Σάββατο βράδυ καλοκαιρινό, κι ας είναι Απρίλης. Με ένα φεγγάρι καρφωμένο στα μαλλιά, σαν σηκώσεις τα χέρια σου νομίζεις πως θα το αγγίξεις. “Δεν χρειάζεται καν να τα σηκώσεις, να κοίτα!” μου λέει ενθουσιασμένη η Ελμίνα. Το φως έρχεται όλο από την σημερινή πανσέληνο, κάποιες ανταύγειες από τα διακριτικά φωταγωγημένα παράθυρα του Κοινοβουλίου, κάποιες άλλες πιο επιβλητικές από τον Ιερό βράχο της Αθήνας, και αν κλείσεις τα μάτια σου το μόνο που ακούς είναι το θρόισμα της γαλανόλευκης πάνω από το τραπέζι σου, τα αποφασιστικά τσαρούχια από την αλλαγή της φρουράς, το απαλό άγγιγμα από το κρύσταλλο στα ποτήρια. “Δεν θα ήθελα να είμαι πουθενά αλλού….” η λεζάντα της φωτογραφίας που ανεβάζω στο instagram.
Είμαστε στο GB Roof Garden του ξενοδοχείου “Μ.Βρετανία”, και είναι ανακουφιστική η υποδοχή που μας επιφυλάσσουν ο Maître, ο Chomelier, o Chef de Cuisine Δημήτρης Μπούτσαλης, ο οποίος δημιούργησε ένα ξεχωριστό δείπνο για τους λάτρεις των ολόφρεσκων ζυμαρικών, και προτείνει πέντε πιάτα που θα πρωταγωνιστήσουν στο καλύτερο εστιατόριο της Αθήνας, έως τις 25 Μαΐου.
Η Χρύσα Δημητριάδου, οικοδέσποινα και Director του αγαπημένου GB Roof Garden μας οδηγεί στο τραπέζι μας. Πάντα το ίδιο τραπέζι, το ακριανό στην εξωτερική βεράντα…
Ο Νικόλας με αφήνει να επιλέξω το κρασί, παραγγέλνω ένα Whispering Angel. “Αγάπη, δεν είμαι σίγουρος πως είναι το κατάλληλο κρασί για το σημερινό μενού…” μου λέει διακριτικά. Μα εγώ μία βραδιά σαν την σημερινή, δεν θέλω να πιω το “κατάλληλο για το μενού κρασί”, θέλω να πιω το αγαπημένο μου κρασί…
Today’s view…
Follow me…
Ο Chef de Cuisine Δημήτρης Μπούτσαλης έχει ετοιμάσει ένα εντελώς ξεχωριστό μενού με Homemade Pasta το οποίο περιλαμβάνει πέντε ιδιαίτερα πιάτα όπως “Agnolotti” γεμιστά με κοτόπουλο και σαλάτα του Καίσαρα, καρδιές μαρουλιών μπρεζέ και σάλτσα με παρμεζάνα και σκόρδο, Λαζάνια με αρνάκι ραγού, μπεσαμέλ αγκινάρας και κρέμα μελιτζάνας, “Tagliatelle” από αλεύρι κινόα με σολομό, φύκια ‘wakame’, αβοκάντο ντοματίνια, τσίλι, wasabi & creme fraiche, Ραβιόλι γεμιστό με τυρί “castelmango”, σάλτσα με ντομάτα και πιπεριά, και Ραβιόλι με χτένια και ζωμό από πετρόψαρα, καραβίδες και σάλτσα αγιολί.
Ο Νικόλας επιλέγει τα Λαζάνια με το αρνάκι ραγού, η Ελμίνα ζητάει ευγενικά αν μπορεί να έχει ένα πιάτο με Fresh Pasta και Τρούφα (“θα το ζητήσουμε από τον chef και είμαι σίγουρος πως θα το ετοιμάσει με μεγάλη χαρά, για εσάς…” της λέει διακριτικά ο Maître), εγώ προτιμώ να δοκιμάσω το Ραβιόλι με τα χτένια.
O Chomelier μου προτείνει το ipad να επιλέξω το κρασί, γυρίζω την σελίδα στα αγαπημένα μου ροζέ…
Και ζητάμε να μας κρυώνουν ένα Whispering Angel…
…But first, Martinis…
Αν και δεν μπορώ να χαρακτηρίσω “στέκι μου” ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας, το νοιώθω ακριβώς έτσι. Έχω το καθιερωμένο “τραπέζι μου”, ο Maître ξέρει τα χούγια και τις αδυναμίες μου, ο Chef de Cuisine γνωρίζει τι μου αρέσει και τι όχι, γνωρίζουν έως και πως κύλησε η μέρα μας! Αν δεν είναι αυτό “στέκι μου” τότε ποιο?
Οι τρεις μας… Στο τραπέζι μας… Σάββατο βράδυ, να μοιραζόμαστε τα νέα όλης της εβδομάδας….Και όλο το φως στα πρόσωπα μας, έρχεται από την πανσέληνο του Απρίλη. Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας…
Μοτσαρέλα Buffala με αντίβ, προσούτο, βασιλικό και mango-papaya dressing…
Καπνιστός σολομός και φιλέτο μπαλίκ, σελινόρζα και αχλάδι remulade, πίκλες λαχανικών και κόκκους μουστάρδας…
Το φιλέτο μπαλίκ είναι το εκλεκτότερο κομμάτι του σολομού… Αν έρθετε για να δειπνήσετε σε αυτό το εξαιρετικό εστιατόριο, ξεκινήστε το δείπνο σας με αυτό το πιάτο…
Τα φρέσκα Λινγκουίνι με την φρέσκια τρούφα, που ετοίμασε ο Δημήτρης Μπούτσαλης για την Ελμίνα…
“Νομίζω πως είναι αφρός…” είναι τα σχόλια της για το εξαιρετικό αυτό πιάτο, δημιουργημένο με τα εκλεκτότερα υλικά και αφιερωμένο στην Ελμίνα…
Ένα μενού εξαιρετικά αφιερωμένο στους λάτρεις του Homemade Pasta!
Και που τιμά στην κυριολεξία την Ιταλική pasta!
Χθες βράδυ…
Τώρα ο chef μας στέλνει το αγαπημένο μας Ραβανί με μαστίχα, ελαφριά κρέμα λεμόνι και εσπεριδοειδή…
Και το συνοδεύουμε με εκλεκτή Grappa…
Αλλά καμία επίσκεψη μας στο ομορφότερο Roof Garden της Αθήνας δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σωστά, χωρίς (άλλη) μία φωτογραφία σε αυτό εδώ το σημείο…. (το οποίο έχει -δικαίως- έως και το δικό του hashtag! Τόσο popular!)
Λίγο πριν αναχωρίσουμε παρατηρώ καλύτερα το εστιατόριο. Είναι γεμάτο. Μάλιστα, διαπιστώνω πως όσο περνάει η ώρα, αντί να λιγοστεύει ο κόσμος, έρχονται και άλλοι. Όμορφος κόσμος, όμορφες παρέες κομψών επισκεπτών του αριστοκρατικού αυτού ξενοδοχείου. Και αρκετοί Έλληνες. Ξεκάθαρα αναγνωρίσημοι. Που αναζητούν διακριτικότητα και αυτό το κλασσικό μα συγχρόνως τόσο σύγχρονο εστιατόριο, τους την προσφέρει απλόχερα.
Είχαμε να έρθουμε από την Καθαρά Δευτέρα και μου είχε λείψει πολύ…
Απόλυτα πολύτιμες στιγμές…
