Η γαστρονομική νέο-χασαποταβέρνα που έκανε τους κρεατολάγνες hubbies μας να παραμιλούν…

Κυριαρχούσε στις κουβέντες μας (τους) εβδομάδες τώρα. Ήταν και ο Πάνος που σιγόνταρε λέγοντας τους κάθε τρεις και λίγο για το εστιατόριο της Φάρμας Μπράλου, για τον νέο γαστρονομικό προορισμό-πολυχώρο-υπερπαραγωγή που ακούει στο όνομα Yoleni’s, και για τις art of state σούβλες, και για τους ξυλόφουρνους και για τα ψυγεία- θησαυροφυλάκια, που μέσα τους ξεκουράζονται τα πιο σπάνια και ακριβά steaks, και είναι να μην ξεσηκώνονται οι δικοί μας; Εμείς πάλι, σε εντελώς διαφορετικό σύννεφο: Πρόκειται για το πρώτο αθηναϊκό FNL event της σεζόν,  θα κατεβούμε με τις φίλες μας στο Κολωνάκι right after office, θα πέσουμε κάτω από τα γέλια για άλλη μία φορά η μία με τα παθήματα της άλλης, και για “desert”, το Σαλωμάκι θα μας λέει για τον διαιτολόγο-ανακάλυψη, τον περίφημο Στάθη, κάπου εκεί ανάμεσα στο μπριοσένιο «burger» με αρνίσια νεφράκια, και  τη ζεστή μπομπότα με αγελαδινό βούτυρο της φάρμας…

Ναι, η αλήθεια είναι αυτή. Ο καθένας περιμένει πως και πως τα FNL events, όχι απαραιτήτως για τους ίδιους λόγους, και ποτέ δεν έχουν προδώσει τις προσδοκίες μας οι οικοδεσπότες μας. Ο Πάνος Δεληγιάννης, το FNL και φυσικά, η ψυχή των events, η Ευούλα (το επίθετο της πλέον περιττό).

Εμείς, η κοριτσοπαρέα μας, που τυγχάνει να μένουμε όλες βόρεια, ψωνίζουμε από την Φάρμα Μπράλου τουλάχιστον δύο τρεις φορές την εβδομάδα. Πειραματιζόμαστε με τα ελευθέρας βοσκής πουλερικά που μεγαλώνουν στην φάρμα, με τις πάπιες και τις πέρδικες και ανταλλάσσουμε συνταγές, όσο τα αγόρια μας ακονίζουν τα μαχαίρια τους και εμβαθύνουν όλο και πιο πολύ στα μοναδικά Black Angus. Δεν είναι λίγες οι φορές που τους έχουμε πιάσει επ’ αυτοφώρω να μιλάνε μεταξύ τους στο τηλέφωνο (Νικόλας-Χρίστος) μιλώντας με όρους ανατομίας για “καρδιά, γλώσσα, διάφραγμα, ουρά, μάγουλα” ή για χρόνια ωρίμανσης. Έτσι, όταν μας ανακοίνωσε ο Πάνος πως το πρώτο FNL event της χρονιάς θα αποτελούσε το preview του εστιατορίου της Φάρμας, το talk of the town Yoleni’s, του οποίου την κουζίνα επιμελείται ο αγαπημένος όλων μας (φανατικά) Μιχάλης Νουρλόγλου, ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένο πως θα δίναμε όλοι το δυναμικό παρόν, έστω κι αν ήταν Δευτέρα και έπρεπε να κατεβούμε στο Κολωνάκι. Το ότι ο Νικόλας στο τέλος της βραδιάς μου δήλωσε πως το Yoleni’s είναι από μόνο του λόγος ώστε να μετακομίσουμε στην συγκεκριμένη γειτονιά, this is something…

Ο χώρος από μόνος του είναι ξεχωριστός, σε industrial ύφος, και δεν αντιγράφει κανένα άλλο εστιατόριο της γειτονιάς ή της πόλης. Λίγα ψηλά και άνετα τραπέζια, τραπεζαρίες που αφήνουν το άπλετο φως του ήλιου -το μεσημέρι- ή της πόλης -το βράδυ- να μπει να φωλιάσει στους δερμάτινους καναπέδες και στα φιλόξενα stools. Το εστιατόριο βρίσκεται στον 1ο όροφο του γαστρονομικού ναού, όπου ο Δάμης Πειθής έχει στήσει ένα πρότυπο κρεοπωλείο με όλα τα καλούδια της φάρμας του και πολλές καλοσιτεμένες μπριζόλες από διάφορες ράτσες. Η πρωτοτυπία όμως δεν είναι το κρεοπωλείο, είναι ότι αυτό συνδυάζεται με εστιατόριο!

Μας ξεναγεί ο Πάνος “Ιδιαιτερότητα αυτού του μοναδικού εστιατορίου που θα λειτουργεί όλη μέρα και θα δέχεται τελευταία παραγγελία στις 9μμ είναι ότι όλα τα κύρια πιάτα θα σερβίρονται στις τιμές λιανικής (ναι, μια γενναία μερίδα κοτόπουλο θα κοστίζει γύρω στα €3 και ένα μεγάλο, καλοσιτεμένο rib-eye γύρω στα €12!). Από εκεί και πέρα εσείς θα παραγγέλνετε πρώτα πιάτα και side dishes σε επίσης προσιτές τιμές”. Τον λόγο τώρα παίρνει ο  Μιχάλης Νουρλόγλου, ο οποίος ξεκινάει το menu του άκρως εντυπωσιακά, με το αβγό στους 65 βαθμούς, με μους πατάτας, γραβιέρα και μπέικον μαύρου χοίρου, θαυμάσιο βοδινό ταρτάρ με μεσογειακά αρώματα, μια φίνα μους από συκώτι με αλάτι και μέλι, καρπάτσιο από βοδινή γλώσσα με horseradish και μουστάρδα Dijon, και μια εκπληκτική ζεστή μπομπότα με αγελαδινό βούτυρο της φάρμας… σκέτη αμαρτία!

Ο Νουρλόγλου συνεχίζει απτόητος να μας φέρνει ο ίδιος πιάτα στο τραπέζι μας, να ρωτά με οικειότητα αλλά και με ευγένεια την γνώμη μας, να προσέχει κάθε σύσπαση του προσώπου μας. Χαμογελάει. Αφήνει μια κρεατόπιτα της στιγμής με λεπτή ζύμη και βαθιά γεύση, αλλά και ένα μπριοσένιο «burger» με αρνίσια νεφράκια που συνοδεύτηκαν με το Chateau Julia Merlot. Τώρα, πίνουμε Cava Amethystos του 2010, ένα πληθωρικό και σύνθετο Cabernet Franc που υπογράφει –όπως και τα υπόλοιπα κρασιά του Κτήματος Κώστα Λαζαρίδη- ο διάσημος οινολόγος Michel Rolland.

Μαζί του μια τριάδα κύριων πιάτων. Ένα steak hashe, ένα «μπιφτέκι» ας πούμε από νεροβούβαλο Μπράλου που αν ήταν λίγο πιο χοντροκομμένο θα απολαμβάναμε ακόμη περισσότερο την βαθιά, κρεάτινη νοστιμιά του. Ένα τρυφερό κοντοσούβλι από μοσχαρίσια μάγουλα με σόγια και εσπρέσο ήταν όλο χυμούς και αρώματα, αν και την παράσταση και τη βραδιά έκλεψε με άνεση το εκπληκτικό rib-eye από αγελάδα Black Angus 60 ημερών ξηρής ωρίμανσης …Ένα steak μεγάλου βάθους και πολυπλοκότητας που ακόμη και η θαυμάσια bearnaise του Νουρλόγλου ήταν ιεροσυλία δίπλα του. (Ναι, καλά το καταλάβατε, όλη αυτή η περιγραφή της τελευταίας παραγράφου ήταν του Δεληγιάννη!)

Κλείνουμε με ένα υπέροχο εκμέκ με γάλα της φάρμας και πολλά γέλια και εντυπώσεις από το νέο εστιατόριο που θα κουβεντιαστεί πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλο.

Ναι, εδώ είναι η στιγμή που ο Νικόλας πετάει την ιδέα του να μετακομίσουμε…

Φωτογραφίες: Panos Smirniotis