Πόσα γέλια, πόσα γλέντια, πόσες χαρές; Who’s counting? Πάντως αν γυρίσω τον χρόνο πραγματικά πάρα πολύ
πίσω θα θυμηθώ δύο κορίτσια μονίμως με ξεβαμμένα jeans, Nikes, μακριά μαλλιά και αμακιγιάριστα πρόσωπα…
Σκηνή στην Ρώμη –ή μήπως ήταν στο Μιλάνο;-καθώς ετοιμαζόμαστε να βγούμε έξω για drinks: “Φιλενάδα βάλε λίγη μάσκαρα” “Δεν έχω μάσκαρα” “Δεν μπορεί να μην έχεις μάσκαρα!” “Δεν έχω αγοράσει ποτέ μάσκαρα, δεν γνωρίζω καν πώς να την φορέσω…” “Πάρε, σου χαρίζω την πρώτη σου μάσκαρα”
Και άλλος διάλογος τηλεφωνικός, καθώς ετοιμαζόμαστε για να πάμε σε “λαμπρά” εγκαίνια: “Τι θα βάλεις;” “Jeans” “Μήπως πρέπει να βάλουμε κάτι πιο καλό;” “Ε, τότε να βάλουμε τα καλά μας Jeans”! Για χρόνια πολλά κράτησαν οι διάλογοι αυτοί…
Πριν 13 χειμώνες ήταν που πηγαίναμε κάθε-μα κάθε- βράδυ στον Ρέμο; Και όταν λέμε κάθε βράδυ, συμπεριλαμβάνονται και αυτά που η Αθήνα ήταν αποκλεισμένη από καταιγίδες ή από τα χιόνια. “Έλα βρε φιλεναδίτσα, βάλε κάτι πάνω σου και πάμε στον Αντωνάκη!” “Μα είναι 2 η ώρα!” “Τέλεια, τώρα βγαίνει!” “Και αν μείνει το αυτοκίνητο στο χιόνι;” “Θα πάρουμε ταξί…”. Εννοείται πως το αυτοκίνητο μένει, εννοείται πως παίρνουμε ταξί. Άπειρα τα περιστατικά… Και τα χρόνια περνούν , και εμείς βάλαμε και τα τακούνια μας, βάλαμε και την “Λουκία” μας. Και τα ξενύχτια μας μάς πήγαιναν πολύ. Τι ξενύχτι ήταν και εκείνο της 8ης Οκτωβρίου του 2004; Ακόμα το θυμάμαι γιατί ήταν τα γενέθλια μου. “Τι θα κάνουμε σήμερα φιλεναδίτσα;” “Τίποτα, δεν έχω κέφια, αν θέλεις έλα να πάμε να φάμε στο Beau Brummel” “Έρχομαι με Μίλτο!” Και σιγά μην σε αφήσει η Μαρίνα να μην έχεις κέφια… “Ωραία φάγαμε, πάμε τώρα στο Εμπατή, να σου τραγουδήσει ο Άγγελος Δονυσίου το happy birthday”. Το τραγούδησε, πάμε να φύγουμε τώρα… “Κορίτσια εγώ φεύγω, έχω πρωινό ξύπνημα” “Μιλτάκο εμείς θα κάτσουμε άλλο λίγο…” η Μαρίνα. Και αυτό το άλλο λίγο , γίνεται πρωί με ήλιο ντάλα, μετά από Romeo. Και εκεί που δεν είχα κέφι, γυρνάω σπίτι 7 το πρωί. Και ξυπνάω από τηλέφωνο της Μαρίνας στις 8. “Φιλεναδίτσα μάντεψε που είμαι….” Ελπίζω στην κουζίνα μου και να φτιάχνει καφέ… “Στην Σαντορίνη! Μόλις μου έκανε πρόταση γάμου ο Μίλτος! Εκεί που νόμιζα πως θα τον ξυπνούσα την ώρα που γύρισα , και θα ήταν τσαντισμένος, ο Μίλτος με περίμενε για να πετάξουμε πάνω από την Σαντορίνη. Αν έλεγα “ναι” θα προσγειωνόμασταν. Προσγειωθήκαμε!” Το αγαπάω αυτό το κορίτσι. Και το αγαπάω γιατί είναι αληθινό, και όλη αυτή τη θετική ενέργεια που έχει μέσα της δεν την κρατάει για μελλοντική χρήση, αλλά στην χαρίζει απλόχερα. Γάμοι, βαφτίσεις, χαρές, γενέθλια πολλά, επέτειοι, και άλλες χαρές. Χαρές για τις εκθέσεις της, για την έκδοση των βιβλίων με φωτογραφίες της. Η σχέση της με την φωτογραφία ωριμάζει, απογειώνεται. Η σχέση μας στην Αθήνα γνωστή, εκδότες και διευθυντές μου ζητούν να της πάρω συνέντευξη. Πόσες συνεντεύξεις…Το αγαπάω αυτό το κορίτσι γιατί σε δύσκολες στιγμές ξέρει να σου δώσει την σωστή συμβουλή. Σε εύκολες, σε κάνει ευτυχισμένη. Στην βαρεμάρα σε ξεσηκώνει, όταν μπλοκάρεις, δίνει τη λύση. “Σε ποιο μέρος του κόσμου σε βρίσκω;” η ερώτηση μου κάθε φορά που την καλώ στο τηλέφωνο. “Μπες στο trekrecord.com και θα δεις” η απάντηση της, ενθουσιασμένη με το καινούργιο site. Και εγώ μέσα από τις εξαιρετικές της φωτογραφίες μαντεύω την γωνιά του κόσμου. Πριν λίγο καιρό και άλλη γιορτή. Στο Amanzoe αυτή τη φορά, το πρόσφατο απόκτημα των Aman Resorts στο Πόρτο Χέλι, που πήρε ζωή μέσα από την Dolphin και από το όραμα του Μίλτου Καμπουρίδη. Λίγοι οι καλεσμένοι, όχι πολλοί, εκατό άτομα να’ μασταν; Συγγενείς και φίλοι που γιορτάσαμε τα 40α γενέθλια του Μίλτου και τα 36 της φίλης μου. “MIMA 4036”… Ένα τραπέζι μόνο, με 300 κεριά , σκηνικό στημένο για τους εκατό καλεσμένους. Γύρω μου πρόσωπα γνωστά, αγαπημένα, συμμαθητές, φίλοι παλιοί, άλλοι καινούργιοι, εκεί και η Ντεμήλια, ο Γιώργος, η Ανέζια… Καθόμαστε σε μία άκρη της αίθουσας και αγκαλιασμένες βλέπουμε τη βραδιά να εξελίσσεται. Την φιλάω και της εύχομαι. Και οι δύο φοράμε μαύρες μακριές τουαλέτες.Όμορφα κοσμήματα. Και το μακιγιάζ μας στην εντέλεια. Τα μακριά μπερδεμένα μαλλιά είναι πιασμένα σε περίτεχνους κότσους. Μα τα δύο κορίτσια με τα ξεβαμμένα jeans, τα Nikes και τα αμακιγιάριστα πρόσωπα είναι εκεί. Εύκολα τα διακρίνω. “Φιλεναδίτσα, πάμε να χορέψουμε!”
Μαρίνα Βερνίκου
Φωτογραφίες της Μαρίνας στο trekrecord.com
