ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Φτιάχνουμε pizza; Βρήκα επιτέλους την απόλυτη συνταγή!

Να το διευκρινίσω: μαγειρεύω -λένε καλά- τα πάντα. Από Wellington και Virginia Ham έως αφράτο τσουρέκι , ψωμί και πιροσκί, γαριδομακαρονάδα, Burma Cary, Tempura Shrimps, Crispy Duck , και όλων των ειδών τα πατέ. Μέχρι και Bearnaise κάνω…

Σωστή pizza δεν κατάφερα ποτέ να φτιάξω. Δεν εννοώ να ανοίξω μία ζύμη, να προσπαθήσω να την κάνω λεπτή, να αραδιάσω πάνω της και τα υλικά της αρέσκειας μου, και να την ονομάσω pizza. Εννοώ, μία pizza τραγανή αλλά συγχρόνως ζουμερή. Ψημένη ομοιόμορφα και άξια να παρουσιαστεί και σε κοινό πέρα του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος. Καταλαβαίνετε τι εννοώ…

Το ‘χα καημό, πείσμωσα , άρχισα το κυνήγι της “σωστής” συνταγής. Το τι μπύρα έβαλα στο ζυμάρι μου, το τι χημικές ενώσεις έψαχνα για τη σωστή ποιότητα του αλευριού μου, το τι μαθηματικές πράξεις έκανα για τη σωστή αντιστοιχία του νερού στο αλεύρι, δε λέγεται…Τίποτα…

Ο Νικόλας με έβλεπε απαρηγόρητη και έριξε το φταίξιμο στον φούρνο μας: “ρε αγάπη, αν δεν έχουμε ξυλόφουρνο, τι να το κάνεις…Μην στεναχωριέσαι, όποτε θέλουμε pizza, ξέρουμε που να πηγαίνουμε να τη βρούμε”. Η…γενναιόδωρη ευγένεια του με πείσμωσε ακόμη πιο πολύ. Anyway, έχω μαζέψει πάνω από είκοσι συνταγές για pizza, καμία δεν μου ‘κατσε. Μία φίλη μου, είχε το “θράσος” μέχρι και να μου προτείνει μία έτοιμη ζύμη γνωστής εταιρίας κατεψυγμένων, και να μου την “πουλήσει” έως “φα-ντα-στι-κή!” Ντροπή….

Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, όπου η καλή και συμπονετική μου φίλη Άλεξ Μπλίνγκ μου έστειλε με το μαγικό της ραβδί την “απόλυτη συνταγή για pizza”. Δεν ψάρωσα φυσικά αμέσως, άφησα μία-δύο μέρες να περάσουν, να το χωνέψω, και το απόγευμα της Κυριακής, είπα να την δοκιμάσω και αυτή, δε βαριέσαι…

 

Ε, λοιπόν, ναι! Αποκάλυψη! Μέχρι και δεύτερη ψήσαμε…Και καλέσαμε και φίλους! Τώρα, μπορώ με καμάρι να τη μοιραστώ μαζί σας, μην ψάχνετε άλλο, αυτή είναι η σωστή συνταγή και διαδικασία…

Thank you Alex Bling!

 

Tattaaaah!!!! Η απόλυτη pizza Napolitana!

Tattaaaah!!!! Η απόλυτη pizza Napolitana!

 

Υλικά:

 

Ένα κουτί Sprite
Ένα ποτήρι χλιαρό νερό (330μλ)
Ένα φακελάκι ξερή μαγιά
Ένα κουταλάκι γλυκού αλάτι
Μισό -με ένα- φλιτζάνι λάδι
Ένα κιλό αλεύρι

Λοιπόν..

Βάζουμε σε μια λεκάνη την Sprite, το χλιαρό νερό και προσθέτουμε την μαγιά.

Ανακατεύουμε ελαφρά, και ρίχνουμε το αλεύρι. Συνεχίσουμε εναλλάξ αλεύρι και λάδι μέχρι να έχουμε μια ζύμη όμορφη ελαστική που δεν κολλάει. Την αφήνουμε μία ώρα σε ζεστό μέρος να φουσκώσει. Την στρώνουμε σε ταψάκια ελαφρά λαδωμένα τόσο λεπτή όσο την θέλουμε.

Και μερικά σημαντικά μυστικά:

Κοσκινίζουμε πάντα το αλεύρι και ενίοτε βάζουμε λίγο παραπάνω αλάτι.

Πως να την κάνουμε πραγματικά λεπτή: Παίρνουμε ζυμάρι -με το μάτι- και τον πλαστή . Έχετε αλεύρι να ρίχνετε στον πάγκο, και αρχίστε να ανοίγετε με υπομονή γιατί λόγω ελαστικότητας ξανά κλείνει. Πάρτε και ένα αντικολλητικό τηγάνι δίπλα σας, μόλις την φτιάξετε λεπτούλα σαν τις ναπολιτάνικες, αλείψτε με ένα πινέλο το τηγάνι σας, στρώστε την εκεί και άνοιξε το μάτι να πάρει χρώμα το ζυμάρι, και το τηγανίζουμε πολύ ελαφρά. Μετά προσθέτουμε την σάλτσα και τα υλικά που θέλουμε.

Και όπως είναι μέσα στο τηγάνι , την βάζουμε κατευθείαν στον φούρνο!Ναι, ναι, μαζί με το τηγάνι!

Στο τηγάνι, θα κάνουμε και τα όμορφα “σηκώματα-τελειώματα” στη ζύμη όπως βλέπετε στην φωτογραφία μου.

Α, και όση ζύμη δεν χρησιμοποιήσετε, βάλτε την στην κατάψυξη!

Καλή επιτυχία, θα την έχετε!

error: Content is protected !!