“It was a glorious day!!! A very big Thank you for your beautiful wishes! I feel grateful and lucky to have so many amazing people by my side…” έγραψα κάτω από τις χιλιάδες ευχές που βρήκα στα social media μου χθες το βράδυ αργά, μόλις επέστρεψα από ένα Σαββατοκύριακο στις Σπέτσες, αλλά και από μία υπέροχη ημέρα αφιερωμένη από φίλους αγαπημένους για τα γενέθλια μου, στο breath taken Amanzoe, και στο zen Beach Club του…
What a Glorious day…
Μία απλή ευχαριστήρια πρόταση για να αποτυπώσει τόσα πολλά σε όλους εσάς και σε καθέναν ξεχωριστά, για τις υπέροχες ευχές. Ένα μεγάλο “ευχαριστώ” για τον κατευνασμό ευχών από φίλους, από γνωστούς, από περιστασιακούς followers, από φανατικούς αναγνώστες του Fay’s Control, από όλους εσάς που κάνατε τόσο ξεχωριστή μία ιδιαίτερη για εμένα ημέρα.
Κάθε -μα κάθε- χρόνο τέτοια ημέρα την γιορτάζω με ένα μεγάλο πάρτι ή με κάποιο μικρότερο δείπνο ανάμεσα σε φίλους, και αυτό που στην ουσία γιορτάζω είναι η ευλογία του να μεγαλώνω. Είναι όλα όσα κάθε χρόνο η επέτειος των γενεθλίων μας, μας υπενθυμίζει. Το που βρισκόμαστε, πόσα έχουμε κερδίσει, πόσα έχουμε κατακτήσει, τι δικαιωματικά μας ανήκει και σβήνοντας άλλο ένα κερί στα πολλά πλέον της τούρτας, τι θα θέλαμε να ονειρευτούμε για τον χρόνο που έρχεται. Που θα θέλαμε να μας βρει. Την μέρα της προσωπικής μας Πρωτοχρονιάς, την μέρα του απολογισμού, την ημέρα που τα έως τώρα επιτεύγματα μας, αποφασίζουν αν είμαστε ακόμη “μικροί” ή “μεγαλώσαμε” χωρίς να το καταλάβουμε.
Κάθε ηλικία μετριέται με κύκλους ή με κενά. Με επιτεύγματα, με στόχους ή με άδειες, λευκές σελίδες. Και αν στην ηλικία που βρίσκομαι, έχω καταφέρει όλα όσα έχω ονειρευτεί να έχω πετύχει έως τώρα, είτε σε προσωπικό επίπεδο είτε σε επαγγελματικό, τότε η ηλικία μου συμβαδίζει με τα όνειρα μου, και εγώ βρίσκομαι στην σωστή ηλικία, σε αυτή της δημιουργίας, της ακμής, της χαράς. Όποια ηλικία κι αν είναι αυτή. Αν κάπου στην μέση της διαδρομής δείλιασα, τα παράτησα, ίσως και να τεμπέλιασα, τότε την ώρα που σβήνω το κεράκι, νοιώθω τα χρόνια να περνούν, νοιώθω τις ευκαιρίες να χάνονται, νοιώθω τα κενά να μεγαλώνουν και να ριζώνουν σαν βαθιές ρυτίδες…
Και χθες, σε άλλη μία επέτειο των γενεθλίων μου, ένοιωσα για άλλη μία χρονιά βαθιά ευλογημένη, πολύ ευτυχισμένη, που δεν χρειάστηκε ένα μεγάλο πάρτι για να μου υπενθυμίσει όλα τα παραπάνω, ούτε ένα δείπνο για λίγους -που εκ των πραγμάτων δεν πρόλαβα να οργανώσω μιας και είχα υποσχεθεί στην κόρη μου την συμμετοχή της στο Spetses Mini Marathon. Την ώρα που μία τούρτα-έκπληξη προσγειώθηκε στην αγκαλιά μου και έκλεισα τα μάτια να σβήσω άλλο ένα κερί, ένοιωσα βαθιά ευλογημένη, γιατί όλα γίνονται on time.
Και η ζωή μου συμβαδίζει χέρι χέρι, με την ηλικία μου. Ούτε λίγο πιο νωρίς ούτε λίγο πιο αργά. Και εγώ δεν είμαι ούτε μικρή, ούτε μεγάλη…Βρίσκομαι εκεί που πρέπει να βρίσκομαι, ακριβώς…
Thank you! xxx
