Για δείπνο στον κήπο της καλύτερης οικοδέσποινας της πόλης, της Άννας Μαρίας Μπαρούχ…

Υπάρχουν οικοδέσποινες και οικοδέσποινες. Υπάρχουν αυτές που γνωρίζουν τις καλύτερες εταιρείες catering καλύτερα και από το όνομα τους, και ξέρουν να παραγγείλουν τα εκλεκτότερα. Υπάρχουν αυτές που ξέρουν απέξω και ανακατωτά δύο-τρεις συνταγές και, χειμώνα-καλοκαίρι, βρέχει-χιονίζει τις κάνουν ξανά και ξανά. Υπάρχουν αυτές που σε καλούν για να ανταποδώσουν, αυτές για να ανταποδώσεις, αυτές που σε ρωτούν κάθε λίγο και λιγάκι εάν σου άρεσε το φαγητό τους -μην το κάνετε, είναι πολύ ενοχλητικό και άκομψο-, υπάρχουν αυτές που προσπαθούν πολύ, και αυτές που δεν προσπαθούν καθόλου.

Και υπάρχει και η Άννα Μαρία Μπαρούχ. Η οποία, γεννήθηκε οικοδέσποινα. Πως λέμε “γεννήθηκα για να γράφω”, “γεννήθηκα για να παίζω στο θέατρο”, “γεννήθηκα για να γιατρεύω κόσμο”; Ε, η Άννα Μαρία Μπαρούχ, γεννήθηκε για να υποδέχεται τους καλεσμένους της, στο καλαίσθητο σπίτι της, κρυμμένο -πολύ- καλά, σε ένα δεντρόφυτο στενό της Εκάλης.
Η Άννα Μαρία, είναι αυτή που μέσα από την εκπομπή της Ελένης, έμαθε στην Ελληνίδα όλη την ιεροτελεστία του Tea Time, όταν στην Ελλάδα δεν πίναμε τσάι. Είναι αυτή που εμπλούτισε με τις κομψές προτάσεις της την έννοια του brunch, που ανήγαγε το Art de la Table σε τέχνη, και την συνταγή της περίφημης Τούρτας Αγγούρι σε piece of art.
Και χθες βράδυ, η Άννα Μαρία κάλεσε οκτώ φίλες της, μας κάλεσε για ένα δείπνο στο μεγάλο τραπέζι του κήπου, με σκοπό να αποχαιρετιστούμε πριν φύγουμε για τις θερινές μας διακοπές.
Το σκηνικό της είναι φροντισμένο στην εντέλεια αλλά καθόλου επιτηδευμένο, τα πάντα συνηγορούν για να φροντίσει και τις πέντε αισθήσεις μας.

Στο cocktail που προηγείται του δείπνου, μας προσφέρει δροσερή σανγκρία και βόκτα με φρούτα του δάσους μέσα σε υπέροχες κανάτες, και τα συνοδεύει με σαλάτα quinoa και hummus με πιτούλες, που τα σερβίρει σε κομψά ποτήρια.

Στην τραπεζαρία της, έχει τοποθετήσει τα καλοκαιρινά της σερβίτσια και για center piece έχει επιλέξει γλάστρες με λεβάντες.
Ο μεγάλος κήπος φωτίζεται αποκλειστικά από τα δεκάδες κεριά και φανάρια.

Το seating arrangement γίνεται με γρήγορα, αθόρυβα και με άνεση, μας σερβίρει από τις κανάτες την συγκλονιστική σούπα Gazpacho, και τα φρεσκοκομμένα λαχανικά της περνάνε από χέρι σε χέρι.

Η Gazpacho είναι μία “τολμηρή” επιλογή γιατί μπορεί να σου βγει από χάλια -αλλά χάλια!- ένα ζουμί που μυρίζει ντοματίλα, έως εξαίσια που να αναδεικνύει μέσα από την βελούδινη υφή της, ένα ένα τα ολόφρεσκα υλικά της. Και της Άννας Μαρίας, ναι, είναι υπέροχη! Ίσως η καλύτερη που έχω δοκιμάσει ποτέ.

Το δείπνο, συνεχίζεται στον μπουφέ, ο οποίος περιλαμβάνει μία καλοκαιρινή σαλάτα με χυμούς από lime, λαζάνια, fresh pasta al pesto, και το θρυλικό της Κοτόπουλο με φιστίκια και φυστικοβούτυρο!

“Λυπάμαι, δεν μου έχει ξανασυμβεί, αλλά ξέχασα τελείως να φτιάξω το basmati που συνοδεύει το κοτόπουλο…” μας εξομολογείται, και εμείς ξεσπάμε σε γέλια την ίδια στιγμή που απολαμβάνουμε κάθε μπουκιά από τις φίνες δημιουργίες της.

 

Μιλάμε για την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας μας, και για τα παιδιά μας. Είναι τα δύο θέματα που μας απασχολούν, έστω κι αν όλες οι σημερινές καλεσμένες είναι απόλυτα επιτυχημένες η κάθε μία στον τομέα της, και θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε τις κουβέντες μας σε χίλια δυό θέματα. Ο γιος της μίας ετοιμάζεται για το ΙΒ του, η κόρη της άλλης είναι κατασκήνωση και έχει ξεκαρδιστικές ιστορίες να μας διηγηθεί, τα παιδιά της τρίτης είναι ακόμα μικρά και περνάνε κάποιες ώρες της ημέρας σε ένα summer camp.

Όλες συμφωνούμε σε ένα πράγμα: η Άννα Μαρία πρέπει να συνεχίσει με συνέπεια αυτό που γεννήθηκε για να κάνει. Να βοηθήσει την Ελληνίδα να ξανά μπει στην κουζίνα της χωρίς τύψεις και ενοχές, να ξανά ανοίξει το σπίτι της, να βγάλει από τις ντουλάπες τα καλά της σερβίτσια, να στρώσει τα όμορφα τραπεζομάντιλα της. Και η Άννα Μαρία να είναι εκεί, δίπλα της και να την καθοδηγεί. Όσο καλά το έκανε, μέσα από τις εκπομπές της Μενεγάκη…