“Από μικρή ζωγράφιζα ρούχα στα πρόχειρα μου τετράδια και έπειτα, τα έφτιαχνα μόνη μου με βέλονες και κλωστές στο χέρι για τις Βarbie…” μου λέει η Ειρήνη Σαπουτζή στο ολοκαίνουργιο so NY atelier της, που σχεδόν αγκαλιάζει τις βιτρίνες της Bettina, στην γωνία της Αναγνωστοπούλου και στο νούμερο 40 της Πινδάρου. Στην Bettina άλλωστε δίνει κατ΄αποκλειστικότητα τα ρούχα της, τα οποία ράβονται εξολοκλήρου από την αρχή, πάνω στο σώμα μας.
Η Ειρήνη στο γραφείο του atelier της που θα μπορούσε να βρίσκεται στο Soho…
Όταν εμείς γιορτάζαμε το τέλος του 2013 και περιμέναμε γεμάτοι προσμονή τον καινούργιο χρόνο, η Ειρήνη κοιμόταν και ξυπνούσε εδώ, στα urban chic τετραγωνικά του Eirene Athens, ανάμεσα στα συγκλονιστικά δέρματα με τις περίτεχνες ραφές, και έκοβε, έραβε, έβαφε με γκρι σκούρο χρώμα τους τοίχους, τοποθετούσε το vintage κιλίμι της μητέρας της, Νίτσας Σαπουτζή, επιδιόρθωνε πατρόν…
Δίπλα της, η Βάσω Κρανιώτη –ποιος δεν την ξέρει;– επί 17 ολόκληρα χρόνια το δεξί χέρι της Νίτσας στην θρυλική Renata... Πίνουμε espresso και καθώς επιλέγουμε το σωστό δέρμα για το φόρεμα που θα φορέσω την Δευτέρα στο πάρτι του fayscontrol, συνεχίζουμε το ταξίδι στο παρελθόν για να βρεθούμε με σωστές βάσεις στο παρόν.
Παντού “γούρια” που της προσφέρουμε οι φίλες της…
“Λόγω αυξημένων υποχρεώσεων και καινούργιων επαγγελματικών προτάσεων στο ήδη υπάρχον κατάστημα της μητέρας μου τη περίοδο που είχα πάρει την απόφαση να σπουδάσω κάπου στο εξωτερικό, χρειάστηκε να παράμείνω στην Ελλάδα και να ασχοληθώ με την τότε επιχείρηση αναλαμβάνοντας τις παραγγελίες στο εξωτερικό ,τις πωλήσεις και το στήσιμο μαγαζιού. Δε μπορώ να πω ότι αυτή μου η απόφαση ήταν λάθος ,γιατί η πείρα που έχω αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια δουλεύοντας με τους μεγαλύτερους οίκους του εξωτερικού και συναναστρεφόμενη παράλληλα σε καθημερινή βάση με τη πελατεία μου προσωπικά, και δίπλα στη καλύτερη δασκάλα που ήταν η μητέρα μου, απέκτησα μια εμπειρία που κανένα πανεπιστήμιο στε όλο τον κόσμο δε θα μπορούσε να μου προσφέρει τις γνώσεις που έχω σήμερα πάνω στο ρούχο και συγκεκριμένα στο σχεδιασμό του, την εφαρμογή του, την ποιότητα των υφασμάτων, τη τελειοποιημένη ραφή του…
Το φόρεμα!
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια όμως μου είχε καρφωθεί στο μυαλό μου,να ασχοληθώ επαγγελματικά πλέον με το σχεδιασμό ρούχων απο stretch δέρμα και καστόρι. Τότε ήταν που άρχισα μια μεγάλη έρευνα αγοράς ,για να βρω το τέλειο stretch δέρμα, να ειναι μαλακό, να μην γυαλίζει πολύ αλλά ούτε και να είναι ματ, να μην ειναι πολύ λεπτό γιατί ξεχειλώνει και είναι ευαίσθητο να σημαδευτεί για να μπορεί να φορεθεί οποιαδήποτε ώρα της ημέρας χωρίς να φοβάται μια γυναίκα οτι θα της φθαρεί ή ότι είναι over dressed. Γιατι αποφάσισα να ασχοληθώ αποκλειστικά με το στρετς δέρμα είναι απλό, αποτελούσε πάντα την μεγάλη μου αγάπη! Είναι θηλυκό, sexy, δυναμικό, λαμπερό, διαχρονικό ,ανθεκτικό στον χρόνο.
Με τη παγκοσμιοποίηση και τον μεγάλο ανταγωνισμό που υπάρχει στο fashion industry ,για να μπορέσεις να εδρεωθείς στις αγορές πρέπει να έχεις κάποιο πολύ συγκεκριμένο στυλ και υλικό, μία συγκεκριμένη εξιδικευση όπου πρέσβευεις σταθερά στη πορεία.
Φυσικα στη πορεία θα προστεθούν και άλλα υφάσματα τα οποία όμως θα είναι απόλυτα προσαρμοσμένα και συνδυασμένα με το αρχικό concept του stretch δέρματος. Η βάση θα ειναι πάντα το stretch δέρμα και καστόρι, το σήμα κατατεθέν του Eirene Athens. Την ταυτότητα σου τη εξελίσεις σεζόν με την σεζόν…Η πρώτη μου collection είναι η Resort Άνοιξη 2014, μια collection που αποτελείται απο τα βασικά ρούχα που πρέπει κάθε γυναίκα να εχει στη ντουλάπα της. Διαχρονικά και αγαπημένα, ένα collant ,boot cut και καμπάνα παντελόνι, ένα perfecto biker jacket, φορέματα φίνα και διαχρονικά σορτσάκια, όλα σε stretch δέρμα, που αγκαλιάζει απόλυτα στο σώμα σαν “second skin”, που νοιώθεις άνετα μέσα σε αυτά να περπατήσεις, να κάτσεις, να χορέψεις χωρίς να φοβάσαι ότι θα κάνει γόνατα, θα ξεχειλώσει στη περιφέρεια, και τέλος θα αλλάξει νούμερο… Ναι, το ξέρω πως υπάρχουν εκατοντάδες δέρματα, και πολλά από αυτά σε πολύ χαμηλότερες τιμές, όμως το ζητούμενο για μένα ήταν όλα τα παραπάνω. Τι να το κάνω το δερμάτινο παντελόνι των λίγων ευρώ όταν την δεύτερη φορά που θα το φορέσω θα γεμίσει σακουλιάσματα και θα αλλάξει τελείως νούμερο;
Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισα στην αρχή της έρευνας για την κατασκευή τους ήταν η ραφή. Κανείς στην Ελλάδα δεν είχε ράψει ξανά stretch δέρμα, με όσες μοδίστρες έκανα ραντεβού, μου έλεγαν ότι έτσι όπως είμαι μαθημένη με τα ρούχα των μεγάλων σχεδιαστών δε θα ήμουν ποτέ ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα των δικών τους ραφων… Και φυσικά, δεν ήμουν! Ναι, μου ήταν δύσκολο να βρω συνεργάτες, το ομολογώ κουράστικά πολυ να βρω ανθρώπους με μεράκι και αγάπη για τη δουλειά που κάνουν ,να ασχοληθούν και να τολμήσουν σ´αυτο το νέο και ιδιαίτερα απαιτητικό υλικό, και τελικά μετά από πολύ μεγάλη τους προσπάθεια, αφοσίωση και υπομονή, καταφέραμε αυτό το επιθυμητό αποτέλεσμα: τα δερμάτινα ρούχα μου να μην είναι παραγωγής, αλλά ρούχα που κατασκευάζονται στο χέρι!”
Το ντεκολτέ του φορέματος μου. Με μία και μοναδική πρόβα ράφτηκε άψογα πάνω στο σώμα μου…
Αυτός, ήταν ο “μονόλογος” της Ειρήνης όσο μου έκανε πρόβα το φόρεμα που μου έραψε για να φορέσω στο πάρτι της Δευτέρας. Σε ένα πάρτι που δεν ήθελα να φορέσω απλά “ένα φόρεμα-μπαλαντέρ”, που ήθελα οπωσδήποτε να δημιουργηθεί από Έλληνα σχεδιαστή, που ήθελα να είναι σέξι αλλά όχι φτηνό, να είναι second skin αλλά να μην τονίζει τις ατέλειες μου, από ύφασμα ακριβό αλλά να μην τονίζει την τιμή του, να νιώθω όμορφη χωρίς να φωνάζει “προσέξτε με”. Και στην τελική, γιατί να φορέσω Jitroix όταν υπάρχει η Ειρήνη;
