Tο Project {JUST/ART}* Φιλοξενεί τον Δημήτρη Αντωνίτση

12/12/2016

Μπορεί να επιβιώσει η τέχνη εκτός των κλασικών, αναμενόμενων χώρων; Και μπορεί να συμβιώσει με το δίκαιο; Το δικηγορικό γραφείο Αλέξανδρος Κασσανδρινός & Συνεργάτες ξεκίνησε τον Ιούνιο το project {Just/Art}* στο πλαίσιο του οποίου εξετάζει αφενός τον ρόλο των χώρων εργασίας ως σημεία τέχνης, και αφετέρου τη σχέση μεταξύ τέχνης και δικαίου. Μετά την πρώτη επιτυχημένη έκθεση που πραγματοποιήθηκε στον χώρο του δικηγορικού γραφείου, η δεύτερη έκδοση του {Just/Art}* αναλαμβάνει να διερευνήσει τη σχέση της τέχνης με ένα ορόσημο που έχει αλλάξει πολλές χρήσεις: Στάβλοι, παρθεναγωγείο, δημοτικό σχολείο, εστιατόριο, ροκ στέκι, χωροφυλακή, ο θρυλικός χώρος της Ηρακλειδών στο Θησείο που σήμερα φιλοξενεί τον πολυχώρο the Sowl, έχει βιώσει διάφορες μετενσαρκώσεις, και η καθεμία έχει αφήσει τα δικά της σημάδια. Χτισμένο το 1845 για να φιλοξενήσει τους Στάβλους του Όθωνα, το κτίριο αυτό με την απαράμιλλη διατηρητέα αθηναϊκή πρόσοψη είναι απο τα παλαιότερα και ιστορικότερα κτίρια της Αθήνας. Ποιο μέρος λοιπόν θα ήταν καταλληλότερο για να φιλοξενήσει την έκθεση του Δημήτρη Αντωνίτση, που επιστρέφει στην εποχή του Όθωνα και της Αμαλίας με μια σειρά από έργα με τίτλο Πεθαίνω σαν χώρα;

ΗΡΙΔΑΝΟΣ ΤΣΙΡΙΓΚΟΥΛΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΙΝΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΤΣΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΡΑΚΟΥ

Και ποια περίοδος θα ήταν καταλληλότερη για να υποδεχθεί μια τέτοια έκθεση από την σημερινή; Ο Δημήτρης Αντωνίτσης επαναδιαπραγματεύεται την ταυτότητα της σύγχρονης Ελλάδας με αφορμή το τηλεοπτικό σίριαλ “Βασίλισσα Αμαλία” που προβλήθηκε από την τότε ΕΙΡΤ την περίοδο 1975-1976 με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Μεταξύ άλλων, ο καλλιτέχνης απομονώνει τρεις σκηνές από διαφορετικά επεισόδια και τις σκηνοθετεί με το δικό του cast (Βασίλισσα Αμαλία: Μαρία Μπακοδήμου, Φωτεινή Κολοκοτρώνη: Καίτη Λαμπροπούλου, Μεγάλη κυρία επί των Τιμών: Ελισσάβετ Λύρα) μπροστά στο τεράστιο διαμάντι, έργο του ιδίου, στο Tudor Hall του ξενοδοχείου King George.

ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ

Η Αμαλία, διχασμένη από εσωτερικές συγκρούσεις, με φόντο τα γεγονότα της επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, τα οποία κατέληξαν στην παραχώρηση Συντάγματος από τον Όθωνα, αποτελεί την ιδανική μορφή για να αναλογιστούμε τι έχει αλλάξει και τι έχει μείνει ίδιο. Από το Σύνταγμα, που ουσιαστικά θεμελιώνει την έννομη τάξη, μέχρι τον σωφρονιστικό κώδικα, οι δαιδαλώδεις, διαμορφωμένοι και υπαίθριοι χώροι του the Sowl συνδέονται ιστορικά με την εξέλιξη της έννοιας του δικαίου και, σε συνδυασμό με την έκθεση, μας προκαλούν να διερευνήσουμε τον διαρκώς μεταβαλλόμενο ρόλο του δικαίου, καθώς και τη σύνδεσή του με την εκάστοτε πολιτική πραγματικότητα.