ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Όταν το “Θέμα”…είναι κλεμμένο!

Είμαι θυμωμένη. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει η συγκεκριμένη εφημερίδα. Ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη. Και σίγουρα, δεν θα είναι η τελευταία φορά που βγάζει …“Θέμα” μέσα από τις φωτογραφίες του fayscontrol. Φωτογραφίες που το Fay’s Control “εξασφάλισε” -όπως συνηθίζεται στην γλώσσα της κίτρινης δημοσιογραφίας- επειδή ήταν καλεσμένο σε ένα κοινωνικό γεγονός, και δεν τρύπωσε σαν απρόσκλητος ενοχλητικός αρουραίος.

Είμαι θυμωμένη. Γιατί έχει ξανά γίνει στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα με φωτογραφίες από μια δεξίωση προς τιμήν της Γιάννας Αγγελοπούλου -έστω κι αν η συγκεκριμένη εφημερίδα είχε δική της “δημοσιογράφο” στην δεξίωση, η οποία προφανώς ασχολείτο με κάτι άλλο εκείνη την ώρα.

Είμαι θυμωμένη. Και δεν τα βάζω με τα διάφορα κοριτσάκια ή “αγοράκια” που δεν έχουν την απαραίτητη καλλιέργεια ώστε να γράψουν μία ευχετήρια κάρτα μόνα τους, και χτίζουν “καριέρες” με αυτόν τον τρόπο. Αυτές και αυτά σε κίτρινα έντυπα υπογράφουν που ασχολούνται αποκλειστικά με κουτσομπολιά και κακοήθιες. Κάπως πρέπει να βγάλουν το ψωμί τους κι αυτά, κάποιες ιστορίες πρέπει να σκαρφιστούν για να πάνε στην ώρα τους ένα δισέλιδο στον “αρχισυντάκτη”, από κάπου πρέπει να βρουν και το φωτογραφικό υλικό αφού -προφανώς- αυτά δεν ήταν καλεσμένα στο “ρεπορτάζ”. Α! και αν αυτό το υλικό είναι και τσάμπα, ακόμα καλύτερα! Δεν χρειάζεται να το πληρώσει ο “εκδότης”. Στην εξ’ αφορμής περίπτωση, και στο κλεμμένο “θέμα” της όμορφης βραδιάς που παρουσίασε το fayscontrol την περασμένη Τρίτη, το κοριτσάκι που υπογράφει περήφανο -αφού έχει βάλει και την φωτογραφία του δίπλα στην υπογραφή του!- εξασφάλισε για το έντυπο της δύο ολόκληρες σελίδες με τέσσερις φωτογραφίες του Fay’s Control και άλλες δύο “αρχείου”, χαρά ο αρχισυντάκτης και ο εκδότης- κελεπούρι!!! Για το “ρεπορτάζ” δεν θα σχολιάσω. Κινείται στο γνωστό ύφος του εντύπου που εργάζεται, δεν θα πω τίποτα άλλο.

ok

Όμως είμαι θυμωμένη επειδή και εγώ παιδί εφημερίδας είμαι. Επειδή, πριν τον illustration κόσμο των περιοδικών, έχω γράψει πολλές στήλες στον “Ελεύθερο Τύπο”, στη “Βραδυνή” και στην “Αξία” ,  ακόμα και στο “Πρώτο Θέμα”-, έχω φάρο τον κώδικα δεοντολογίας, το τι σημαίνει “ρεπορτάζ” και τι “σκουπίδια”, το τι σημαίνει να τιμάς την υπογραφή σου, το τι σημαίνει να έχεις ήθος, ευγένεια, αισθητική, το τι σημαίνει να είσαι αληθινός και τι κάλπικος. Και όταν έγραφα εγώ σε εφημερίδες, οι δικοί μου εκδότες, διευθυντές και αρχισυντάκτες δεν περνούσαν ούτε μία φωτογραφία δίχως credits. Και η ΕΣΗΕΑ -για όποιον “δημοσιογράφο” δεν το γνωρίζει πρόκειται για την Ένωση Συντακτών- ήταν απόλυτη σε έναν κώδικα δεοντολογίας, σε έναν κώδικα τιμής.

Σε κάποια έντυπα η καλλιέργεια, το ευγενές γράψιμο και η ηθική, είναι προαιρετικά. Η κλεψιά όμως -όπως και αν βρέθηκε με μία πένα στο χέρι- είναι πάντα κλεψιά.

ΥΓ. Και όχι δεν θα κλειδώσω το blog μου. Η ντροπή δική τους. Και στη νέα κοπή “δημοσιογραφίας”, καμμένη από το ντεκαπάζ.

error: Content is protected !!