του χορού, σε μετάφραση του Γιώργη Έξαρχου.
Άντζελα Γκερέκου
Σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιοί ερμηνεύουν τις 7 ηρωίδες του Ευριπίδη:
Άννα Φόνσου, Άντζελα Γκερέκου, Κατερίνα Διδασκάλου, Θεοδώρα Τζήμου, Βασιλική Τρουφάκου, Κατερίνα Μισιχρόνη, Μυρτώ Γκόνη.
Συμμετέχει η σοπράνο Τζένη Δριβάλα
Πρόκειται για τη συγγραφική σύνθεση μερών από μονολόγους και διαλόγους κεντρικών ηρωίδων του Ευριπίδη ως απόδοση της γυναικείας προσωπικότητας και την εξέλιξη της στο διηνεκές. Οι «Μονόλογοι» των γυναικών, που πρωταγωνιστούν στα δράματα και τα χορικά τους μέρη, καταδεικνύουν μέσα από τους έρωτες – θρήνους, το μέγεθος της προσωπικότητάς τους, συμβάλλοντας στην αρτιότερη ιχνογράφηση της ιστορικής τους υπόστασης. Η παρουσία τους είναι έντονη, γεμάτη ενεργητικότητα και αποφασιστικότητα, ευγένεια και γενναιοδωρία, δυναμισμό και αυτοπεποίθηση, εξυπνάδα και νοημοσύνη. Η κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστή, υπερβολικά συναισθηματική, σαγηνευτική και δραματική.
Ο σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος πιστός στα κείμενα του τραγικού ποιητή, εστιάζει στις επτά επιβλητικές γυναικείες μορφές, με στόχο να ανιχνεύσει το μυστικό της τραγικής πορείας τους και επισημαίνει.
«Είναι αλήθεια ότι οι γυναικείες πρωταγωνιστικές μορφές, πάντα ακραίες, αλλά και γοητευτικές, στις τραγωδίες του Ευριπίδη δεν ακολουθούν τα καθιερωμένα μέχρι τότε δεδομένα χαρακτηριστικά δράσης.Η συμπεριφορά τους δεν λογαριάζεται με την έγκριση ή την επίκριση της ηθικής. Θέλουν να κατακτήσουν την οντολογική τους αυτάρκεια για καταξίωση της αυτονομίας τους και να παλέψουν ενάντια σε ό,τι λειτουργεί ανασχετικά με την ελευθερία τους. Δεν ανέχονται να εξοριστούν στην απουσία, αλλά ούτε και να φυλακιστούν στην παρουσία. Το κύρίαρχο και συγχρόνως γοητευτικό είναι ότι οι γυναίκες πάντα αντιστέκονται για να υπάρξουν με τον δικό τους ρόλο από την αρχαία εποχή έως και σήμερα.»
