Είναι άλλη μία συνήθεια μας, άλλο ένα “καθιερωμένο” μας, ένα από τα “δικά μας”. Μιας και η παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι συνήθως γεμάτη από λίστες που πρέπει να γίνουν, ψώνια της τελευταίας στιγμής, μαγειρικές για το αυριανό οικογενειακό γεύμα, και το βράδυ το πιο μεγάλο πάρτι της χρονιάς που φεύγει, η προπαραμονή είναι πάντα αφιερωμένη αποκλειστικά για εμάς. Κάποτε, ήταν για εμάς τους δύο. Τα τελευταία δέκα χρόνια, για εμάς τους τρεις.
Δεν έχει σημασία που θα πάμε, σε fancy εστιατόριο φορώντας τα πιο όμορφα μας ή στο σπίτι με φόρμες και τις χνουδωτές μας κάλτσες. Το μόνο που μετράει είναι να κάνουμε την δική μας ανασκόπηση, που προσπερνάει τα τσιτάτα για την χρονιά που φεύγει και που συναντάμε κάθε τέτοιες ημέρες στο fcbk όπως “να πάει και να μην γυρίσει”, “στον αγύριστο” και άλλα αντίστοιχων ευχών, και να παραμείνει στα όσα μας χάρισε η χρονιά που φεύγει, τις ομορφότερες στιγμές της, τα πιο αστεία γεγονότα της, τα όνειρα που πραγματοποιήθηκαν, οι στόχοι που επιτεύχθηκαν, όλα όσα κάναμε για πρώτη φορά, όλα όσα είμαστε ικανοί να συνεχίζουμε να κάνουμε. Να ξανά προσδιορίσουμε τα όσα “σημαντικά” μας, να αποχαιρετίσουμε τα “μικρά” και τα “φτηνά”, να θυμηθούμε όλα όσα μπόρεσαν να μας συγκινήσουν, να διαγράψουμε οριστικά όλα όσα δεν μας χαρίζουν πλέον χαρά. Να πούμε ιστορίες από όμορφα ταξίδια, να γελάσουμε με γκάφες που θα θυμόμαστε χρόνια μετά, να μείνουμε στο καλύτερο βιβλίο που διαβάσαμε μέσα στην χρονιά, να σιγοτραγουδήσουμε την ομορφότερη μελωδία.
Αυτή ήταν χθες η δική μας προπαραμονή. Μπροστά στο τζάκι, καθισμένοι οκλαδόν μπροστά στους καναπέδες, με την τηλεόραση ανοιχτή αλλά χωρίς φωνή, με μουσικές αγαπημένες και το φως των δεκάδων κεριών, γύρω από ένα fondue για τρεις, να τσιμπολογάμε μπουκίτσες με λιωμένο τυρί και να δίνουμε αγκαλιές και ευχές.
Ήταν μία υπέροχη χρονιά λοιπόν, γεμάτη αξέχαστες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα. Γεμάτη υπέροχες εικόνες, όνειρα και στόχους που επιτεύχθηκαν, κάποια μαγικά ταξίδια, δυο τρεις στιγμές υπέρτατης ευτυχίας, πολλά γέλια, ακόμα πιο πολλά χαμόγελα.
Είχε τις δυσκολίες της, που όμως την ίδια στιγμή σου έδωσε δύναμη να τις ξεπεράσεις. Είχε δάκρυα χαράς και άλλα συγκίνησης. Κάθε δάκρυ πολύτιμο διαμάντι σε κολιέ από πολύχρωμες χάντρες. Αποχαιρετώ με μία γλύκα στην καρδιά την χρονιά που φεύγει λοιπόν, και καλοδέχομαι τη νέα, με μία μόνο ευχή: να μπορούμε πάντα να εκτιμάμε όλα όσα ουδέποτε ήταν δεδομένα.
Καλή χρονιά σε όλους μας, με υγεία και πολλή πολλή αγάπη…
